၁၉၈၄ ခုႏွစ္က အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၌ ေသြးအတြင္း အဆီဓာတ္မ်ားေနေသာ အစမ္းသပ္ခံ ေစတနာ့ဝန္ထမ္း ၄ဝဝဝ ကို ဆယ္စုႏွစ္တစ္စုၾကာေအာင္ သုေတသန ျပဳလုပ္ခဲ့ခ်က္အရ ခႏၶာကုိယ္တြင္း လွည့္ပတ္ေနသည့္ ေသြးအတြင္းရွိ အဆီတစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေသာ ကိုလက္စထေရာ(Cholesterol)ကို ေလ်ာ့က် သြားေအာင္ျပဳလုပ္ျခင္း ျဖင့္ ႏွလံုးေရာဂါျဖစ္ပြားမႈႏႈန္းကို ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္ေၾကာင္း တိက်စြာေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ အဆိုပါ သုေတသနျပဳေတြ႕ရွိခ်က္သည္ ေသြးထဲရွိ ကိုလက္စထေရာကို ေလွ်ာ့ခ် ႏိုင္ေရးအတြက္ ဆီစားသံုးမႈကိုဆင္ျခင္ၾကရန္ တြန္းအားတစ္ရပ္ျဖစ္လာခဲ့သည္။
ကိုလက္စထေရာကို အသားမ်ားစားသံုးျခင္းျဖင့္ ရရွိႏိုင္သလို...အျခားေသာ အစားအစာမ်ားတြင္ ပါဝင္ေနေသာ ျပည့္ဝဆီမ်ားကို အသည္းက ျပဳျပင္ထုတ္လုပ္ ေပးလိုက္ျခင္းအားျဖင့္လည္း ရရွိႏိုင္သည္။ ကိုလက္စထေရာကို လူ႕ခႏၶာကိုယ္က မရွိမျဖစ္လိုအပ္သည္။ ဖိုမေဟာ္မုန္းဓာတ္မ်ား ထုတ္လုပ္ျခင္း၊ ေနေရာင္ျခည္ကို စုပ္ယူၿပီး ဗီတာမင္ဒီအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေပးျခင္း၊ အာ႐ံုေၾကာမွ်င္မ်ားကို အေျမႇးပါး မ်ားျဖင့္ ရစ္ပတ္ဖံုးအုပ္ေပးထားျခင္းစေသာ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားတြင္ ကိုလက္စထေရာ သည္ အေရးႀကီးေသာ အေျခခံပစၥည္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။
ေယဘုယ်အားျဖင့္ လူတစ္ဦးအတြက္ ေန႔စဥ္ ကိုလက္စထေရာ ၅ဝဝ မီလီဂရမ္ ခန္႔ လိုအပ္ၿပီး ယင္းလိုအပ္ခ်က္ကို အစားအေသာက္မ်ားမွတစ္ဆင့္ အလံု အေလာက္မရရွိခဲ့လွ်င္ အသည္းက ျဖည့္စြက္ထုတ္လုပ္ေပးသည္။ သို႔ရာတြင္ ကိုလက္စထေရာပါဝင္ေနေသာ အစားအစာမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ အသား၊ အသည္း၊ ဝမ္းတြင္းကလီစာမ်ား၊ ႏို႔ႏွင့္ ႏို႔ထြက္ပစၥည္းမ်ား၊ ဥအႏွစ္မ်ား စသည္တို႔ကို အလြန္ အကြၽံစားသံုးမိျခင္းေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ကလိုအပ္သည္ထက္ ကိုလက္စထေရာ ပမာဏက မ်ားျပားေနမည္ဆိုပါကမူ ႏွလံုးေရာဂါ၊ ႏွလံုးေသြးေၾကာက်ဥ္းေရာဂါ၊ ႏွလံုးေသြးေၾကာပိတ္ေရာဂါ စေသာ ေရာဂါမ်ား ျဖစ္ပြားလာႏိုင္သည္။
သို႔ျဖစ္၍ ေသြးတြင္းအဆီဓာတ္ျဖစ္ေသာ ကိုလက္စထေရာပမာဏ အလြန္အကြၽံ ျမင့္တက္ မလာေစေရး အတြက္ ဆီႏွင့္တကြ အဆီဓာတ္ပါေသာအစားအစာမ်ားကို ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းျဖင့္ စားသံုးၾကရန္ သတိေပးႏႈိးေဆာ္ခ်က္မ်ား ထြက္ေပၚလာရ ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိသို႔ေသာ သတိေပးႏႈိးေဆာ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ဆီႏွင့္အဆီဓာတ္ ပါေသာ အစားအေသာက္မ်ားကို ႏႈိင္းႏႈိင္းခ်ိန္ခ်ိန္ျဖင့္ စားသံုးလာၾကသူမ်ားရွိသလို ဆီႏွင့္ အဆီဓာတ္ပါသည့္ အစားအေသာက္မ်ားကို လံုးဝပစ္ပယ္ေရွာင္ၾကဥ္ၾကသူ မ်ားလည္း ရွိလာသည္။ ေၾကာ္ခ်က္ထားေသာဟင္းမ်ားကိုပင္ စားေသာက္ျခင္း မျပဳေတာ့ဘဲ၊ ျပဳတ္ထားေသာဟင္းမ်ားႏွင့္ ေပါင္းထားေသာဟင္းမ်ားကိုသာ ေရြးခ်ယ္စားသံုးလာၾကသူမ်ားကိုလည္း ေတြ႕ရွိေနရသည္။
ဤတြင္ အဆီဓာတ္သည္ ခႏၶာကိုယ္အတြက္ မည္ေရြ႕မည္မွ်အေရးႀကီးသည္ကို ျပန္ေျပာင္း၍ သတိတရရွိၾကဖို႔ လိုအပ္လာျပန္သည္။ လူတို႔ ေန႔စဥ္စားသံုးေနေသာ အစားအေသာက္မ်ားမွာ အမ်ားအျပားရွိေသာ္လည္း ယင္းတို႔ကိုခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္ လွ်င္ အဓိကအားျဖင့္ သံုးမ်ဳိးသာ ေတြ႕ရွိရမည္ျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔မွာ ပ႐ိုတိန္း၊ ကာဗို ဟိုက္ဒရိတ္ႏွင့္ အဆီတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။
ယင္းသံုးမ်ဳိးထဲတြင္ အဆီဓာတ္သည္ ပ႐ိုတိန္းႏွင့္ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္တို႔ထက္ အာဟာရစြမ္းအင္ကို ႏွစ္ဆ ေပးႏိုင္စြမ္းရွိသည္။ ပ႐ိုတိန္း သို႔မဟုတ္ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ တစ္ဂရမ္စားသံုးလွ်င္ အာဟာရစြမ္းအင္ ၄ ဒသမ ၅ ကယ္လိုရီမွ်သာ ရရွိႏိုင္ေသာ္ လည္း ဆီတစ္ဂရမ္ကို စားသံုးခဲ့လွ်င္မူ အာဟာရစြမ္းအင္ ၉ ကယ္လိုရီ အထိ ရရွိႏိုင္သည္။ ဆီကို တိုက္႐ိုက္စားသံုးျခင္းအားျဖင့္ အဆီဓာတ္ကိုရရွိႏိုင္သလို ... အမဲသား၊ ဝက္သား၊ ဆိတ္သား၊ ၾကက္သား၊ ဘဲသား စေသာ အသားမ်ားႏွင့္ ငါး၊ ပုစြန္၊ ဂဏန္း စေသာ ေရထြက္ပစၥည္းမ်ားကို စားသံုးျခင္းအားျဖင့္လည္း အဆီဓာတ္ ကိုရရွိႏိုင္သည္။ ဆီထြက္သီးႏွံမ်ား၊ ဆီထြက္အေစ့အဆန္မ်ား၊ ဆီထြက္ဟင္းသီးဟင္း ရြက္မ်ားကို စားသံုးျခင္းအားျဖင့္လည္း အဆီဓာတ္ကို ရရွိႏိုင္သည္။
