အသည္းအဆီဖံုးေရာဂါသည္ ယခုဆယ္စုႏွစ္အတြင္းမွ အျဖစ္မ်ားလာေသာေရာဂါျဖစ္သည္။
လြန္ခဲ့ေသာ၂၇ ႏွစ္ စာေရးသူတုိင္းရင္းေဆး႐ံုတြင္ အလုပ္သင္ ဆရာအျဖစ္ ဆင္းခဲ့သည့္ အခ်ိန္က အျဖစ္မ်ားေသာ အသည္း ေရာဂါမွာ အသည္းေရာင္အသားဝါ(႐ုိး႐ိုး)သာျဖစ္သည္။ ထုိေရာဂါျဖစ္လွ်င္ တစ္ကိုယ္လံုးအသားမ်ား ဝါ သည့္ အျပင္ မ်က္စိ ပါဝါသည္။
ေနာက္ဆံုးဆီးသြားလွ်င္အဝါရင့္ေရာင္သြားသည္။ထုိစဥ္က ျပည္သူ႔ေဆး႐ံု၊ တိုင္းရင္းေဆး ဟုေခၚေသာ ေျမာက္ျပင္ ရွိေဆး႐ံုမွာ ခုတင္ ၂၅ လံုးမွ်သာဆံ့ေသာ္လည္း အသားဝါလူနာမ်ားျပည့္လ်က္ လူနာ ၅ဝ ခန္႔ အထိ ကုသေပး ခဲ့ရ သည္။ အသားဝါလူနာအားလံုးနီးပါးကိုယ္ဝန္ေဆာင္အသားဝါပါမက်န္ တုိင္းရင္း ေဆးျဖင့္ ကုသေပ်ာက္ ကင္းၾက သည္။
ထုိအခ်ိန္က အသားဝါကုသေသာ အဓိကတိုင္းရင္းေဆးမွာ ေဆးအမွတ္(၁)ဟု အမွတ္အသားျပဳထားသည့္ မက္ လင္ခ်ဥ္ေဆးဟုလည္းေခၚသည့္ ေဆးျဖစ္သည္။ေရွးေဆးက်မ္းမ်ားမွ ''ေသမွပုတိက သလိပ္ ပုပ္ႏုိင ေဆး'' နည္းကို ယူထားေသာ ေဆးျဖစ္သည္။အသည္းေရာင္အသားဝါအတြက္ေကာင္းသည့္ အမွတ္ (၁) ေဆး နည္းတြင္ အဓိကပါ ဝင္ေသာေဆးမည္မွာ မက္လင္သီး၊ မက္လင္ေခါက္ပင္ျဖစ္သည္။ မက္လင္သီး သည္ အလြန္ခ်ဥ္ေသာအသီးျဖစ္ၿပီး ခ်ဥ္ဟင္းခ်က္ရာတြင္ ထည့္သြင္း အသံုးျပဳၾကသည့္ ေတာဓေလ့သံုး အသီးျဖစ္သည္။ အသီးမ်ားကို ေနလွန္း၊ အေျခာက္ျပဳ လုပ္ၿပီးလည္းေစ်းမ်ားတြင္ ေရာင္းခ်ၾကသည္။
မက္လင္သီး၊မက္လင္ေခါက္တို႔ပါဝင္ေသာေဆးသည္အသည္းအတြက္အလြန္ေကာင္းသည္။အသည္း ေရာင္ျခင္းကိုက်ေစသည့္အျပင္ အသားဝါျခင္း၊ဆီးဝါျခင္းကိုလည္းအလြန္လ်င္ျမန္စြာေကာင္းမြန္ ေစႏုိင္ေၾကာင္းစာေရးသူတုိ႔အလုပ္သင္ဘဝကတည္းက လက္ေတြ႕ပင္ျဖစ္သည္။
ထိုအခ်ိန္ကယခုေခတ္စားေနသည့္ အသည္းအဆီဖံုးေရာဂါသည္ မ်ားစြာေခတ္မစားေသးေပ။ အသားဝါ ေရာဂါဟု သာရွိၿပီး ဘီပိုး၊ စီပိုးမ်ား ေခတ္မစားေသးေပ။ေနာက္ထပ္ ၁ဝ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ေနာက္ ပိုင္း မွသာ ပိုးေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အသည္းေရာဂါ၊ အသည္းေျခာက္ေရာဂါႏွင့္ အသည္း အဆီ ဖံုးေရာ ဂါမ်ား ေခတ္ စားလာသည္။
