လူတို႔ ခႏၶာကိုယ္မွာ တစ္ကိုယ္လံုးကို အေရျပားနဲ႔ ဖံုးအုပ္ထားတယ္။ တစ္ကိုယ္လံုး အႏွံ႔ အျပား ေအာက္ ေခြၽးဂလင္းေတြ တည္ရွိေနတယ္ ။ ေခြၽးဂလင္းက ေခြၽးရည္ စိမ့္ထြက္ျခင္း ျဖစ္စဥ္ ကို ေခြၽးထြက္ျခင္းလို႔ ေခၚတယ္ ။ ယင္းေအာက္ရွိ ေသြးေၾကာငယ္မ်ား၊ ေခြၽးဂလင္းတို႔ရဲ႕ အေျခ အေနေပၚ မူတည္ၿပီး ေခြၽးထြက္နည္းျခင္း၊ မ်ားျခင္းျဖစ္တယ္။
ျပင္ပစိုထိုင္းမႈ မ်ားၿပီး အပူခ်ိန္ ျမင့္တက္ကာ ေလတိုက္ခတ္ႏႈန္း နည္းေနရင္ ေခြၽးသီး ေခြၽးေပါက္ အေနနဲ႔ ေခြၽးထြက္ႏိုင္တယ္။ အပူခ်ိန္ နိမ့္က်ၿပီး ေလတိုက္ ခတ္ႏႈန္း ျမန္ရင္ ေခြၽးထြက္ နည္းၿပီး အေငြ႔ျပန္ႏႈန္း ျမန္ဆန္လို႔ ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္ မျမင္ႏိုင္ဘူး။
အလြန္ေအးတဲ့ ေန႔မွာ လူတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ေခြၽးမထြက္ သေလာက္ ရွိႏိုင္သလို ေလေအးစက္ အခန္းထဲမွာ အလုပ္လုပ္ႏိုင္သမွ် ေခြၽးထြက္နည္းပါတယ္။ အလြန္ပူအိုက္တဲ့ ေန႔မွာ ေခြၽးရွစ္ပုလင္းထိ ေခြၽးထြက္ႏိုင္ပါတယ္။
အေရျပားနဲ႔ ယင္းေအာက္၌ ေသြးေၾကာငယ္ေတြ က်ယ္ျပန္႔ ေသြးစီးႏႈန္း ေကာင္း မြန္ျမန္ဆန္ ရင္ ေခြၽးထြက္ မ်ားၿပီး ခႏၶာကိုယ္မွ ျပင္ပကို အပူပိုမို ထြက္ေစတယ္။ ေခြၽးဂလင္းေတြ ထိန္းခ်ဳပ္ လႈံ႔ေဆာ္ေပးတဲ့ အာ႐ံုေၾကာေတြ ထံ လႈံ႔ေဆာ္ျခင္း ပိုမိုခံစား ရရင္လည္း ေခြၽးပိုမိုထြက္ေလ့ ရွိပါတယ္။
ေခြၽးထြက္ျခင္း အက်ဳိးေက်းဇူး။ ေခြၽးထြက္ျခင္းဟာ ခႏၶာကိုယ္ က်န္းမာေရးအတြက္ အက်ဳိး ရွိတယ္ ။ ေခြၽးေငြ႕ရည္ ျပန္ျခင္း ဟာ ခႏၶာကိုယ္တြင္ ပိုလွ်ံတဲ့အပူကို ျပင္ပထြက္ေစလို႔ ခႏၶာကိုယ္ အပူခ်ိန္ကို ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ အေျခအေနမွာ ထိန္းေပးထားတယ္။
လူဟာေသြးေႏြး သတၱဝါျဖစ္လို႔ ျပင္ပ အပူခ်ိန္လိုက္ၿပီး ေခြၽးထြက္မႈ အနည္းအမ်ား ကြာျခားပါတယ္။
သာမန္လူတစ္ေယာက္ ရွိသင့္တဲ့ ကိုယ္အပူခ်ိန္မွာ ပါးစပ္အတြင္း ၃၇ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ သို႔မဟုတ္ ၉၈ ဒသမ ၆ ဒီဂရီ ဖာရင္ဟိုက္ ျဖစ္တယ္။ အေရျပားမွာ ရွိသင့္တဲ့ အပူခ်ိန္ဟာ ၃၃ ဒီဂရီ ဖာရင္ဟိုက္ျဖစ္ၿပီး အေရျပား အပူခ်ိန္ဟာ ၃၄ ဒသမ ၅ ဒီဂရီ ေရာက္တဲ့အခါ ေခြၽးစတင္ ထြက္ေလ့ရွိတယ္။
