ယေန႔ကမၻာေပၚတြင္ ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္ထိ ဆီးခ်ဳိ၊ ေသြးခ်ဳိ ခံစားေနရသည့္ လူနာေပါင္း ၂၈၅ သန္း ရွိၿပီး ၂ဝ၃ဝ ျပည့္ႏွစ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ႏွစ္ဆ တုိးလာႏုိင္ေၾကာင္း ပညာရွင္မ်ားက ခန္႔မွန္း
ထားၾကသည္။ ဆီးခ်ဳိေရာဂါသည္ တစ္ကမၻာလံုးတြင္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ပင္ ျမင့္တက္လ်က္ ရွိၿပီး ယခင္က ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီး ႏုိင္ငံမ်ား၌သာ ျမင့္တက္ေလ့ ရွိေသာ္လည္း ၂ဝ၃ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ အာရွ၊ အာဖရိက ႏုိင္ငံမ်ား၌ပါ ျမင့္မားစြာ တုိးတက္လာႏုိင္သည္ဟု ဆိုသည္။
ထိုသို႔ ျဖစ္ပြားလာရျခင္းမွာ လူအမ်ား ေနထိုင္စားေသာက္မႈ ပံုစံႏွင့္အတူ ေျပာင္းလဲ ျဖစ္ေပၚ လာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ၿပီး အသင့္အျမန္စား အစားအစာမ်ား အေပၚ မွီခုိလြန္းျခင္း၊ ပီဇာ၊ ဆင္းဒဝစ္ႏွင့္ ဟမ္ဘာဂါတို႔ကို စားသံုးျခင္းျဖင့္ ထိုမုန္႔မ်ား၌ ပါဝင္ေသာ ျပည့္ဝဆီ၊ စားအုန္းဆီ၊ ဝက္ဆီ၊ ဆီခဲမ်ား၊ ႏွစ္ျပန္ေၾကာ္ဆီမ်ားေၾကာင့္ စားသံုးသူတို႔၌ အဆီအအိမ့္ လြန္ကဲမႈမ်ား ျဖစ္ေစသည့္ အျပင္ ကိုလက္စထေရာ မ်ားလည္း လူ႔ခႏၶာ ကိုယ္ထဲတြင္ ကိန္းေအာင္း ႏုိင္သည္။ လူအမ်ားစုမွာ အထုိင္လြန္၊ အအိပ္လြန္ျခင္းေၾကာင့္ ေလးလံထံုထုိင္းျခင္း၊ အခ်ဳိ႕မွာ စာဖတ္ျခင္း၊ ကြန္ပ်ဴတာခံု၌ ထုိင္ျခင္း စသည္တို႔ေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ လႈပ္ရွားမႈ နည္းပါး တတ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေန႔စဥ္နာရီဝက္ခန္႔ အေျပးလမ္းေလွ်ာက္၊ စက္ဘီးစီး စသည့္ ကိုယ္လက္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို လုပ္သင့္သည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္ လူငယ္မ်ား သာမက လူလတ္ပိုင္းႏွင့္ လူႀကီးမ်ားပါ ဗီဒီယိုၾကည့္ျခင္း၊ ဂိမ္းႏွိပ္ျခင္း အင္တာနက္ အသံုးျပဳျခင္းတို႔ကို ျပဳလုပ္ၾကသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ လႈပ္ရွားမႈနည္း၍ ခႏၶာကုိယ္ထဲ၌ ပိုေနေသာ ကယ္လုိရီမ်ားမွာ ခႏၶာကုိယ္ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ေလာင္ကြၽမ္းရမည့္ အစား မေလာင္ကြၽမ္းႏုိင္ေတာ့ဘဲ အသည္း အဆီဖံုးျခင္း၊ ကုိလက္စထေရာ အျဖစ္ ေသြးထဲသို႔ ေရာက္ရွိသြားျခင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္။ ဆီးခ်ဳိ၊ ေသြးခ်ဳိ ဆိုသည္မွာ ေသြးအတြင္း၌ သၾကားဓာတ္မ်ားသည့္ ေရာဂါျဖစ္ၿပီး ယင္းသို႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ အင္ဒိုက႐ုိင္း အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုျဖစ္သည့္ ပန္ကရိယမွ အင္ဆူလင္ေခၚသည့္ ေဟာ္မုန္းဓာတ္ ထုတ္လုပ္မႈ မရွိျခင္း၊ ထုတ္လုပ္မႈနည္းျခင္း သို႔မဟုတ္ အင္ဆူလင္ အလုပ္မလုပ္ျခင္း တို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဆီးခ်ဳိ၊ ေသြးခ်ဳိ ရွိ၊ မရွိႏွင့္ ေသြးအတြင္း သၾကားဓာတ္ ပမာဏကို သိလုိပါက ေသြးေဖာက္ စစ္ၾကည့္မွသာ သိႏုိင္သည္။ ဆီးအတြင္း၌ သၾကားဓာတ္ ရွိ၊ မရွိ စမ္းသပ္ၾကည့္႐ုံမွ်ျဖင့္ မသိႏုိင္ေပ။ ေသြးအတြင္း သၾကားပမာဏ တုိင္းၿပီးမွ အစာစားရမည္။ အစာမစားမီ ၁၂၆ မီလီဂရမ္ ရာခုိင္ႏႈန္းႏွင့္ အထက္၊ ၂ဝဝ မီလီဂရမ္ ရာခုိင္ႏႈန္းႏွင့္ အထက္ တုိင္းတာရရွိလွ်င္ ေသြးခ်ဳိေရာဂါ ရွိသည္ဟု ဆိုႏုိင္သည္။ ေဟမုိဂလုိဘင္ ေအဝမ္းစီ ပမာဏသည္ အစာမစားမီ ေသြးခ်ဳိပမာဏထက္ ႏွလံုးေသြးေၾကာ ေရာဂါျဖစ္ႏုိင္ေျခႏွင့္ ေသဆံုး ႏုိင္ေျခရွိ၊ မရွိခန္႔မွန္းရာတြင္ ပို၍ အေထာက္အကူျပဳသည္။ ဆီးခ်ဳိ၊ ေသြးခ်ဳိ ရွိသူမ်ားမွာ ေဟမိုဂလုိဘင္ ေအဝမ္းစီ ၅ ဒသမ ၇ ရာခုိင္ႏႈန္းေအာက္ အၿမဲထားရွိရမည္။ ေသြးတြင္း အခ်ဳိဓာတ္ကို ေသြးေဖာက္ စစ္ေဆးျခင္းသည္ စစ္ေဆးသည့္ အခ်ိန္ကာလ၌သာ ေသြးတြင္း အခ်ဳိဓာတ္ ပမာဏ ေဖာ္ျပႏိုင္ၿပီး က်န္သည့္ အခ်ဳိဓာတ္ ပမာဏမ်ားသည္ ျဖစ္ေစ၊ နည္းသည္ျဖစ္ေစ မေဖာ္ျပႏုိင္ပါ။ ေဟမုိဂလုိဘင္ ေအဝမ္းစီ တုိင္းျခင္းျဖင့္ သံုးလအတြင္း မိမိ ကုိယ္တြင္း၌ ေသြးတြင္း အခ်ဳိပမာဏ ေကာင္းမြန္စြာ ထိန္းထားႏုိင္ျခင္းရွိ၊ မရွိ ေဖာ္ျပႏုိင္သည္။
႐ုတ္တရက္ ျဖစ္ေပၚႏုိင္ေသာ ေနာက္ဆက္တြဲ ေရာဂါမ်ားမွာ ေသြးခ်ဳိ ႐ုတ္တရက္ တက္ျခင္း၊ သတိလစ္ျခင္း၊ ေသြးအတြင္း အခ်ဳိပမာဏ ေကာင္းမြန္စြာ ထိန္းထားႏုိင္ျခင္းရွိ၊ မရွိကို ေဖာ္ျပႏုိင္ သည္။ ယင္းအျပင္ နာတာရွည္ ေရာဂါျဖစ္ျခင္း၊ မ်က္စိေသြးေၾကာ ထိခိုက္ျခင္း ၊မ်က္စိကြယ္ျခင္း၊ ႏွလံုးေသြးေၾကာက်ဥ္း ေရာဂါ၊ နာတာရွည္ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါ၊ ဦးေႏွာက္ ေသြးေၾကာပိတ္ ကာ ေလျဖတ္ျခင္း၊ အာ႐ုံေၾကာမ်ား ပ်က္စီးကာ ထံုက်ဥ္ျခင္း၊ ေျခေထာက္ပုပ္ျခင္း၊ ေရာဂါပိုး ဝင္လြယ္ျခင္းတို႔ ျဖစ္တတ္သည္။ ေသြးအတြင္း အခ်ဳိဓာတ္ ပံုမွန္ျဖစ္ေစရန္ အစားေလွ်ာ့စားရန္ လိုသည္။ ထမင္းဆယ့္ႏွစ္ဇြန္း၊ အသီးအရြက္ေၾကာ္၊ အမွ်င္ပါသည့္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ႏွင့္ သစ္သီးဝလံမ်ားကို မွ်တစြာစားရန္၊ ေရဆာလွ်င္ ေရကိုသာ ေသာက္ရန္၊ အခ်ဳိရည္၊ ဘီယာႏွင့္အရက္ မေသာက္ရန္၊ အဝမလြန္ေအာင္ ေလွ်ာ့စားရန္၊ လႈပ္ရွားမႈမ်ားသည့္ ေနထုိင္မႈဘဝ ပံုစံျဖစ္ေအာင္ ေနရန္၊ ပံုမွန္ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ရန္ႏွင့္ စိတ္ဖိစီးမႈကို တတ္ႏုိင္သမွ် ေလ်ာ့ေအာင္လုပ္ရန္ လိုအပ္သည္။ စားသံုးရန္ မသင့္ေသာ အစားအစာမ်ားမွာ သၾကား၊ ႏုိ႔ဆီ၊ ေကာ္ဖီမစ္၊ တီးမစ္၊ အိုဗာတင္း၊ မုိင္လုိ၊ ေဟာလစ္၊ ေရခဲမုန္႔၊ အခ်ဳိရည္မ်ား၊ ထန္းလ်က္၊ ႀကံသကာ၊ မလုိင္ပါေသာ အစာမ်ား၊ အဆီမ်ား၊ ျပည့္ဝဆီ၊ စားအုန္းဆီ အမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔ ျဖစ္သည္။ စားသံုးသင့္သည့္ အစာမ်ားမွာ ကစီဓာတ္ပါေသာ ဆန္ျဖင့္လုပ္သည့္ အစားအစာ၊ ဂ်ဳံျဖင့္ ျပဳလုပ္သည့္အစာ၊ အမွ်င္ပါဝင္မႈ မ်ားသည့္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ား၊ အသားဓာတ္ပါသည့္ ငါးအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အမဲသား၊ ဆိတ္သား၊ ဝက္သား (အဆီမပါ)၊ ဘဲသား၊ ၾကက္သား (အေရခြံမပါ)၊ အဆီပါအစာမ်ားတြင္ ပဲဆီ၊ ေနၾကာဆီ၊ ႏွမ္းဆီ၊ ငါးမွရသည့္ အဆီတို႔ကို ဆရာဝန္ ၫႊန္ၾကားခ်က္အတုိင္း စားရမည္။ ထိန္းထားသင့္သည့္ ေသြးအတြင္း အခ်ဳိဓာတ္မ်ားမွာ အစာမစားမီ ေသြးတြင္း အခ်ဳိဓာတ္ ၉ဝ မွ ၁၃ဝ မီလီဂရမ္ ရာခုိင္ႏႈန္း၊ ႀကံဳႀကိဳက္သလုိ ေဖာက္ေသာ ေသြးအတြင္း အခ်ဳိဓာတ္ ၁၁ဝ မွ ၁၈ဝ မီလီဂရမ္ရာခုိင္ႏႈန္း၊ အစာစားၿပီး ၂ နာရီအတြင္း ေသြးအတြင္းအခ်ဳိဓာတ္ ၁၈ဝ မီလီဂရမ္ ရာခုိင္ႏႈန္းထက္ နည္းရမည္။ ေသြးအတြင္း အခ်ဳိဓာတ္၊ အဆီဓာတ္၊ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ ေမွ်ာ္မွန္းသည့္ အတုိင္းထားႏုိင္လွ်င္ ဆင့္ပြားျဖစ္သည့္ ေနာက္ဆက္တြဲ ေရာဂါျဖစ္ပြားမႈ ေလ်ာ့နည္း မည္ ျဖစ္သည္။ ဆီးခ်ဳိ၊ ေသြးခ်ဳိေဝဒနာရွင္မ်ား အေနျဖင့္ ဆရာဝန္ႏွင့္ ျပသၿပီး ၫႊန္ၾကားခ်က္မ်ား အတိုင္း လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္သင့္ေၾကာင္း အႀကံျပဳေရးသား လုိက္ရပါသည္ ။
ျမ၀တီ
https://www.facebook.com/mwdmedia