ေရွးေခတ္ကမျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာအသည္းေရာဂါအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ေသဆံုးသူမ်ားမွာမ်က္စိေရွ႕တြင္ပင္မနည္း ေတာ့ပါ။ ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို တိုးပြားလာေနသည္။စား ေကာင္း ေသာက္ေကာင္းဝၿဖိဳးေနသူတစ္ဦးသည္အေၾကာင္းတစ္ခုေၾကာင့္ ေဆးစစ္လုိက္လွ်င္ အသည္းအဆီဖံုးေနသည္ဟု သိရ သည္။ ထုိသုိ႔ သိရသည့္အခါမွစ၍ ထုိသူသည္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေလေတာ့သည္။ က်ဳံးနံေဘးတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ ေနသူ အေတာ္မ်ားမ်ားကိုေမးလုိက္လွ်င္ အသည္း အဆီဖံုးေနလို႔ ဆရာဝန္က လမ္း ေလွ်ာက္ၿပီးအဆီခ်ခိုင္းလုိ႔ဟု ေျပာသူအေတာ္မ်ားမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။ပင္ကိုက်န္းမာေရးအသိျဖင့္လမ္း ေလွ်ာက္ သူကနည္းသည္။ ဆရာဝန္က အသည္းအဆီဖုံးေနၿပီေျပာလုိက္မွ လမ္းေလွ်ာက္သူက မ်ား လာ ေလသည္။
အရက္ဆုိင္၊လမ္းေဘးစည္ဘီယာဆုိင္မ်ားမွာလည္းေရွးေခတ္ကထက္ ဆယ္ဆမက တိုးပြားလာၿပီး အရက္ ေသာက္ သူ၊ ဘီယာေသာက္သူမ်ားမွာ ဗုိက္စူထြက္လာၿပီး အသည္းအဆီဖံုးေရာဂါရလာသူမ်ားလည္း ေတြ႕ရသည္။ အသည္း ပ်က္စီးေစေသာ အဆင့္ ေရာက္ေသာအခါ အသည္းေျခာက္၊ အသည္းကင္ဆာေၾကာင့္ ေသရသူအ လြန္မ်ား လာ သည္။
မႏွစ္ကစာေရးသူ၏မိတ္ေဆြတစ္ဦးသည္ အစာအိမ္ေသြးေၾကာေပါက္၍ ေဆး႐ံုတက္ကာေသြးေၾကာဖာၿပီး ျပန္ဆင္း လာသည္။သူအသည္းေျခာက္ေနသျဖင့္အသည္းသုိ႔ဝင္ေသာေသြးေၾကာပိတ္ၿပီးအစာအိမ္တြင္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ေသြးဖိအားတိုးကာ ေသြးေၾကာေပါက္သြားသည္ဟုဆိုသည္။ အဓိကတရားခံမွာအစာအိမ္မဟုတ္အသည္းျဖစ္ေနသည္။ထုိမိတ္ေဆြသည္အရက္ကိုအၿမဲေသာက္သူမဟုတ္။ ေဂါက္သီး ႐ိုက္ၿပီး ႏုိင္မွတစ္လတစ္ႀကိမ္၊ ႏွစ္ႀကိမ္မွ်သာေသာက္သူျဖစ္သည္။ဤမွ်ႏွင့္ ာအသည္း ေျခာက္ရသည္မွာဆုိးလွသည္။အရက္ေသာက္သူ၊ အသည္းအဆီဖံုးသူအသည္းေျခာက္သူမ်ားအတြက္ ေဆးနည္းတစ္ခုေပးခ်င္ပါသည္။ေဆးပင္ဟုေျပာလွ်င္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ 'ဟင္းဂလာ'ပင္ဟု ေခၚပါသည္။
