ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ လူဦးေရ သန္းေပါင္း ၂ဝဝ ခန္႔ဟာ အ႐ိုးပြျခင္းကို ခံစားေနၾက ရပါတယ္။ အသက္ ၅ဝ နဲ႔ အထက္ရွိတဲ့ အမ်ဳိးသမီး သံုးဦးမွာ တစ္ဦးဟာ အ႐ိုးပြျခင္းေၾကာင့္ အ႐ိုးက်ဳိးျခင္း ခံစား ေနရတယ္။ အ႐ိုးက်ဳိးျခင္းရဲ႕ ၈၅ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ လက္ဖ်ံ႐ိုးက ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ လက္ေမာင္း႐ိုး ၇ဝ ရာခိုင္ ႏႈန္း၊ တင္ပါးဆံု႐ိုးနဲ႔ ေက်ာ႐ိုးမႀကီးေတြမွာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အ႐ိုးပြျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သူေတြဟာ စတီးရြိဳက္ေခၚတဲ့ ေဟာ္မုန္းေဆး တာရွည္သံုးစြဲသူေတြ၊ ေစာေစာစီးစီး မီးယပ္ေသြးဆံုးသူ၊ လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ေလ့က်င့္ခန္း ျပဳလုပ္ျခင္း နည္းသူ၊ ေန႔စဥ္ နာရီဝက္ (အေျပး၊ လမ္းေလွ်ာက္၊ စက္ဘီးစီး) မလုပ္သူမ်ား၊ အာဟာရ ျပည့္ဝစြာ မစားသူ၊ ေဆးလိပ္ေသာက္သူ၊ အရက္ အလြန္အကြၽံ ေသာက္သူ၊ မ်ဳိး႐ိုးထဲမွာ အ႐ိုးပြေရာဂါ ရွိသူမ်ားနဲ႔ အ႐ိုးက်ဳိးသူ မ်ားမွာ အ႐ိုးပြျခင္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ အ႐ိုးပြျခင္း ရွိ၊ မရွိကုိ ဘီအမ္လို႔ ေခၚတဲ့ အ႐ိုးသိပ္သည္းဆ တိုင္းျခင္း ျဖင့္သာ သိႏုိင္ပါတယ္။ အ႐ိုးပြျခင္းေၾကာင့္ ဒဏ္ရာ မျပင္းထန္ေပမယ့္ အနည္းငယ္ ထိခိုက္႐ံုနဲ႔ အ႐ိုးက်ဳိး လြယ္ျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
အ႐ိုးပြျခင္း ကာကြယ္ဖို႔
အ႐ိုးပြျခင္း ကာကြယ္ဖုိ႔ ကယ္လ္စီယမ္ဓာတ္ကို ငယ္ရြယ္စဥ္က စၿပီး လံုေလာက္စြာ စားသံုးသင့္တယ္။ ႏို႔၊ ႏို႔ခဲ၊ ဒိန္ခ်ဥ္၊ အ႐ိုးပါတဲ့ငါး၊ ပင္လယ္စာမ်ား စားသင့္ပါတယ္။ ကိုယ္လက္ လႈပ္ရွားျခင္း မည္သူမဆို ေန႔စဥ္ နာရီဝက္ (အေျပး၊ လမ္းေလွ်ာက္၊ စက္ဘီးစီး) လုပ္သင့္တယ္။ ေဆးလိပ္၊ အရက္ ေရွာင္ရမယ္။ စားေသာက္ျခင္း
လူတုိင္း ေန႔စဥ္ ကယ္လ္စီယမ္ႏွင့္ ဗီတာမင္ဒီပါတဲ့ အစားအစာမ်ားကို လံုေလာက္စြာ စားသင့္တယ္။ အ႐ိုးပြျခင္း ရွိ၊ မရွိ ေရာဂါလကၡဏာ မရွိေပမယ့္ ဘီအမ္အိုင္တုိင္းမွ သိႏိုင္တယ္။ လုိအပ္ပါက ဆရာဝန္နဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး ၫႊန္ၾကားခ်က္ အတိုင္း ကုသမႈ ခံယူသင့္ပါတယ္။
