မေန႔ကပဲ ပါရမီအေၾကာင္းေရးတယ္။ အင္တာနက္မွာ ဂ်ီးနီးယပ္စ္လို႔ရွာရင္ အိုင္းစတိုင္းကို ေတြ႔ပါမယ္။ ေသျပီးလည္း ထူးဆန္းတဲ့ အိုင္းစတိုင္း ဦးေႏွာက္ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေဆးပညာေဆာင္းပါးကို ဘီဘီစီဝဘ္ဆိုက္မွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္တိတိက ေရးသားလိုက္ပါတယ္။
အိုင္းစတိုင္းမိသားစုဟာ ဂ်ာမဏီမွာေနတဲ့ အက္ရွ္ကင္နာဇီဂ်ဳး (ဘာသာေရး) ျဖစ္ျပီး လိုက္နာမႈမရွိသူေတြလို႔ဆိုပါတယ္။ ငယ္စဥ္က ကက္သလစ္မူလတန္းေက်ာင္းမွာေနတယ္။
၁၈-၄-၁၉၅၅ ေန႔ မနက္ ၁ နာရီ ၁၅ မိနစ္မွာ ရူပေဗဒပညာရွင္၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အက်ိဳးေဆာင္၊ ပါရမီရွင္ အဲဗတ္ အိုင္းစတိုင္းဟာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု နယူးဂ်ာစီမွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ ႏိႈင္းရသီအိုရီဟာ နာမည္အၾကီးဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္သာ နယူကလီယာဆိုတာ ျဖစ္လာတာပါ။
အိုင္းစတိုင္းကြယ္လြန္ခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ၆ဝ ရွိျပီ။ သူ႔ဦးေႏွာက္ကို ဖန္ေပါင္းေခ်ာင္ေတြ၊ ဆလိုက္ေတြနဲ႔ ဓါတ္ပံုေတြမွာ သိမ္းထားပါတယ္။ သုေတသနလုပ္သူေတြက ကေန႔အထိအံ့ၾသမဆံုးျဖစ္ေနရတယ္။ သူေသဆံုးခ်ိန္က သူ႔အနားမွာရွိတဲ့ သူနာျပဳဆရာမက ဂ်ာမန္စကားမတတ္သူျဖစ္လို႔ အိုင္းစတိုင္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစကားဟာ ဘာလည္းလို႔ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ေတာ့ပါ။ သူ႔အသုဘေရာက္ေတာ့ ေခါင္းထဲက သူ႔ကိုယ္ခႏၶာမွာ ဦးေႏွာက္ပါမလာတာကို သူ႔သား ဟန္႔စ္ အဲလဗတ္က သတိထားမိပါတယ္။
သူ႔အေလာင္းကိုခြဲရတဲ့ ေရာဂါေဗဒဆရာဝန္ ေဒါက္တာေသာမတ္စ္ ဟာေဗက ေသဆံုးရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကို ရွာရပါတယ္။ ေအအိုတာ ေခၚ အၾကီးဆံုးေသြးလႊတ္ေၾကာၾကီးကြဲေနတာကိုေတြ႔ပါတယ္။ သူကပဲ ဦးေႏွာက္ကို ထုတ္ယူခဲ့တာပါ။ ပညာရပ္ဆိုင္ရာေမွ်ာ္ကိုးခ်က္နဲ႔လုပ္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေတြၾကာေပမယ့္ အိုင္စတိုင္းဦးေႏွာက္ေလ့လာမႈ ေဆးသိပၸံစာတမ္းထြက္မလာပါ။
၁၉၇၈ ခုႏွစ္ သတင္းေထာက္ စတီဗင္ လီေဗ ကေန အိုင္းစတိုင္းဦးေႏွာက္ကို ဓါတ္ပံုရိုက္ဖို႔ ပရင့္စ္တြန္ ေဆးပညာဌာနကိုလာေပမယ့္ ဦးေႏွာက္မေတြ႔ရပါ။ ေနာက္လိုက္ေတာ့ ကင္းဆပ္စ္၊ ဝီခ်ီတာ မွာေျခရာခံလို႔ရပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာ လီဗီေဆာင္းပါး နယူးဂ်ာစီလစဥ္မွာပါလာတယ္။