စာေရးသူ၏ အဘိုးတစ္ဝမ္းကြဲေတာ္သူ(အဘိုး၏ ညီတစ္ဝမ္းကြဲေတာ္သူ)သည္ အရက္ကိုပံုမွန္ေသာက္သူ ျဖစ္ပါ သည္။ ညေနခင္းေရာက္သည္ႏွင့္အရက္ကို ေရေႏြးထည့္သည့္ သတၱဳကရားတြင္ထည့္ၿပီး တစ္အိုးခန္႔ ေသာက္ ပါသည္။သူေသာက္သည့္အရက္မွာ ခ်က္အရက္ဟုေခၚေသာ အရက္ျဖဴျဖစ္ပါသည္။ အံ့ၾသစရာ ထုိ အဘိုးသည္ အသက္ ၉၉ ႏွစ္ေက်ာ္၊ ၁ဝဝ အတြင္းေရာက္မွေသပါသည္။ ႏွစ္ေပါင္း ၅ဝ ေက်ာ္ အရက္ ေသာက္ခဲ့ေသာ္လည္း အသည္းမေျခာက္ခဲ့ပါ။သူအၿမဲစားခဲ့ေသာအရက္အျမည္းမွာ ေတာရြာမ်ားတြင္ျပဳလုပ္ေလ့ရွိေသာဟင္းဂလာခ်ဥ္ဖတ္ျဖစ္ပါသည္။
ဟင္းဂလာပင္သည္ ႏုန္းတင္ေျမႏုႏွင့္ သဲေသာင္ခံုမ်ားတြင္ အေလ့က်ေပါက္ေသာ အပင္မ်ားျဖစ္ပါသည္။
၏ေျမႏွင့္သဲတြင္ ကပ္၍ေပါက္ၿပီး လက္ဝါးကဲ့သုိ႔နံေဘးသုိ႔ျဖာထြက္သည္။ ဟင္းဂလာပင္ကိုျပဳတ္ေသာက္လွ်င္ ဆီးအလြန္ေကာင္းသည္။ ကြၽဲ၊ ႏြားမ်ားဆီးခ်ဳပ္ေသာအခါဟင္းဂလာပင္ကိုခုတ္စဥ္းၿပီး ႏြားစာႏွင့္ေရာေကြၽးၾကသည္။
ဟင္းဂလာပင္ကို ထမင္းလက္တစ္ဆုပ္ခန္႔ျဖင့္ ေျမစဥ့္အိုးငယ္တြင္ထည့္၍ အခ်ဥ္တည္ထားၿပီးသံုးရက္ခန္႔ တြင္ အခ်ဥ္ေပါက္သည္။ ဟင္းဂလာခ်ဥ္ဖတ္ကို ငါးျဖင့္ေရာ၍လည္း ခ်က္စားေလ့ရွိၾကသည္။ ငါးပိရည္ႏွင့္တြဲဖက္၍ တုိ႔ စရာ အျဖစ္လည္း စားသံုးၾကသည္။ေတာဓေလ့တြင္ ခ်က္အရက္ေသာက္ၾကသူမ်ားသည္ အရက္နာမက်ေစရန္ ဟင္း ဂလာ ခ်ဥ္ဖတ္ကို ပဲႀကီးေလွာ္ႏွင့္စားသံုးရင္း အရက္ေသာက္ေလ့ရွိၾကသည္။
ထုိကဲ့သုိ႔ေသာက္ေသာ အရက္သမားမ်ားမွာ အရက္နာက်ျခင္း၊အသည္းေျခာက္ေရာဂါျဖစ္ျခင္းမရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရပါ သည္။အသည္းအဆီဖံုးျခင္းအတြက္ ထိေရာက္ေသာ အျခားေဆးဖက္ဝင္အရြက္မွာ ေဆးျမင္း ခြာ ရြက္ျဖစ္ သည္။
ေဆးျမင္းခြာရြက္သည္ စားသံုးသည့္ ျမင္းခြာရြက္ထက္အရြက္ေသးသည္။ လမ္းေလွ်ာက္ႏြယ္မ်ဳိးျဖစ္ၿပီး အရြက္ႏွင့္ အ႐ိုးတြင္အေမြးႏုကေလးမ်ားပါေလ့ရွိသည္။ ႐ိုးတံအနီေရာင္ႏွင့္ အျဖဴေရာင္ႏွစ္မ်ဳိးရွိသည္။ ႏွစ္မ်ဳိး လံုးပင္ ေဆးဖက္ ဝင္ပါ သည္။
