ၿမန္မာ ေဆးက်မ္း မ်ား အလိုအရ ခါး၏ ၊ စပ္ရွားရွားရွိ၏ ။ ေအး၏ ၊ ေၾကက်က္ လြယ္၏ ၊ ၀မ္းကို သက္ေစ၏ ၊ ပိုးကို ႏိုင္၏ ၊ ဆာေလာင္ျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္၏ ၊ သည္းေျခ သလိပ္ကို ႏိုင္၏ ။ မ်က္စိေရာဂါ ၊ ေယာနိ၌ ျဖစ္ေသာ ေရာဂါမ်ား ၊ ေသြးအား နည္းျခင္း ၊ ဆီးႏွင့္ စပ္ေသာ ေရာဂါမ်ားကို ေပ်ာက္ေစသည္။ ၾကက္ဟင္းခါးရြက္ကို ဆား၊ ထန္းလ်က္ ထည့္၍ ၃ ခြက္ တစ္ခြက္တင္ က်ိဳေသာက္က တုန္ဖ်ား ၊ ခ်မ္းဖ်ား ေပ်ာက္၏ ။
အရြက္ႀကိတ္ ၫွစ္ရည္ကို ေသာက္လွ်င္ အူတြင္းရွိ ေရာဂါပိုးမ်ားကို ေသေၾက ပ်က္စီး၏ ။ၾကက္ဟင္းခါး ရြက္ရည္ကို ဖန္ခါးသီးႏွင့္ ေသြးေသာက္ေသာ္ အသည္းေရာင္၍ အသား၀ါေသာ ေရာဂါ ေပ်ာက္ကင္း၏။ မူးေမာ္ျခင္းလည္း ေပ်ာက္ရန္ လည္းေကာင္း ၊ ေၫွာ္ခံေဆး အျဖစ္ လည္းေကာင္း ၊ ၾကက္ဟင္းခါးရြက္ကို ေခ်၍ ရွဴေပး ရ၏။ အဖ်ားကို ႏိုင္ေသာ သတၱိရွိသျဖင့္ အရြက္ကို ႀကိတ္၍ ရေသာ အရည္ကို တိုက္ေပးျခင္းျဖင့္ ေသြးလြန္ တုပ္ေကြး ေရာဂါ ေပ်ာက္၏။
ေခြးရူးကိုက္ေသာ ေနရာမ်ားတြင္အရြက္ကိုႀကိတ္၍ အံုေပးျခင္း၊ အရည္ၫွစ္ ထည့္ေပးျခင္း ၊ ေသာက္ေပးျခင္းျဖင့္ ေပ်ာက္ကင္း၏။ ၾကက္ဟင္းခါးသီး အေျခာက္ကို ေက်ာက္ပ်ဥ္တြင္ ေသြးလူးေသာ္ လည္ေခ်ာင္း ေရာင္ေသာ ေရာဂါ ေပ်ာက္ကင္း၏ ။ၾကက္ဟင္းခါးသီးရည္ကို ဆီႏွင့္ ေရာေသာက္က ကာလ၀မ္းေရာဂါ ေပ်ာက္ကင္း ၏ ။ ၎အရည္တြင္ ပ်ားရည္အနည္းငယ္ ေရာေသာက္လွ်င္ ေရဖ်ဥ္းေရာဂါ ေပ်ာက္ကင္း၏။အသီးႏုအရည္ကို မီးေပၚ၌ ေႏြး၍ လိမ္းေပးလွ်င္ အဆစ္ေရာင္ေရာဂါ ေပ်ာက္၏ ။
ေမာင္ေမာင္ျမတ္သူ မ်ွေဝသည္
MgMandalay
https://www.facebook.com/mg.mandalay
