အေရျပား အသားတက္ျမန္တဲ့ေရာဂါ

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဆိုရီးေရးစစ္ (Psoriasis) အေရျပားေရာဂါက လူသိနည္းေပမဲ့၊ အျဖစ္မ်ားတဲ့ အေရျပားေရာဂါထဲမွာ ပါေနၿပီး၊ ကုသရ ခက္တာမို႔ ကၽြမ္းက်င္သူေတြနဲ႔သာ ျပသ၊ ကုသသင့္တယ္လို႔ အေရျပားက်န္းမာေရး ပညာရွင္ေတြက အႀကံျပဳေျပာဆိုၾကပါတယ္။

အေရျပား အသားတက္ျမန္တဲ့ေရာဂါက ပိုးေတြေၾကာင့္ ကူးစက္တာမ်ိဳး၊ ကင္ဆာလိုမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ၊ ျဖစ္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းကို အတိအက် မသိရေသးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုး ေတြ႔ရွိထားခ်က္အရေတာ့ ေသြးျဖဴဥတစ္မ်ိဳး ပံုမွန္ထက္ လႈပ္ရွားထၾကြၿပီး ေသြးလွည့္ပတ္မႈနဲ႔အတူ လိုက္ပါကာ အေရျပားေနရာမ်ိဳးစံုမွာ ေရာင္ရမ္းမႈျဖစ္ေစၿပီး၊ အေရျပားေအာက္အလႊာအဆင့္ဆင့္ ပံုမွန္ထက္ အသားတက္ျမန္ေစတာေၾကာင့္၊ နီရဲကာ ထူထူအကြက္ေတြေပၚလာၿပီး၊ အေပၚမွာ အျဖဴဖတ္ေတြထပ္ေပၚလာေစတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဘာေၾကာင့္ ဒီေသြးျဖဴဥ ထၾကြလႈပ္ရွားရတာကိုေတာ့ အတိအက် မသိေသးပါဘူး။ ဒီေရာဂါက အစားအေသာက္ေၾကာင့္ျဖစ္တာ မဟုတ္သလို အစားအေသာက္ေၾကာင့္ ပိုဆိုးတာ၊ ပိုသက္သာတာမ်ိဳးလည္း မရွိပါဘူး။

ဒါေပမဲ့ ပိုဆိုးေစတဲ့ တျခားအေၾကာင္းတခ်ဳိ ႔ေတာ့ရွိပါတယ္။ နဂိုထဲက အေရျပားက ေရာင္ရမ္းၿပီး အထိမခံျဖစ္ေနရတာမို႔ ကုတ္မိတာ၊ ျခစ္မိတာ၊ ဖဲ့လိုက္တာ၊ အရည္ျပားပြန္းပဲ့ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရတာနဲ႔ ေနေလာင္တာေတြေၾကာင့္ ဒီအကြက္ေတြ ပိုမ်ားလာတတ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေဆာင္းတြင္လိုမ်ိဳး ေအးၿပီး အသားပတ္တဲ့ ရာသီမွာလဲ ပိုဆိုးလာတတ္ပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ အေရျပားအေျခအေန ေျပာင္းလဲလာတာနဲ႔အမွ် ဒီေရာဂါ ပိုၾကြလာတဲ့သေဘာပါ။ လည္ေခ်ာင္းနာတာ၊ လည္ေခ်ာင္းပိုးဝင္တာ၊ အသက္ရႈလမ္းေၾကာင္းပိုးဝင္တာေတြနဲ႔ တခ်ဳိ ႔ေသာက္ေဆးေတြေၾကာင့္လည္း အထက္မွာေျပာခဲ့တဲ့ ေသြးျဖဴဥေတြ ပိုလႈပ္ရွားတက္ၾကြလာပံုရတာေၾကာင့္ ဒီ အနာကြက္ေတြ ပိုဆိုးလာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီပိုဆိုးေစတဲ့ ေသာက္ေဆးေတြထဲမွာ ေကာ္တီစုန္း (Cortisone) လို႔ေခၚတဲ့ စတီးရိြဳက္ (Steroid) ေသာက္ေဆးေတြ၊ အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးေတြ၊ ကလိုရိုကြင္း (Chloroquine) ဌက္ဖ်ားေဆးနဲ႔ ပရိုပရန္ႏိုေလာ (Propranolol) လို ေသြးက်ေဆးေတြ ပါတာမို႔ ဒီေရာဂါရွိသူေတြအေနနဲ႔ ဆရာဝန္ကို ေရာဂါရွိေၾကာင္း ႀကိဳေျပာထားဖို႔လိုပါတယ္။

