ေရေႏြးၾကမ္းကို ကြၽႏု္ပ္တို႔ျမန္မာ လူမ်ဳိးမ်ား ငယ္စဥ္ကတည္းက ေသာက္ခဲ့ၾကသည္။
ေနရာတိုင္း အိမ္တိုင္းမွာ ေရေႏြးၾကမ္းဝိုင္းရွိခဲ့သည္။ ဧည့္သည္လာလွ်င္ေရေႏြးၾကမ္း အရင္ခ်သည္။ ေရေႏြးၾကမ္းကို ျမန္မာတုိ႔ ဘာေၾကာင့္ေသာက္ခဲ့ရသနည္း။ က်န္းမာေရးအတြက္လား။ အဆီက်၍လား။ အစာအိမ္ႏွင့္အူလမ္းေၾကာင္းေကာင္းေစ၍လား။ ကင္ဆာကို ကာကြယ္၍လား။ အမွန္အတုိင္းေျဖရလွ်င္ မဟုတ္ပါ။ ေသာက္ေကာင္း၍ေသာက္ခဲ့ျခင္းသာျဖစ္သည္။
မိတ္ေဆြတစ္ဦးကေခၚ၍ ဧည့္ခံပြဲတစ္ခုသုိ႔သြားခဲ့သည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္က ဟုိတယ္ ႀကီးတစ္ခုတြင္ျဖစ္သည္။ အစားအေသာက္မ်ားက စံုလွသည္။ အခ်ဳိရည္ကလည္းအစံု၊ဘီယာ၊အရက္ ႀကိဳက္ သေလာက္သံုးေဆာင္ပါဟု ဆုိသည္။သုိ႔ေသာ္ ထမင္းစားၿပီးေနာက္ ေသာက္ ေနက်ေရ ေႏြးၾကမ္းကို တမ္းတမိသည္။ သည္လုိဟုိတယ္ႀကီးမွာ ရမရမသိ။ေခတ္မီစြာ အေနာက္တုိင္း စတိုင္ အျပည့္ဝတ္ထားေသာ နံေဘးမွ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦး ကိုေမးၾကည့္မိသည္။
''ဒီမွာ ေရေႏြးၾကမ္းမ်ား မရႏုိင္ဘူးလား''ဟုသူကအသာတၾကည္ပင္ၿပံဳးျပၿပီး လူကိုၾကည့္သည္။ မိမိဘာမွား သြားသလဲဟု စိတ္ကထင့္ သြားသည္။ ခပ္ရွက္ရွက္ျဖစ္မိသည္။''ရႏုိင္ပါတယ္''ဟု သူ ကေျပာသည္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ဒါေပမဲ့ ''ေရေႏြးၾကမ္းမွာ လုိ႔ေတာ့မရ ဘူး''ဟုေျပာ သည္။
ဘယ္လုိပါလိမ့္ဟုထင္ေနစဥ္မွာပင္ သူက ဝိတ္တာကိုလွမ္းေခၚလိုက္သည္။ အေနာက္ တိုင္း ဝတ္စံုကို သူ႔ထက္ပင္ သပ္ရပ္စြာ ဝတ္ဆင္ ထားေသာ ဝိတ္တာလူငယ္ေရာက္လာသည္။ ''ဂရင္း တီး ...ပလိစ္''ဟု သူကေျပာလုိက္သည္။
ဝိတ္တာက ကုိယ္ကုိကုိင္း၊ ေခါင္းကိုညိတ္ၿပီး ျပန္ထြက္သြားသည္။ မၾကာမီ ေၾကြကရား ျဖဴျဖဴ ကေလးႏွင့္ အိုးတစ္အိုးေရာက္လာသည္။' 'ဒါေရေႏြးၾကမ္းလား''ဟုေမးရာ-''ဟုတ္တယ္'' သူက အနည္းငယ္ငွဲ႕ၿပီး အနံ႔ခံၿပီးေနာက္''ဂ်ပ္စမင္တီးပဲ'' ဟုေျပာသည္။သူေျပာသည့္ ဂ်ပ္စမင္တီး ဆို သည္မွာ စံပယ္ပြင့္ရနံ႔ပါေသာ လက္ဖက္ေျခာက္ျဖစ္သည္။တကယ္စံပယ္ပြင့္ပါ မပါေတာ့ မသိ ပါ။ ထိုေန႔က ေသာက္ ရေသာေရေႏြးၾကမ္းကို ယေန႔အထိမေမ့ေသးပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ယခု စာေရး ေနခ်ိန္ စာေရးသူ၏စားပြဲေပၚမွ ေရေႏြးၾကမ္းႏွင့္ ေတာ့မလဲႏုိင္ပါ။ ဒီမွာက ေက်ာက္မဲ လက္ ဖက္ေျခာက္ခတ္ထားေသာေရေႏြးၾကမ္း အနီေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ျဖစ္သည္။