၁၉၁၂ ခုႏွစ္က ပိုလန္လူမ်ဳိးသိပၸံပညာရွင္ ေဒါက္တာကာစီမီယာဖန္႔က ဗီတာ မင္ကို စတင္ေဖာ္ ထုတ္ေတြ႕ရွိခဲ့ၿပီးခ်ိန္ မွစ၍ ေဆးသိပၸံပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ဓာတုေဗဒ ပညာရွင္တို႔သည္ ရာစုႏွစ္ တစ္စုအတြင္း ဗီတာမင္အမ်ဳိးေပါင္း ၁၄ မ်ဳိးကို ေတြ႕ရွိ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ယင္းတို႔အနက္ ဗီတာမင္ေအ၊ ဗီတာမင္ဒီ၊ ဗီတာမင္အီးႏွင့္ ဗီတာမင္ေကတို႔သည္ အဆီတြင္ေပ်ာ္ဝင္ေသာဗီတာမင္မ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး က်န္ဗီတာ မင္မ်ားသည္ ေရတြင္ေပ်ာ္ဝင္ေသာဗီတာမင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
ဗီတာမင္ေအသည္ လူ႔ခႏၶာကိုယ္အတြင္းရွိတစ္႐ွဴးမ်ား ေျခာက္ေသြ႕မသြားေအာင္ အေထာက္အကူေပး႐ံုမွ်မက မ်က္စိအျမင္အားေကာင္းေစရန္အတြက္လည္း အဓိကအားျဖင့္ အေထာက္အပံ့ေပးသည္။ ဗီတာမင္ဒီကမူ ေသြးထဲ၌ ကယ္လစီယမ္ ဓာတ္ရရွိေစရန္၊ အာ႐ံုေၾကာႏွင့္ ၾ<ြကက္သားကလပ္စည္းမ်ား အားေကာင္းေစရန္ႏွင့္ ကေလးမ်ားအတြက္ အ႐ိုးေပ်ာ့ေရာဂါကို ကာကြယ္ေပးရန္ အေထာက္အကူျပဳသည္။
အလားတူပင္ ဗီတာမင္အီးကလည္း အစြမ္းထက္ေသာ ဓာတ္တိုးဆန္႔က်င္ ပစၥည္းျဖစ္ၿပီး အုိမင္းရင့္ေရာ္ျခင္းကို ကာကြယ္ေပးႏိုင္စြမ္းရွိသည္။ ထို႔အတူပင္ ဗီတာ မင္ေကကလည္း ထိခိုက္ဒဏ္ရာရသည့္အခါ ခႏၶာကိုယ္ေသြးခဲမႈ ေႏွးေကြးျခင္းမွ ေကာင္းစြာကာကြယ္ေပးၿပီး ေသြးထြက္မလြန္ေအာင္ အဓိကအားျဖင့္ အေထာက္ အကူျပဳေပးသည္။
ယင္းကဲ့သို႔ေသာ လူ႕ခႏၶာကိုယ္အတြက္ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္သည့္ ဗီတာမင္ေလးမ်ဳိး ကိုရရွိႏိုင္ရန္ လုပ္ေဆာင္ေပးႏိုင္ေသာ အဓိကအရာမွာ ဆီႏွင့္ အဆီဓာတ္ပါေသာ အစားအစာမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ဆီ သို႔မဟုတ္ အဆီဓာတ္ပါေသာ အစားအစာမ်ားကို စားသံုးျခင္းမျပဳမိပါက သို႔တည္းမဟုတ္ လံုးဝေရွာင္ၾကဥ္ခဲ့မည္ဆိုပါက အဆီတြင္ ေပ်ာ္ဝင္ၿပီးမွ ရရွိႏိုင္ေသာ အဆိုပါဗီတာမင္ေလးမ်ဳိးကို လူ႕ခႏၶာကိုယ္က လက္ခံရရွိ ႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။
