ေက်ာက္ခ်ဥ္ကို သယံဇာတအျဖစ္ျဖင့္ တူးေဖာ္ရရွိနိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ေက်ာက္မီးေသြးမွ ဓာတ္ေငြ႔ကို ထုတ္ယူရာတြင္ ေက်ာက္ခ်ဥ္ကို ေဘးထြက္ပစၥည္းအေနျဖင့္ အေျမာက္အမ်ား ရရွိနိုင္သည္။ ေရွးေခတ္အခါ က လူမ်ားသည္ ေက်ာက္ခ်ဥ္ပါေသာ ေက်ာက္တံုးကို မီးဖုတ္၍ ေက်ာက္ခ်ဥ္ကို ထုတ္ယူၾကသည္။ အလယ္ ေခတ္ေလာက္က ဥေရာပနိုင္ငံမ်ား၌ အသံုးျပဳေသာ ေက်ာက္ခ်ဥ္ကို ဥေရာပအေရွ႕ဖက္ရွိ မြတ္စလင္နိုင္ငံ မ်ားမွ ရရွိသည္။ ၁၅ရာစုႏွစ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါမွ ေက်ာက္ခ်ဥ္တြင္းမ်ားကို အီတလီႏိုင္ငံ ေတာင္ပိုင္းတြင္ ေတြ႔ရွိၾကေလသည္။
ေက်ာက္ခ်ဥ္၏ ထူးျခားေသာ အခ်က္တစ္ရပ္မွာ က်ံဳ႕ေစခ်ဳပ္ေစတတ္ေသာ သတၱိျဖစ္၏။ ဥဒါဟရုဏ္ ေက်ာက္ခ်ဥ္တခဲကို ႏႈတ္ခမ္းတြင္ ပြတ္တိုက္ၾကည့္လွ်င္ ႏႈတ္ခမ္းသည္ က်ဳံယံု႔တင္းမာသြားသည္ကို ေတြ႔ရမည္။ ေက်ာက္ခ်ဥ္ကို ေဆး၀ါးအျဖစ္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး အသံုးျပဳႏိုင္ရာ ေသြးတိတ္ေအာင္ျပဳျခင္း၊ အနာစိမ္းမ်ားကုသျခင္းတို႔အတြက္ ေကာင္း၏။ ထို႔ျပင္ အထည္အလိပ္မ်ား ေဆးဆိုးရာတြင္လည္း ေဆးေရာင္ကို ခ်ဳပ္ရန္အတြက္ အသံုး၀င္သည္။ သို႔ရာတြင္ ဤသို႔ ခ်ဳပ္ေဆးအျဖစ္ျဖင့္ အသံုးျပဳေသာ ေက်ာက္ခ်ဥ္၌ သံဓာတ္မပါေအာင္ သတိျပဳရသည္။ သားေရနယ္ရာ၌၎ စကၠဴလုပ္ငန္းတြင္ စကၠဴကို မင္အစုတ္နည္းေအာင္ျပဳလုပ္ရာ၌၎၊ ေနာက္က်ိေသာေရကို ၾကည္လင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ရာ၌၎ ေက်ာက္ခ်ဥ္ကို အသံုးျပဳၾက၏။ ေရကိုၾကည္လင္ေစရန္ ေရတိုင္ကီမ်ားတြင္ တခါတရံ ေက်ာက္ခ်ဥ္ သက္သက္ကိုျဖစ္ေစ ထံုးျဖင့္ေရာ၍ျဖစ္ေစ အသံုးျပဳတတ္ၾကသည္။ ေက်ာက္ခ်ဥ္သည္ ေဆး၀ါးဖက္တြင္ အသံုး၀င္ေသာ္လည္း တန္ရံုထက္လြန္၍ စားသံုးမိလွ်င္ ဥပဒ္ေပးတတ္သည္။ ေက်ာက္ခ်ဥ္ကို မီးဖုတ္ၾကည့္လွ်င္ ေရသည္အေငြ႔ျဖစ္သြား၍ အမႈန္႔သာ က်န္သည္။
မွတ္ခ်က္။ ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္းအတဲြ(၂)မွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပပါသည္။
MOI Webportal Myanmar