ေခြၽးထြက္ျခင္းဟာ ခႏၶာကိုယ္တြင္းရွိ အညစ္အေၾကး တစ္စိတ္ တစ္ေဒသကို ထုတ္ပစ္ ႏိုင္တယ္။ ေခြၽးမွာ ခႏၶာကိုယ္ အတြက္ မလိုအပ္တဲ့ အညစ္အေၾကးေတြ ျဖစ္တဲ့ ယူရီးယား အဆီ အက္စစ္ဓာတ္ေတြ ပါဝင္တယ္။ ေခြၽးထြက္နည္းရင္ ခႏၶာကိုယ္တြင္း အညစ္အေၾကးကို ေက်ာက္ကပ္က က်င္ငယ္ရည္အျဖစ္ ပိုထုတ္ေပးတယ္။
ေအးတဲ့ရာသီမွာ ပူတဲ့ရာသီထက္ ပိုၿပီး ေက်ာက္ကပ္ အလုပ္လုပ္ကာ ဆီးပိုသြားရေလ့ ရွိပါတယ္။ ေခြၽးဟာ အေရျပားကို အၿမဲစြတ္စိုေနလို႔ အေရျပား ေျခာက္ေသြ႔ျခင္းမွ ကာကြယ္ ေပးႏိုင္တယ္။ ယင္းကို ႏိႈးဆြေစတဲ့ အရာေတြနဲ႔ ပိုးမႊားေတြကို ေခြၽးကေဆးေၾကာ ေပးႏိုင္ တယ္။
ေခြၽးထြက္ျခင္း အမ်ဳိးမ်ဳိး။ စိတ္လႈပ္ရွားတဲ့အခါ အလြန္ပင္ ေၾကာက္လန္႔ တုန္လႈပ္တဲ့အခါ၊ နာက်င္လြန္းတဲ့အခါ၊ ေသြးထြက္လြန္ၿပီး ေမ့ေျမာခါနီးမွာလည္း ေခြၽးထြက္တတ္တယ္။ ေျခဖဝါး၊ လက္ဖဝါးမွ ေခြၽးထြက္ေလ့ ရွိပါတယ္။ သာမန္ပူအိုက္ခ်ိန္၊ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားခ်ိန္ ေခြၽးထြက္ ရာမွာ ခႏၶာကိုယ္ အေရျပား တစ္ခုလံုးမွျဖစ္ၿပီး နဖူး၊ ႏႈတ္ခမ္းအေပၚပိုင္း၊ လည္ပင္း၊ ရင္ဘတ္၊ ေက်ာတို႔မွ ေခြၽးထြက္တာကို သတိထားမိၾကတယ္။
ေခြၽးထြက္ျခင္း ႏွစ္မ်ဳိးလံုးကို အာ႐ံုေၾကာ အဖြဲ႕အစည္းက ထိန္းခ်ဳပ္ လႈံ႔ေဆာ္ေပးတယ္။ စိတ္လႈပ္ရွားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ ေခြၽးထြက္ျခင္းမ်ဳိးကို ဦးေႏွာက္ အျပင္ပိုင္းရွိ ဗဟိုဌာနမွ ထိန္းခ်ဳပ္ ကြပ္ကဲတယ္။ ကိုယ္ခႏၶာတြင္း အပူခ်ိန္လိုက္ ျဖစ္ေပၚတဲ့ သာမန္ ေခြၽးထြက္ျခင္းကို ဦးေႏွာက္တြင္းရွိ အျမင့္စား အာ႐ံုေၾကာ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုျဖစ္တဲ့ 'ဟိုက္ပိုသားလမတ္' ရဲ႕ အေရွ႕ပိုင္းရွိ ခႏၶာကိုယ္ အပူခ်ိန္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ေပးတဲ့ ဗဟိုဌာနမွ ထိန္းခ်ဳပ္ ကြပ္ကဲေပးတယ္။