ဆီႏွင့္ အဆီဓာတ္ပါေသာ အစားအစာမ်ားကို စားသုံးျခင္းအားျဖင့္ အေအး ဒဏ္ကိုလည္း ေကာင္းစြာ ခံႏိုင္ရည္ရွိသည္။ အပူဓာတ္စီးကူးမႈ အလြန္ညံ့ဖ်င္းေသာ ပစၥည္းမ်ားထဲတြင္ ဆီႏွင့္အဆီတို႔သည္ ထိပ္ဆံုးက ပါဝင္ေနသည့္အတြက္ ဆီကို ပံုမွန္စားသံုးေနသူသည္ ဆီလံုးဝမစားသူထက္ အေအးဒဏ္ကို ပိုမိုခံႏိုင္ရည္ရွိသည္။ ဝင္႐ိုးစြန္းေဒသတြင္ေနထိုင္ၾကေသာ အက္စကီးမိုးလူမ်ဳိးတို႔သည္ ခိုက္ခိုက္တုန္ ေအာင္ေအးျမလွေသာ ရာသီဥတုဒဏ္မွ ကာကြယ္ႏိုင္ရန္အတြက္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခု လံုးကို ေဝလငါးမွထုတ္ယူထားေသာ အဆီမ်ားျဖင့္ လိမ္းက်ံထားၾကရသည္။ ဤသည္ မွာကား အေအးဒဏ္ကို ေကာင္းစြာကာကြယ္ႏိုင္ေသာ ဆီ၏အစြမ္းသတိၱပင္ျဖစ္သည္။
ဆီႏွင့္ အဆီဓာတ္ပါဝင္ေသာ အစားအစာမ်ားကို စားေသာက္ၿပီးသည့္အခါ ခႏၶာကိုယ္တြင္းရွိ အစာခ်က္လုပ္ငန္းစဥ္ေၾကာင့္ အာဟာရစြမ္းအင္ျဖစ္ေသာ ကယ္လိုရီႏွင့္အတူ ေရတို႔ပါ ထြက္ရွိလာသည္။ တစ္နည္းဆိုရေသာ္ ဆီႏွင့္အဆီဓာတ္ ပါဝင္ေသာ အစားအစာမ်ားကို စားသံုးျခင္းသည္ ခႏၶာကုိယ္အတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေသာ ေရဓာတ္ကိုပါ တစ္ပါတည္းရရွိေစသည္။
ထုိ႔ျပင္ ခႏၶာကိုယ္က စားသံုးလိုက္ေသာ အဆီဓာတ္သည္ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းရွိ ဆဲလ္မ်ားအား ပူးကပ္ဝန္းရံထားေသာ အေျမႇးပါးမ်ားကို ၾက့ံခိုင္ေစသည္။ ထိုအေျမႇး ပါးမ်ား ၾကံ့ခိုင္ေတာင့္တင္းမႈ ရွိေနမွသာလွ်င္ ကိုယ္တြင္းအဂၤါအစိတ္အပိုင္းမ်ား က်န္းမာၾကံ့ခိုင္မႈႏွင့္ ျပည့္စံုမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔အတူပင္ လူတစ္ဦး၏ စဥ္းစားေတြး ေခၚလႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈကို အဓိကထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ ဦးေႏွာက္ဆဲလ္မ်ား သည္လည္း ပံုမွန္လုပ္ငန္းမ်ားကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ရန္ အဆီဓာတ္ကိုလိုအပ္သည္။ အာ႐ံုေၾကာမ်ား အစဥ္ရွင္သန္ႏိုးၾကားေစရန္အတြက္လည္း အဆီဓာတ္ကပင္ ေကာင္းစြာ အေထာက္အကူျပဳေပးလ်က္ရွိသည္။