ဒီ ဆိုရီေရးစစ္ ေရာဂါရဲ့ လကၡဏာ ပံုစံကလည္း အမ်ိဳးစံုရွိတတ္ပါတယ္။ အေရျပား အနီကြက္ထူထူေတြက တခ်ဳိ ႔မွာ တစ္ကြက္၊ ႏွစ္ကြက္ သာျဖစ္ၿပီး၊ နည္းလြန္းတာေၾကာင့္ ျဖစ္ေနမွန္းေတာင္ မသိတာမ်ိဳးကေန၊ တခ်ဳိ ႔မွာေတာ့ ဒီအနီကြက္ေတြ ႀကီးလာၿပီး တကြက္နဲ႔တကြက္ ဆက္သြားကာ တကိုယ္လံုး ေခါင္းကေနေျခေထာက္အထိ အနီကြက္ေတြဖံုးသြားၿပီး ေနရထိုင္ရခက္ေအာင္ အလြန္အကၽြံျဖစ္တာမ်ိဳးအထိ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ အျဖစ္အမ်ားဆံုးျဖစ္ေလ့ရွိတဲ့ ပံုစံကေတာ့ အေရျပားမွာ အနီစက္ေတြစေပၚၿပီး ႀကီးလာကာ အဖတ္ေတြဆက္ေပၚလာၿပီး၊ ဒီအဖတ္ေတြကို ခြာလိုက္ရင္ ေသြးစို႔က်န္ခဲ့ကာ ဒီအကြက္ေတြက ထပ္ႀကီးလာတာမ်ိဳးပါ။ အျဖစ္အမ်ားဆံုးေနရာေတြကေတာ့ တံေတာင္ဆစ္၊ ဒူး၊ လက္ေမာင္း၊ လက္ဖုဝါး၊ ေျခဖုဝါး၊ ဦးေခါင္း၊ ေျခသည္း၊ လက္သည္း၊ ေက်ာ ေအာက္ပိုင္း စတဲ့ ပြတ္တိုက္မႈမ်ားတဲ့ ေနရာေတြျဖစ္ၿပီး၊ ခႏၶာကိုယ္ ဘယ္ညာ ႏွစ္ဖက္လံုးမွာ ညီညီမွ်မွ် ျဖစ္တာမ်ားပါတယ္။ တခ်ဳိ ႔မွာလည္း လက္သည္းမွာ အေပါက္ေသးေသးေလးေတြအေနနဲ႔ေတြ႔ရတာအျပင္ လက္သည္းထူတာ၊ ၾကမ္းတာ၊ ေခ်ာင္ေနတာေတြမ်ဳိးလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ျဖစ္ႏိုင္ေပမဲ့ အျဖစ္နည္းတဲ့ ေနရာေတြကေတာ့ ဂ်ိဳင္း၊ ရင္ဘတ္၊ ရင္သားေအာက္၊ ေပါင္ၿခံ၊ တင္ပါးၾကား၊ လိင္အဂၤါ၊ ေျခလက္အေကြးၾကား ေနရာေတြျဖစ္ၿပီး၊ ဒီေနရာေတြမွာ ျဖစ္လာရင္ေတာ့ နဂိုထဲက ေခၽြးေၾကာင့္ အေနရခက္တာမို႔ ပူၿပီးစပ္ၿပီး ပိုေနရထိုင္ရ ခက္ေစႏိုင္ပါတယ္။ ကေလးေတြမွာလည္း အထူးသျဖင့္ လည္ေခ်ာင္းနာၿပီး လည္ေခ်ာင္းနာပိုးေၾကာင့္ အထက္ပါ ေသြးျဖဴဥတစ္မ်ိဳး ပိုထၾကြလႈပ္ရွားလာပံုရကာ အေရျပားအနီစက္ငယ္ေလးေတြ မိုးစက္ေတြလို အမ်ားအျပားေပၚလာႏိုင္ေပမယ့္ လည္ေခ်ာင္းနာသက္သာသြားခ်ိန္မွာ ဒီအနီစက္ေတြလည္း အလိုလို ျပန္ေပ်ာက္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဒီေရာဂါျဖစ္သူေတြရဲ့ ၃၀% ခန္႔မွာ အဆစ္နာတာေတြျဖစ္တတ္ၿပီး အထူးသျဖင့္ လက္ဆစ္၊ ေျခဆစ္လို အဆစ္ငယ္ေတြမွာ အျဖစ္မ်ားကာ၊ ခါးလို အဆစ္ႀကီးေတြမွာ နာတာနည္းၿပီး၊ အေရျပားအနာေတြ ျပင္းထန္လွ်င္ အဆစ္ေတြပိုနာကာ၊ အေရျပားအနာ သက္သာလာလွ်င္လည္း အဆစ္နာတာ သက္သာသြားေလ့ရွိပါတယ္။