ေခြၽးထြက္ျခင္းေတြ အသီးသီး ထိန္းခ်ဳပ္ကြပ္ကဲ ထားေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ရံ အေၾကာင္း အမ်ဳိး မ်ဳိးေၾကာင့္ ေခြၽး ထြက္ လြန္ျခင္း ၊ ေခြၽးထြက္နည္းျခင္း စတဲ့ ေခြၽးႏွင့္ဆိုင္ရာ ေဝဒနာ အမ်ဳိးမ်ဳိး ျဖစ္တတ္ ပါတယ္။
ေခြၽးထြက္လြန္ကဲျခင္း။ ေခြၽးထြက္ လြန္ကဲျခင္းမွာ တစ္ကိုယ္လံုး ေခြၽးထြက္ လြန္ကဲျခင္းနဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ေနရာရာ မွာသာ ေခြၽးထြက္ လြန္ကဲျခင္းဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ဳိးရွိတယ္ ။ ျပင္းထန္တဲ့ ကိုယ္ကာယ ေလ့က်င့္္ ခန္းမ်ား ၊ ကိုယ္ခႏၶာ အပူခ်ိန္ မ်ားျပားတဲ့ အေျခအေနမ်ား ဥပမာ-ဖ်ားနာျခင္း၊ ျပင္ပအပူခ်ိန္ အလြန္ မ်ားေနျခင္း ၊ ျပင္းထန္စြာ စိတ္လႈပ္ရွားျခင္း၊ ေသြးလန္႔ တုန္လႈပ္ ေမ့ေျမာျခင္းနဲ႔ တစ္ခါတစ္ရံ အမ်ဳိးသမီးေတြ ရာသီလာစဥ္၊ ရာသီေသြးဆံုးတဲ့ အရြယ္ ေတြမွာ တစ္ကိုယ္လံုး ေခြၽးထြက္ လြန္ကဲတတ္တယ္။
အဆုတ္တီဘီ ေရာဂါမွာ ညဘက္ ေခြၽးထြက္လြန္ကဲ တတ္တယ္။ ငွက္ဖ်ားေရာဂါ တက္စဥ္ ခ်မ္းတုန္ၿပီး ကိုယ္အလြန္ပူျခင္း၊ ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္ ထြက္ျခင္း အဆင့္ဆင့္ ျဖစ္တတ္တယ္။ လည္ပင္းရွိ သိုင္းရြိဳက္ ဂလင္း လုပ္ငန္း လြန္ကဲျခင္း၊ ကေလးမ်ားမွာ ျဖစ္တဲ့ ဗီတာမင္စီ ခ်ဳိ႕တဲ့ေရာဂါ တို႔မွာ ေခြၽးထြက္ မ်ား တတ္တယ္ ။ အရက္၊ ဘီယာနဲ႔ အပူက်ေဆးေတြ ေသာက္ရင္လည္း ေခြၽးပိုမိုထြက္တယ္။
ေနရာအလိုက္ သီးျခားေခြၽးထြက္ မ်ားျခင္းမ်ဳိးကို အာ႐ံုေၾကာ အဖြဲ႕နဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ေရာဂါေတြမွာ ေတြ႕ရတယ္။ ဦးေႏွာက္ အသားပို အက်ိတ္ျဖစ္ျခင္း၊ ေက်ာ႐ိုးမွ အာ႐ံုေၾကာမႀကီးနဲ႔ အျခား အာ႐ံုေၾကာမ်ား ထိခိုက္ျခင္း တို႔မွာ ျဖစ္ေလ့ရွိတယ္။ အခ်ဳိ႕ စိတ္ေရာဂါေတြမွာ လက္ဖဝါးနဲ႔ ေျခဖဝါး ေခြၽးထြက္ လြန္ကဲတတ္တယ္။