လူ႕ခႏၶာကိုယ္၏ အသားအေရ စိုျပည္ဝင္းပေစေရးအတြက္ကိုလည္း အဆီဓာတ္ က ေထာက္ပံ့ကူညီ ေပးႏိုင္သည္။ ဆီႏွင့္ အဆီဓာတ္ပါေသာ အစားအစာမ်ားကို စားသံုးမႈမရွိပါက အသားအေရ ေျခာက္ခန္းျခင္း၊ အေရျပားယားယံျခင္း စသည္တို႔ ကို ခံစားရမည္ျဖစ္သလို အဆီႏွင့္ အဆီဓာတ္တို႔ကို ပံုမွန္စားသံုးမည္ဆိုပါကမူ စိုျပည္ေခ်ာေမြ႕ေသာအသားအေရမ်ဳိးကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရရွိမည္ျဖစ္သည္။
ဆီႏွင့္ အဆီဓာတ္ပါဝင္ေသာ အစားအစာမ်ားကို လိုအပ္သည္ထက္ ပိုမိုစားသံုးမိ သည့္အခါ ပိုလွ်ံေနေသာအဆီအခ်ဳိ႕ကို ခႏၶာကိုယ္က အရန္ရိကၡာအျဖစ္ သိုေလွာင္ ေပးထားႏိုင္သည္။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ အစာမစားရသည့္အခါ သို႔တည္း မဟုတ္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈေဘး ဆိုက္ေရာက္သည့္အခါမ်ဳိး၌ ခႏၶာကိုယ္တြင္းအဂၤါ မ်ား ဆက္လက္ရွင္သန္လႈပ္ရွားႏိုင္ေရးအတြက္ သိုေလွာင္ထားေသာအဆီမ်ားက ျပန္လည္ေထာက္ပံ့ေပးျခင္းျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ အစာငတ္၍ေသဆံုးျခင္း မျဖစ္ရေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးသည္။
လူတို႔၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ ဆီႏွင့္ အဆီဓာတ္ပါဝင္ေသာ အစားအစာတို႔ကို စား ေသာက္ျခင္းအားျဖင့္လည္း အဆီကိုရရွိႏိုင္သလို ဆန္ႏွင့္ဂ်ဳံကဲ့သို႔ေသာ ကာဗုိဟိုက္ ဒရိတ္ကို အမ်ားအျပားစားသံုးခဲ့လွ်င္လည္း လိုအပ္သည္ထက္ပိုမိုလာေသာ ကာဗို ဟိုက္ဒရိတ္မ်ားကို အဆီအျဖစ္ေျပာင္းလဲ၍ သိုေလွာင္ေပးထားႏိုင္စြမ္းရွိသည္။
သို႔ရာတြင္ ခႏၶာကိုယ္အတြက္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ေသာ ဖက္တီးအက္စစ္ကိုမူ ဆီႏွင့္ အဆီဓာတ္ပါဝင္ေသာ အစားအစာမ်ားကို တိုက္႐ိုက္စားသံုးျခင္းျဖင့္သာ ရရွိႏိုင္ သည္။ က်န္းမာေရးေလာကတြင္ လူေျပာမ်ားေနေသာ Omega-3 ႏွင့္ Omega-6 တို႔သည္ လူ႕ခႏၶာကိုယ္အတြက္အေရးႀကီးေသာ မရွိမျဖစ္ ဖက္တီးအက္စစ္အခ်ဳိ႕ ျဖစ္ၾကသည္။ Omega-3 လံုေလာက္မႈမရွိပါက ဦးေႏွာက္ႏွင့္ ဗဟိုနာဗ္ေၾကာတို႔၏ ပံုမွန္လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ထိခိုက္ေစႏိုင္သည္။ Omega-3 ကို အလံုအေလာက္ ရရွိပါက ႏွလံုးကို က်န္းမာသန္စြမ္းေစျခင္း၊ အဆစ္အျမစ္မ်ားေရာင္ရမ္းနာက်င္မႈကို သက္သာေစျခင္း၊ အရြယ္မတိုင္မီ အိုမင္းရင့္ေရာ္မႈကို တားဆီးေပးႏိုင္ျခင္း စေသာ ေကာင္းက်ဳိးမ်ားကို ရရွိေစႏိုင္သည္။ ပုစြန္၊ တူနာငါး၊ ေဆာ္လမြန္ငါး၊ ငါးၾကင္း၊ ငါးျမင္း စသည္တို႔ကို စားသံုးျခင္းအားျဖင့္ Omega-3 ကို ရရွိႏိုင္သလို ဟင္းသီးဟင္းရြက္ဆီ၊ ပဲပုပ္ေစ့ဆီ၊ ႏွမ္းဆီ စသည္တို႔ႏွင့္တကြ အခြံမာအသီးမ်ား၏ အေစ့အဆန္မ်ားကို စားသံုးျခင္းအားျဖင့္လည္း Omega-3 ကို ရရွိႏိုင္သည္။
လူ႔ခႏၶာကိုယ္အတြက္လိုအပ္ေသာ မရွိမျဖစ္ ဖက္တီးအက္စစ္မ်ားသည္ ခႏၶာကိုယ္တြင္း၌ ဇီဝယႏၲရားႀကီး စဥ္ဆက္မျပတ္ လည္ပတ္ႏိုင္ေရးအတြက္ လိုအပ္ ေသာ ေဟာ္မုန္းဓာတ္မ်ားကို ထုတ္လုပ္ေပးသလို အဆိုပါ ေဟာ္မုန္းဓာတ္ မ်ားေၾကာင့္လည္း ေသြးတြင္းအဆီဓာတ္မ်ားကို ေလွ်ာ့ခ်ေပးႏိုင္ၿပီး ေသြးလွည့္ပတ္ မႈႏွင့္ ေသြးဖိအားတို႔ကို ေကာင္းမြန္မွ်တေစသည္။
ဤသည္တို႔ကို ေထာက္႐ႈျခင္းအားျဖင့္ လူတို႔၏ အသက္ရွင္ရပ္တည္ေရးအတြက္ ဆီႏွင့္တကြ အဆီဓာတ္ပါေသာ အစားအစာမ်ားကို ပစ္ပယ္ထား၍မရႏိုင္ေၾကာင္း သတိျပဳၾကရမည္ ျဖစ္သည္။ ဆီႏွင့္အဆီဓာတ္တို႔သည္ လူ႔ခႏၶာကိုယ္အတြက္ အေရး ႀကီးေသာ သက္ေစာင့္ပစၥည္းမ်ားျဖစ္သည့္အတြက္ သင့္တင့္မွ်တစြာ စားသံုးသြား ၾကရမည္သာျဖစ္သည္။ ဆီကို အတိုင္းအဆမဲ့စြာျဖင့္ လြန္ကဲစြာ စားသံုးျခင္းသည္ သာလွ်င္ က်န္းမာေရးအတြက္ ဆိုးက်ဳိးမ်ားကို ျဖစ္ေပၚလာေစႏိုင္သည္။
ကမၻာေပၚရွိ အရပ္ေဒသအသီးသီး၌ ေနထိုင္လ်က္ရွိၾကေသာ လူမ်ဳိးအသီးသီး တို႔သည္ စားေသာက္ေနထုိင္မႈပံုစံမ်ား အမ်ဳိးမ်ဳိး ကြဲျပားျခားနားလ်က္ရွိေနၾကသည္။ အေမရိကန္ႏွင့္ ဥေရာပတိုက္သားတို႔သည္ ဆီႏွင့္အဆီဓာတ္ပါဝင္ေသာ အစား အစာမ်ားကို ႏွစ္ၿခဳိက္ခံုမင္စြာျဖင့္ အမ်ားအျပား စားသံုးေလ့ရွိၾကေသာ္လည္း ဂ်ပန္ လူမ်ဳိးတို႔၏ဟင္းလ်ာမ်ား၌မူ ဆီပါဝင္မႈပမာဏ အလြန္႔အလြန္နည္းပါးေၾကာင္း ေတြ႕ရွိႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ အေမရိကန္ႏွင့္ ဥေရာပတိုက္သား အမ်ားစု တို႔သည္ အဝလြန္ျခင္းႏွင့္ ေသြးတိုး၊ ဆီးခ်ဳိ၊ ႏွလံုးစေသာ ေရာဂါေဝဒနာမ်ားကို ခံစားေနၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။