ေဒါက္တာဟာေဗးက အိုင္းစတိုင္းဦးေႏွာက္ကို အစိတ္အပိုင္းေပါင္း ၂၄ဝ လုပ္တယ္။ ၁၂ စံုနဲ႔ ဆလိုက္ ၂ဝဝ ရွိတယ္။
ဦးေႏွာက္က ၁၂၃ဝ ဂရမ္ေလးတယ္။ ဟာေဗးေရးတာကို ၁၉၇၈ ေႏြမွာထြက္လာတယ္။ ကယ္လီဖိုးနီးယားက ေဒါက္တာ ဓိုင္းမြန္းက နမူနာေတာင္းလို႔ သၾကားတံုးအရြယ္ ၄ ခုပို႔ေပးတယ္။ သူ႔စာတမ္း ၁၉၈၅ မွာ ထြက္လာတယ္။ သူရတာေတြ ထဲမွာ ဂလိုင္ရယ္ဆဲလ္ေတြပါတယ္။ ႏူရံုးတိုင္းမွာရွိတာမ်ိဳးျဖစ္တယ္။ ၾကြက္ေတြမွာ ႏိုးဆြမႈေပးတဲ့အခါ ဂလိုင္ရယ္ ဆဲလ္ မ်ားတာ ေတြ႔ရေပမယ့္ အိုင္စတိုင္းဦးေႏွာက္မွာ နည္းေနတာ ေတြ႔ရတယ္။
၁၉၉၆ မွာ ဘာမင္ဟမ္မွာရွိတဲ့ အယ္ဘားမားတကၠသိုလ္က ေဒါက္တာ ဘရစ္တ္ အန္ဒါဆင္က ေလ့လာမႈ စာတမ္းေရးတယ္။ ဦးေႏွာက္ေရွ႕ပိုင္း ေကာတက္စ္ေနရာကုိ ေလ့လာခဲ့တာျဖစ္တယ္။ သူေတြ႔တာက ႏူရုန္း အေရအတြက္ ဟာ ဦးေႏွာက္ထိန္းခ်ဳပ္ေနရာနဲ႔ မွ်ေျခတူျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တင္းၾကပ္ေနေအာင္စီထားတယ္။ အဲတာဟာ သတင္းအခ်က္အလက္ကို ပေရာဆက္စ္လုပ္ဘို႔ ျမန္ေစမယ္လို႔ ယူဆတယ္။
၁၉၉၉ လန္းဆက္စာတမ္းကို ကေနဒါ မဂ္မာစတာတကၠသိုလ္က စႏၵရာ ဝစ္တယ္လ္ဆန္ကေရးတယ္။ ဟာေဗးရဲ႕ ဓါတ္ပံုေတြကို ေလ့လာတာျဖစ္တယ္။ ေအာက္ေဘးေနရာေတြဟာ အထူးအသိဥာဏ္နဲ႔ သခ်ၤာစဥ္းစားမႈအတြက္လို႔ ယူဆတယ္။ ပံုမွန္ထက္ က်ယ္ေနတယ္။
၂ဝ၁၂ ခုမွာ မႏုႆေဗဒပညာရွင္ ဒင္း ေဖါ့လ္ကဆက္ေလ့လာတယ္။ ဦးေႏွာက္ ေရွ႕-အလယ္ပိုင္းမွာ အပိုတန္းတခု ပါတာက အထူးျခားဆံုးျဖစ္မယ္။ အဲတာဟာ အစီအမံလုပ္တာနဲ႔ မွတ္ဥာဏ္အတြက္ ျဖစ္မယ္။ လူအမ်ားစုမွာ အဲလိုတန္း (၃) ခုပါတယ္။ အိုင္းစတိုင္းမွာ (၄) ခုပါတယ္။ ေဘးအပိုင္းေတြမွာလည္း မညီမညာျဖစ္ေနတာေတြ႔ရတယ္။ ညာ (ေမာ္တာ) အပိုင္းမွာ ဘုတခု ပါေနတယ္။ အဲတာကို အိုမီဂါ ဆိုင္းလို႔ ေခၚတယ္။ လက္ဝဲလက္သံုး ေတးဂီတပညာရွင္ ျဖစ္တာနဲ႔ ဆိုင္တယ္။ အိုင္းစတိုင္းက တေယာထိုးတယ္။
၂ဝ၁၃ မွာ ဒင္းေဖါ့လ္ကပဲ အိုင္းစတိုင္းရဲ႕ ေကားပတ္စ္ကလိုဆမ္ဟာ ထံုးစံနဲ႔မတူတာကို ေတြ႔တယ္။ ဘယ္-ညာ အျခမ္းေတြကို ဆက္ေနတဲ့ေနရာ။ အိုင္းစတိုင္းမွာ အထိန္းအုပ္စုထက္ ထူေနတယ္။ ေမးစရာရွိပါတယ္။ အိုင္းစတိုင္းဟာ အဲလိုထူးျခားတာေတြေၾကာင့္ အဆင့္အတန္းျမင့္တာေတြ ေတြးေခၚႏိုင္တာလား။ ေဖါ့လ္ေျပာတာကေတာ့ ဘဝအေတြ႔အၾကံဳေတြနဲ႔ ဦးေႏွာက္ေနရာေတြဆက္စပ္မႈကိုေျပာရတာ ပိုခက္ခဲပါသတဲ့။
ဘာသာေရးထဲက ႏိႈင္းရအမွန္နဲ႔ အိုင္းစတိုင္းရဲ႕ ႏိႈင္းရသီအိုရီကို ဆက္စပ္ေတြးလို႔ရတယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
https://www.facebook.com/drtintswe/