ယင္းျမင္းခြာပင္မ်ားကို ႏြယ္လုိက္ရေအာင္ႏုတ္ယူ၍ ဝါးလံုးတန္းကဲ့သုိ႔ တန္းေပၚတြင္ အရွည္လုိက္တင္ၿပီး အေျခာက္ လွန္းပါ။ ေနပူတြင္မလွန္းဘဲ ေနရိပ္တြင္လွန္းပါ။ ေျခာက္သြားေသာအခါ မိႈမတက္ေအာင္ သံဘူးသုိ႔ မဟုတ္ ဖန္ပုလင္းတြင္သိမ္းဆည္းထားပါ။ ေန႔စဥ္ေရေႏြးမတ္ခြက္တစ္ခြက္စာမွ်လက္ဖက္ေျခာက္ခတ္သလိုခတ္၍ေသာက္ေပးပါ။ အသည္း အဆီဖံုးျခင္းကိုက်ဆင္းေစႏုိင္ၿပီးဆီးေကာင္း၊ ဆီးရႊင္ကာ မ်က္စိအားကိုလည္း ေကာင္းေစႏိုင္ေၾကာင္း လက္ေတြ႕သုံးစြဲဖူးသူမ်ားကေျပာ၍ မွတ္သားရဖူးပါသည္။
အသည္းအဆီဖံုးျခင္းအတြက္ ေနာက္ထပ္ထိေရာက္ေသာအသီးမွာဆီးျဖဴသီးပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဆီးျဖဴသီးကုိ ေဆးဖက္ ဝင္အသီးအျဖစ္ ျမန္မာေဆးက်မ္းမ်ားစြာတြင္ပါဝင္သည့္အျပင္ အေနာက္တိုင္းအာဟာရသု ေတသီမ်ားကလည္း ဗီ တာ မင္စီအလြန္ၾ<ြကယ္ဝေသာ အသီးအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳထားၾကပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဆီးျဖဴသီးကို အစိမ္း အတုိင္း စားလွ်င္ ေလခ်ဳပ္၊ ေသြးခ်ဳပ္စာျဖစ္သျဖင့္ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ မ်ားမ်ားစား ရန္မသင့္ပါ။အထူးသျဖင့္ အမ်ဳိး သမီး မ်ားေသြးေပၚရက္ နီးလွ်င္ မစားသင့္ပါ။
အသည္းအဆီဖံုးသူမ်ားအတြက္ ဆီးျဖဴသီးစားရန္နည္းမွာ ဆားရည္စိမ္စားလွ်င္ ပို၍ေကာင္းသည္။ ဆား ရည္စိမ္ ထားလွ်င္ ၾကာၾကာအထားခံၿပီး အရသာလည္းပို၍ေကာင္းသည္။ တစ္ေန႔လွ်င္ တစ္လံုးမွ်စားလွ်င္ပင္ လံုေလာက္ သည္။
တာရွည္ခံေသာနည္းမွာ ဆီးျဖဴသီးေပါေသာအခ်ိန္တြင္ဝယ္ယူ၍ အေျခာက္လွန္းၿပီး သိမ္းဆည္းထားပါ။ ဆီးျဖဴ သီး ေျခာက္ကိုငါးဟင္း၊ဝက္သားဟင္းစသည္တို႔ႏွင့္ေရာခ်က္စားလွ်င္ ဟင္းႏူးေစၿပီး အဆီဓာတ္ကုိ ေလ်ာ့က်ေစကာ အအီေျပေစႏုိင္သည္။ ဝက္သားႀကိဳက္သူမ်ားသည္ အိုးႀကီးႏွပ္ခ်က္အျဖစ္ ခ်က္ စားႏုိင္ သည္။ေရွး ကအလွဴမ်ားတြင္ ဝက္သားတံုးႀကီးမ်ားကို ႏူးေအာင္ခ်က္ၿပီးမွ အိုးႀကီးတြင္ထည့္ၿပီး သရက္ သီးေျခာက္တစ္ ထပ္၊ အသားတစ္ထပ္၊ မရန္းသီးေျခာက္၊ဆီးျဖဴသီးေျခာက္မ်ားထပ္၍ထည့္ၿပီးအိုးအဖံုးပိတ္ကာအေပၚမီး၊ေအာက္မီးထပ္တင္၍ ႏွပ္ထားေလ့ရွိသည္။ရက္ရွည္အထားခံၿပီးခ်ဥ္ၿဖံဳးၿဖံဳးအရသာရွိေသာဝက္သားအိုးႀကီးႏွပ္မွာ ဆြမ္းႀကီးေလာင္းပြဲႏွင့္အလွဴပြဲမ်ားတြင္ ျမန္မာတို႔အႀကိဳက္ခ်က္နည္းျဖစ္သည္။ဝက္သားႀကိဳက္သူမ်ားသည္အသည္းအဆီဖံုးျခင္းသက္သာေစရန္ ဤနည္းျဖင့္ ခ်က္စားႏုိင္ေပသည္။
အသည္းအဆီဖံုးျခင္းကို ကာကြယ္ႏိုင္ေသာ အျခားအရြက္မ်ားမွာ ေစ်းမ်ားတြင္ အလြယ္တကူ ရႏုိင္ေသာ ေရွာက္ ရြက္ ႏွင့္ ရဲ ယိုရြက္တုိ႔ျဖစ္သည္။
ေရွာက္ရြက္ကိုပါးပါးညႇပ္ၿပီး အသုပ္မ်ားတြင္ ေရာထည့္စားျခင္း၊ ဟင္းခ်ဳိျပဳလုပ္ေသာက္ျခင္းျဖင့္ ေန႔စဥ္ စား သံုးႏုိင္ သည္။ အတို႔အျမႇဳပ္အျဖစ္လည္း စားသံုးႏုိင္သည္။ ေရွာက္သီးမွထြက္ေသာေရွာက္ရည္ႏွင့္ ေရွာက္ ရြက္တို႔ သည္ အသည္းအတြက္အလြန္ေကာင္းေသာဓာတ္စာျဖစ္သည္။ခ်ဥ္ရည္ဟင္းမ်ားတြင္ ေရွာက္ရည္ထည့္ခ်က္ျခင္း အကင္မ်ားစားလွ်င္လည္း ေရွာက္ရည္ညႇစ္စားျခင္းျဖင့္အသည္းအတြက္ကာကြယ္ပါ။ရဲယို ရြက္ကို ငါးခူျဖင့္ေရာ ခ်က္စားႏုိင္သည္။ ငါးဖယ္၊ငါးၾကင္းျခစ္မ်ားကို အေမႊးအႀကိဳင္၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ စပါး လင္တို႔ျဖင့္ေရာနယ္ၿပီး ရဲယို ရြက္ျဖင့္ ဖက္ထုပ္ျပဳလုပ္ကာ ေၾကာ္စားျခင္း၊ ေရေႏြးေႏြးျဖင့္ ေပါင္းစားျခင္းတို႔လည္း ျပဳလုပ္ႏုိင္သည္။ ရဲယိုရြက္ သည္ ႏႈတ္ၿမိန္ေစေသာ အစာျဖစ္သည္။ ေလပူကိုႏုိင္ေသာ သတၱိရွိသည္။
အသည္းတြင္ အပူေအာင္းျခင္း၊ အသည္းေျခာက္ျခင္းေရာဂါအတြက္ တစ္ပတ္လွ်င္ႏွစ္ႀကိမ္ခန္႔ ရဲယိုရြက္ကို စားသံုး ညေပးလွ်င္ ကာကြယ္ရာေရာက္သည္။အဆီမ်ားသူ၊ တစ္ေန႔တျခား ဝလာသူ၊ အထုိင္မ်ားသူ၊လမ္း ေလွ်ာက္နည္းသူ တို႔အတြက္ အသည္းအဆီဖံုး ေရာဂါသည္ အလြန္အျဖစ္မ်ားလာေသာ ေရာဂါျဖစ္သျဖင့္ ႐ုိးရာ ေဆးဖက္ဝင္အပင္၊ အသီးအရြက္မ်ားကို စား သံုး ရင္း ကာကြယ္ႏုိင္ေၾကာင္း ေရးသားလုိက္ရပါသည္။ ။
ျမ၀တီ
https://www.facebook.com/mwdmedia