ဘဝဆံုး
အ႐ိုးပြျခင္းေၾကာင့္ အ႐ိုးက်ဳိးပါက ဘဝ အရည္အေသြး က်ဆင္းႏိုင္တယ္။ မိသားစု သို႔မဟုတ္ တစ္ေယာက္ ေယာက္အေပၚမွာ မွီခိုအားထားရလို႔ မိသားစုအတြင္း လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းအတြင္းမွာ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး ျဖစ္ရတယ္။
သဘာဝ
အ႐ိုးပြျခင္းဟာ အ႐ိုးမွာပါတဲ့ ထံုးဓာတ္ႏွင့္ မီးစုန္းဓာတ္ ပါဝင္မႈ နည္းျခင္း၊ ပါရာသိုင္းရြိဳက္ ေဟာ္မုန္းနဲ႔ ဗီတာမင္ဒီ ထိန္းညႇိစနစ္ ပ်က္ယြင္းျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္လို႔ ခႏၶာကိုယ္က ထံုးဓာတ္ စုပ္ယူမႈနဲ႔ အ႐ိုးျဖစ္ထြန္းမႈ ဆက္စပ္ ေနတယ္။ လိင္ေဟာ္မုန္းျဖစ္တဲ့ တက္စတိုစတြန္႔နဲ႔ အီစႀတိဳဂ်င္ဟာ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ထံုးဓာတ္စုပ္ယူ မႈမွာ တိုက္႐ိုက္ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ ရွိတယ္။ အသက္ ႀကီးရင့္လာတာနဲ႔အမွ် အ႐ိုးဟာ ပါးလႊာ ပြလာၿပီး ၾကြပ္ဆတ္ လာတယ္။ ဒါကို အ႐ိုးပြျခင္းလို႔ ေခၚပါတယ္။
ဓာတ္စာမ်ား
ထံုးဓာတ္နဲ႔ ေဖာ့စဖိတ္ဓာတ္ဟာ အ႐ိုးျဖစ္ထြန္းမႈမွာ အေရးပါတယ္။ အဲဒီ သတၱဳဓာတ္ လံုေလာက္ဖို႔ ႏြားႏို႔၊ ဒိန္ခဲ၊ ဒိန္ခ်ဥ္၊ အစိမ္းေရာင္ရွိတဲ့ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ား၊ ပဲပိစပ္က ရတဲ့ ပစၥည္းနဲ႔ ငါးကရတဲ့ ထံုးဓာတ္ပါတဲ့ အစားအစာကို စားႏုိင္သမွ် အေစာဆံုး စားရင္ အ႐ိုးပြေရာဂါကို ကာကြယ္ႏုိင္တယ္။ တခ်ဳိ႕ အမ်ဳိးသမီးေတြ ဟာႏြားႏို႔နဲ႔ ႏို႔ထြက္ပစၥည္းေတြကို ဝမွာစိုးလို႔ မေသာက္ၾကဘူး။ မလိုင္ထုတ္ထားတဲ့ ႏို႔နဲ႔ ႏို႔ထြက္ပစၥည္း ေတြကို စားေသာက္သင့္တယ္။ ခႏၶာကိုယ္အတြက္ ထံုးဓာတ္ၾကြယ္ဝတဲ့ အစားအစာ စားသံုးတာ အေကာင္း ဆံုးေရြးခ်ယ္မႈ ဆိုေပမယ့္ တျခား အာဟာရပါဝင္ေအာင္ မွ်မွ်တတ စားသင့္တယ္။ ဗီတာမင္ဒီ၊ စီ၊ ဇင့္ဓာတ္ တုိ႔ရေအာင္ သစ္သီးနဲ႔ သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္၊ စေတာ္ဘယ္ရီ၊ မက္မန္းႏွင့္ ကီဝီသီးတို႔ စားသင့္တယ္။ ၾကက္သား၊ မႈိ၊ နာနတ္သီး၊ သစ္ေတာ္သီး၊ ခ်ယ္ရီသီး၊ စြန္ပလြံသီး၊ သကာ၊ တင္လဲ၊ ေထာပတ္နဲ႔ တေစးတို႔မွာ ထံုးဓာတ္ ေပါမ်ားစြာ ပါဝင္တယ္။ ။
ေဒါက္တာ လြင္သန္႔(ေဆး-၂)
ျမ၀တီ
https://www.facebook.com/mwdmedia