ေရေႏြးၾကမ္းကို ဂ်က္စမင္တီးဟုေခၚရျခင္းကုိစာေရးသူမႏွစ္ၿမိဳ႕ပါ။ ေပါင္ဒါနံ႔လိုလုိ စံပယ္ နံ႔လုိ လုိပါေသာ ဂ်က္စမင္တီးကိုလည္း မႀကိဳက္ပါ။ လွ်ာတြင္ အရသာေတြ႕သည္မွာ ေမြး ကတည္း က လူမွန္းစသိကတည္းက အဘိုး၊ အဘတို႔ႏွင့္ေသာက္ခဲ့ေသာ ''အခါးရည္''ဟုလည္းေကာင္း၊ ''အဖန္ ရည္''ဟုလည္းေကာင္း ေခၚၾကသည့္ ေရေႏြးၾကမ္းကိုသာႀကိဳက္သည္။
တကယ္ေတာ့ ထမင္းစားၿပီးလွ်င္ သို႔မဟုတ္ အစာမ်ားမ်ားစားၿပီးလွ်င္ အခ်ဳိရည္ေသာက္သူႏွင့္ ေရေႏြးၾကမ္း ေသာက္သူတို႔မွာ က်န္း မာေရး ႐ႈေထာင့္ မွၾကည့္ လွ်င္ အစာအိမ္သက္တမ္းရွည္မႈ မတူ ညီၾကပါ။
တိုင္းရင္းေဆးပညာ႐ႈေထာင့္တြင္ျဖစ္ေစ၊အိႏၵိယမွလာေသာ အာယုေဗဒေဆးပညာတြင္ျဖစ္ေစ အစာ စားၿပီးလွ်င္ အစာေၾကဖို႔ အတြက္''ဝမ္း မီး''လို သည္။''ဝမ္းမီး'' ကို ေဒသ နာနယေဆး ပညာတြင္ ''ပါစကေတေဇာ''ဟုလည္းေခၚသည္။ ''ဝမ္းမီး''မွာ ဝမ္းထဲမွ မီးျဖစ္ သည္။ ေရ ေအးႏွင့္ေလာင္းလွ်င္ မီးၿငိမ္းသြား မည္ျဖစ္သည္။
''ပါစကေတေဇာ''သည္ အစာကိုေလာင္ၿမိဳက္ၿပီး ေၾကက်က္ေအာင္ ခ်က္ၿပီးေသာ ေတေဇာျဖစ္ ၍ ပူေသာေတေဇာ(ဥဏွေတေဇာ) ျဖစ္ျပန္ သည္။ ပူေသာေတေဇာ၏ဆန္႔ က်င္ဘက္မွာ ေအးေသာ ေတေဇာ (သီတေတေဇာ) ျဖစ္သည္။ ေအးေသာေရ၊ ေရခဲေရ၊ အခ်ဳိရည္တို႔မွာ ေအးေသာ အရသာရွိသျဖင့္ ''သီတ''အစာျဖစ္သည္။အေစာေၾကေစေသာ အပူဆန္႔က်င္ ဘက္ေလာင္း ထည့္လိုက္လွ်င္ မည္သုိ႔ျဖစ္ မည္နည္း။ ရွင္းပါသည္။ အစာ မေၾကႏုိင္ ေတာ့။မေၾကသည့္အျပင္ ပါစကေတေဇာပ်က္ မည္ျဖစ္ေလ သည္။ ပူလုိက္ ေအးလုိက္ျဖစ္ ဖန္မ်ားလွ်င္ အစာ အိမ္ ပ်က္စီးသည္။ အစာအိမ္ပ်က္စီးလွ်င္ ေရာဂါတစ္ခုခုရမည္မွာ ေသခ်ာ သည္။ ရႏိုင္ေသာေရာဂါမ်ားမွာ-
၁။ အစာမေၾကေရာဂါ၊
၂။ အစာအိမ္ေရာင္ေရာဂါ၊
၃။ အခ်ဥ္ျပန္ေရာဂါ၊
၄။ အစာအိမ္အခ်ဥ္ေပါက္ေရာဂါ၊
၅။ အစာအိမ္အနာေပါက္ျခင္း၊
၆။ အစာအိမ္ကင္ဆာ စေသာေရာဂါမ်ားျဖစ္ႏုိင္ေလသည္။
႐ိုးရာေဆးပညာ၊ အာယုေဗ ဒေဆး ပညာအလုိအရ''ေရာဂါမွန္သမွ်သည္ အစာ မေၾကျခင္း မွ စသည္''ဟုဆုိသည္။ အေနာက္ တုိင္းေဆး ပညာမ်ားတြင္ မၾကာေသးမီကမွဖတ္လုိက္ရသည္မွာ အစာစားၿပီး အခ်ဳိရည္ႏွင့္သံဘူးမ်ား၊ ဂက္စ္ပါေသာ အခ်ဳိရည္ေသာက္ သံုးေလ့ရွိ သူမ်ားမွာ စားထား သမွ်ထဲမွ အဆီဖတ္မ်ားကို ေအးၿပီးခဲေအာင္ ျပဳလုပ္လုိက္သျဖင့္ ေျခဖ်က္ရန္ခက္ခဲၿပီး ဆီးခ်ဳိ ေရာဂါျဖစ္ ဖို႔ လမ္း စျဖစ္ လာႏုိင္သည္။ ထုိ႔ျပင္ ထိုအက္စစ္ဖတ္မ်ားကိုအာဟာရအျဖစ္ အူသိမ္မွ စုပ္ယူရာမွ ေသြးေၾကာမ်ား အတြင္းေရာက္ရွိၿပီး ေသြးတြင္း အဆီ ထု တက္လာသည္။