အခုလို ေရာဂါျဖစ္တဲ့ လကၡဏာပံုစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိေနတာေၾကာင့္ ဒီေရာဂါျဖစ္တာ ေသခ်ာေအာင္ အေရျပားဆရာဝန္ျပၿပီး ေရာဂါအဆံုးအျဖတ္ယူသင့္ပါတယ္။ အေရျပားဆရာဝန္ေတြအေနနဲ႔ ပံုမွန္အားျဖင့္ အထက္ပါလကၡဏာေတြကို ၾကည့္ၿပီး ေရာဂါကို ခြဲျခားသိႏိုင္သလို၊ လိုအပ္လွ်င္လည္း အသားစငယ္ယူၿပီး ဓာတ္ခြဲခန္းမွာစစ္ေဆး ဆံုးျဖတ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။

ကုသရာမွာေတာ့ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ (၂) ခုရွိပါတယ္။ တစ္ခုက အေရျပားေရာင္ရမ္းတာကို အျမန္ဆံုး ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ျဖစ္ၿပီး၊ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ အေရျပားအဖတ္ေတြ ထူၿပီး ကြာလာတာကို အျမန္ဆံုး ထိန္းႏိုင္ဖို႔ပါ။ ဒီအဖတ္ေတြ ရွိလာလွ်င္ ကုတ္ခ်င္ၿပီး မကုတ္ျဖစ္ေအာင္ ထိန္းရခက္လို႔ပါ။ ခုလိုကုသေပးရာမွာ သက္ဆိုင္ရာလူနာရဲ့ လူေနမႈပံုစံ၊ ေရာဂါအေျခအေန၊ တကိုယ္ေရ သန္႔ရွင္းေရးအေနအထား၊ အသက္အရြယ္ စတာေတြကို ေပါင္းၿခံဳစဥ္းစားၿပီး တဦးခ်င္းအလိုက္ ကုသပံု ခ်မွတ္ဖို႔ လုိပါတယ္။

ဒီေရာဂါက နာတာရွည္ေရာဂါျဖစ္ၿပီး အခ်ိန္အၾကာႀကီးကုရတာအျပင္၊ ေပ်ာက္ၿပီးခ်ိန္မွာ ျပန္လည္းျဖစ္တတ္တာမို႔ ျပန္ေကာင္းသြားခ်ိန္မွာေတာင္ ဆက္ထိန္းထားႏိုင္ဖို႔ ေဆးတခ်ဳိ ႔ ဆက္သံုးဖို႔ လိုေကာင္းလိုႏိုင္ပါတယ္။ ကုသမႈေပးရာမွာ လိမ္းေဆး၊ ေသာက္ေဆး၊ ထုိးေဆး၊ ေရာင္ျခည္ျပေဆး၊ ေလဆာ စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိၿပီး လူနာ အေျခအေနအလိုက္ ဒီေဆးေတြကို တြဲဖက္ကုသေပးရတာလည္းရွိပါတယ္။

ကာကြယ္ေရးအတြက္ေတာ့ ဒီေရာဂါက တစ္ဦးကေန တစ္ဦးကို ထိေတြ႔ကူးစက္တာ မဟုတ္တာေၾကာင့္ ထူးထူးျခားျခား ကာကြယ္ႏိုင္တဲ့နည္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မ်ိဳးရိုးလိုက္တတ္တာေၾကာင့္ မိဘေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြမွာ ဒီေရာဂါရွိထားၿပီးျဖစ္လွ်င္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ မရေအာင္ေနတာ၊ ပြတ္တာ၊ ကုတ္တာ စတဲ့ ဆြေပးတာမ်ိဳး ေရွာင္ရွားဖို႔ လိုပါတယ္။

ဒီအေရးျပာေရာဂါအေၾကာင္း ပိုမုိသိရွိနားလည္ႏိုင္ဖို႔ ကိုဝင္းမင္း က ျမန္မာႏိုင္ငံက အေရးျပားအထူးကု ဆရာဝန္ႀကီး ေဒါက္တာစိုးဝင္းဦး ကို ဆက္သြယ္ေမးျမန္း တင္ျပထားပါတယ္။

ကိုဝင္းမင္း / ဗြီအိုေအ (ျမန္မာပုိင္း)
https://burmese.voanews.com