ေခြၽးထြက္ လြန္ကဲတဲ့အခါ ေခြၽးနဲ႔အတူ ဆားဓာတ္ေတြ ပါဝင္သြားလို႔ ခႏၶာကိုယ္မွာ ဆားဓာတ္ နည္းသြား တတ္တယ္ ။ ေခြၽးထြက္မ်ားၿပီး ေရကိုပိုေသာက္တဲ့ အခါမွာ ေသြးအတြင္း ဆားဓာတ္ ပါဝင္မႈ အခ်ဳိးအဆပိုၿပီး နည္းသြားတတ္တယ္။ အားကစား သမားေတြ၊ အလြန္ပင္ပန္းစြာ အလုပ္လုပ္တဲ့ လုပ္သားေတြ ဆားမ်ားမ်ား စားေပးဖို႔၊ ဆား၊ ေဆးျပားေသာက္ဖို႔၊ ဓာတ္ဆားရည္ ေသာက္ဖို႔ အႀကံေပးၾကတယ္။
ေခြၽးထြက္နည္းျခင္း။ ေခြၽးထြက္အလြန္ နည္းျခင္းဟာ အလြန္ရွားတဲ့ ေမြးရာပါ ေရာဂါျဖစ္တယ္။ တစ္ကိုယ္လံုး သို႔မဟုတ္ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ေနရာရာမွာ ေခြၽးထြက္နည္းျခင္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ေခြၽးလံုးဝ မထြက္ျခင္း၊ အလြန္နည္းပါးစြာ ထြက္ျခင္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အာ႐ံုေၾကာ အဖြဲ႕နဲ႔ဆိုင္ရာ ေရာဂါမ်ား၊ သြိဳင္းရြိဳက္ဂလင္း လုပ္ငန္းခ်ဳိ႕ယြင္းမႈ ေရာဂါမ်ားမွာ ေခြၽးထြက္နည္းတတ္တယ္။ အခ်ဳိ႕ မ်ဳိး႐ိုးလိုက္ၿပီး ေမြးရာပါ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္အရ ေခြၽးထြက္နည္းတယ္။ ေခြၽးနံ႔ျပင္းထန္ျခင္း။ ေခြၽးထြက္စမွာ ေခြၽးဟာ ပိုးမႊားကင္းစင္ၿပီး အေရျပားေပၚမွာ ၾကာလာတဲ့အခါ ဗက္တီးရီးယား ပိုးမႊားမ်ား ဝင္ေရာက္ ေပါက္ဖြားလာၿပီး ယင္း တို႔ေၾကာင့္ ေခြၽးမွာ ကေစာ္ေဖာက္ ခံရသလို ျဖစ္ကာ ဗက္တီးရီးယား ပိုးမႊားမ်ား ပိုဝင္ေရာက္ ေပါက္ဖြား လာၿပီး ေခြၽးနံ႔ျပင္းထန္ လာတယ္ ။
သာမန္ထက္ ပိုမိုဆိုးရြား ျပင္းထန္တဲ့ ေခြၽးနံ႔နံျခင္းကို ေသြးအတြင္း ယူရီးယား ဓာတ္မ်ားေနျခင္း၊ ဗီတာမင္စီ ခ်ဳိ႕တဲ့ေရာဂါ၊ အဆုတ္ေရာင္ေရာဂါ၊ ျပင္းထန္တဲ့ ေလးဖက္နာ ေရာဂါ၊ အူေရာင္ငန္းဖ်ား ေရာဂါ တို႔မွာ ေတြ႕ရတယ္ ။ အမွန္မနံပါဘဲ မိမိကုိယ္တိုင္ ေခြၽးေစာ္ အလြန္နံတယ္လို႔ ထင္တဲ့စိတ္ေရာဂါ ရွိတယ္။