ထို႔အတူပင္ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔၏ အိမ္ေထာင္စုတစ္စုက တစ္လလွ်င္ ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ဆီႏွစ္ပိႆာခန္႔ သံုးစြဲေနၾကခ်ိန္တြင္ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးတို႔၏ အိမ္ေထာင္စုတစ္စုက တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးအတြက္ ဆီ ၆၅ က်ပ္သား ခန္႔သာ သံုးစြဲလ်က္ရွိေနၾကသည္။ ဆီကို စနစ္တက်ျဖင့္ မွ်တစြာစားသံုးေလ့ရွိၾကျခင္း၏ ရလဒ္အျဖစ္ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးမွန္လွ်င္ လူငယ္လူရြယ္မ်ားမွစ၍ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားအထိတို႔သည္ အဝလြန္ျခင္းမရွိၾကဘဲ၊ ခႏၶာကိုယ္က်စ္လ်စ္ၿပီး က်န္းမာၾကံ့ခိုင္ၾကသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းေတြ႕ရွိႏိုင္သည္။ ''ဆီ ကိုေရခ်ဳိး၊ ေဆး႐ိုးမီးလႈံ၊ စပါးေတာင္လိုပံု''ဟူေသာ ေရွးျမန္မာတို႔၏ဆို႐ိုးစကားမွာ ဆန္ေရစပါးေပါမ်ားမႈကို ရည္ၫႊန္းျခင္းသာျဖစ္ၿပီး ဆီကို အလွ်ံအပယ္စားသံုးရမည္ ဟု ဆိုလိုခဲ့ျခင္းမဟုတ္ေပ။
ဆီႏွင့္ အဆီဓာတ္ပါဝင္ေသာ အစားအစာမ်ားကို လြန္ကဲစြာစားသံုးျခင္းသည္ ေရာဂါဘယမ်ားကို ထူေျပာေစၿပီး လူျဖစ္ရက်ဳိးမနပ္ေသာ ဘဝမ်ဳိးျဖင့္သာ ရွင္သန္ ေနထိုင္သြားၾကရႏိုင္သည္။ ဆီႏွင့္အဆီဓာတ္ပါဝင္ေသာ အစားအစာမ်ားကို လံုးဝ စားသံုးျခင္းမျပဳဘဲ ပစ္ပယ္ထားျခင္းမ်ဳိးကလည္း ခႏၶာကိုယ္၏ဇီဝယၲရား လည္ ပတ္ေနမႈကို တံု႔ဆိုင္းအားေပ်ာ့ေစကာ ဖြံ႕ၿဖိဳးႀကီးထြားမႈႏွင့္ ဉာဏ္ရည္ထက္ျမက္ မႈတို႔တြင္ အမ်ားတကာထက္ ေနာက္က်က်န္ေနခဲ့လိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ ဆီကို သင့္ တင့္မွ်တစြာျဖင့္ စနစ္တက်စားသံုးျခင္းကမူ တစ္သက္တာလံုး က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ ေသာဘဝကို ပိုင္ဆိုင္ရရွိေစလိမ့္မည္ျဖစ္ေပသည္။ ။
သိပၸံစာေရးဆရာကိုကိုေအာင္
Myanmaalinn
https://www.facebook.com/pg/MYANMAALINNNEWS