ေခြၽးအေရာင္ေျပာင္းျခင္း။ သာမန္႐ိုး႐ိုး ေခြၽးထြက္ျခင္းမွာ ေခြၽးက အေရာင္မရွိပါ။ အေရာင္ရွိ ေခြၽးထြက္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ေခြၽးအေရာင္ ေျပာင္းျခင္းကို ခႏၶာကိုယ္မွ ပိုမိုေနတဲ့ သတၱဳဓာတ္ ပစၥည္းမ်ား ဥပမာ-သံ၊ ေၾကးနီတို႔ အညစ္အေၾကး အျဖစ္ ေခြၽးမွစြန္႔ ထုတ္ရာမွာ လည္းေကာင္း၊ ေခြၽးအတြင္း အေရာင္ျခယ္ပစၥည္းမ်ား ထုတ္လုပ္ တဲ့ ဗက္တီးရီးယား ပိုးမႊားမ်ား ေပါက္ဖြားရာမွာ လည္းေကာင္း၊ အခ်ဳိ႕ဓာတုပစၥည္း စက္႐ံု လုပ္သားမ်ား မွာ လည္းေကာင္း ေတြ႕ရတယ္။ အျပာေရာင္ ေခြၽးေတြ ထြက္တတ္တယ္။
အေၾကာင္းရင္းကို လိုက္ၿပီး အနီ၊ အစိမ္း၊ အဝါ၊ အနက္ စတဲ့ အေရာင္ရွိတဲ့ ေခြၽးေတြ ထြက္တတ္တယ္။
မိတ္ဖုထြက္ျခင္း။ တစ္ခါတစ္ရံ အေရျပားရွိ ေခြၽးထြက္ေစတဲ့ ႁပြန္ငယ္ေလးမ်ား အေၾကာင္း တစ္ခုခုေၾကာင့္ ပိတ္ဆို႔တဲ့အခါ ေခြၽးမ်ား ျပင္ပကို မထြက္ႏိုင္ေတာ့လို႔ အေရျပား ကသိကေအာက္ ျဖစ္ေစၿပီး အလြန္ ယားယံ ေစတဲ့အဖုကေလးေတြ အသြင္ ေပၚေပါက္လာ တတ္တယ္။ ယင္းျဖစ္စဥ္ကို မိတ္ဖုထြက္ျခင္း ၊ မိတ္ေပါက္ျခင္းေခၚတယ္။ ေႏြရာသီလို ရာသီဥတု ျပင္းထန္တဲ့ ကာလမွာ မိတ္ေပါက္ေလ့ရွိတယ္။ အေရျပား ႏူးညံ့တဲ့ ကေလးငယ္နဲ႔ ဝတဲ့သူမ်ားမွာ ပိုၿပီးျဖစ္တတ္တယ္။ မိတ္ဖု မထြက္ေစဖို႔ ပူအိုက္တဲ့ ရာသီဥတုမွာ အဝတ္ ၾကမ္းဝတ္ျခင္း၊ အေရျပား အေပါက္ငယ္မ်ား ပိတ္ဆို႔ေစတဲ့ အဆီမ်ား လိမ္းက်ံျခင္း တို႔ ေရွာင္ၿပီး ေခ်ာင္ခ်ိတဲ့ အဝတ္မ်ားဝတ္ကာ ေန႔စဥ္ေရမွန္မွန္ ခ်ဳိးရမယ္။ ေနပူထဲထြက္ရင္ လံုေလာက္တဲ့ အေဆာင္းပါရမယ္။
ေခြၽးထြက္ျခင္းဟာ က်န္းမာေရးအတြက္ အေရးႀကီးလွေၾကာင္း၊ က်န္းမာျခင္းရဲ႕ လကၡဏာ တစ္ရပ္ျဖစ္ေၾကာင္း ၿခံဳငံုသိသာ ႏိုင္ပါတယ္။ က်န္းမာေရးကို လိုလားတဲ့လူသားတိုင္း ေန႔စဥ္ နာရီဝက္မွ တစ္နာရီအထိ အားကစား (အေျပး၊ လမ္းေလွ်ာက္၊ စက္ဘီးစီး၊ ေရကူး) တစ္ခုခု လုပ္သင့္ပါတယ္ ။ ေခြၽးမွန္မွန္ထြက္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္တြင္း အဆီပိုမ်ား စုေဆာင္းျခင္းကင္းကာ ဣရိယာပုတ္ မွ်တေစပါတယ္။
ေခြၽးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ေရာဂါေဝဒနာမ်ား မျဖစ္ေစဖို႔ အဓိက အေနနဲ႔ ေန႔စဥ္ခႏၶာကိုယ္ သန္႔ရွင္းေရး၊ တစ္ကိုယ္ေရ သန္႔ရွင္းေရးကို အေလးဂ႐ုျပဳ ေဆာင္ရြက္ရမယ္။
ျမ၀တီ
https://www.facebook.com/pg/mwdmedia