ေသြးတြင္း အဆီထု တက္လာသူမ်ားမွာ ေသြးေၾကာက်ဥ္းေရာဂါ၊ ႏွလံုးေရာဂါမ်ား ခံစားရေလ့ရွိၿပီး အခန္႔မသင့္ေသာတစ္ေန႔တြင္ အဆီခဲျပဳတ္ ထြက္ေမ်ာပါ သြားၿပီး ဦးေႏွာက္ အတြင္း သို႔ေရာက္ ရွိကာ ႐ုတ္တရက္မူးၿပီးလဲက်ျခင္း၊ ဦးေႏွာက္အတြင္း ေသြးခဲ ပိတ္၍ ကုိယ္ တစ္ျခမ္း မလႈပ္ ရွားႏုိင္ျခင္း၊ ေလျဖတ္ျခင္းမ်ားပါ ျဖစ္ႏုိင္ေလသည္။
စာေရးသူေလျဖတ္သူမ်ားကို ႏွစ္ေပါင္း၂ဝ ေက်ာ္ ကုသလာခဲ့သည့္ အေတြ႕အႀကံဳ မ်ားအရ လည္း ေလျဖတ္သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဆီး ခ်ဳိႏွင့္ေသြး တိုးေရာဂါရွိခဲ့ၾကၿပီးေရခဲေရ၊ အခ်ဳိရည္ကို ထမင္းစားၿပီးတိုင္းေသာက္ေလ့ရွိသူမ်ားျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ရျပန္သည္။ ေရေႏြးၾကမ္းႏွင့္ ပတ္ သက္ၿပီး ျပန္လည္ေကာက္ခ်က္ခ်ရမည္ဆုိလွ်င္ ေက်းလက္ေတာရြာမ်ား၌ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီး မ်ား တြင္ေနထိုင္သူမ်ားေလာက္ ေလျဖတ္ သူ မမ်ားရျခင္း အေၾကာင္းရင္းမ်ားတြင္ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ ေသာဓေလ့သည္လည္း တစ္ခုအပါအဝင္ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ေတာနယ္မ်ားတြင္ ဆင္း ရဲ သား လယ္သမားယာသမားမ်ားဘဝတြင္ အခ်ဳိရည္၊ ေရခဲေရမ်ားလည္း မေသာက္ႏုိင္ၾကပါ။
တ႐ုတ္ျပည္မွေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ (ေအဒီ-၆ဝဝ)ေက်ာ္ကတည္းက ဆူပြက္ေသာေရေႏြးထဲသုိ႔ သစ္ရြက္ေၾကြက်ရာမွ စတင္ခဲ့ေသာ လက္ ဖက္ေျခာက္ ခတ္ေသာက္ေသာဓေလ့ေၾကာင့္ အာရွႏွင့္အေရွ႕ ေတာင္အာရွႏုိင္ငံမ်ားတြင္ အစာအိမ္ႏွင့္အူမႀကီး ကင္ဆာျဖစ္ သူနည္းပါးသည္။ ဥေရာ ပႏုိင္ငံမ်ားမွာ အျဖစ္မ်ားေသာကင္ဆာသည္ အေရွ႕ေတာင္အာရွရွိ ေရေႏြးၾကမ္း ေသာက္ ေသာႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ျဖစ္ပြား မႈ ရာ ခိုင္ႏႈန္း နည္းသည္ကို ေလ့လာေတြ႕ရွိၾကသည္။
ေလျဖတ္ျခင္းသည္ လူမေသေသာ္လည္းဘဝဆံုးရေသာေရာဂါမ်ဳိးျဖစ္သည္။ စီးပြား ေရးအရလည္း မိသားစုတစ္ခုလံုး ေငြကုန္ေၾကးက်မ်ားၿပီး ႏွစ္ ရွည္လမ်ား ထိခိုက္ေစေသာ ေရာဂါျဖစ္သည္။
ေလမျဖတ္ေအာင္ႀကိဳတင္ေရွာင္ၾကဖို႔လုိသည္။ အမွန္ေတာ့ေလျဖတ္ျခင္းကို ကာကြယ္ သည့္ ေဆးဟူ၍မရွိပါ။ သြယ္ဝိုက္ေသာနည္းျဖင့္သာ အက်ဳိးရွိႏုိင္ေသာ ေဆးမ်ားကိုသာ ေရာင္းေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ေလမျဖတ္ေအာင္ နားရြက္ေနာက္မွ အေၾကာျဖတ္သူမ်ားလည္း ေတြ႕ဖူးသည္။ အလြန္ မွားေသာလုပ္ရပ္ျဖစ္သည္။
နားေၾကာျဖတ္ၿပီးမွ ေလျဖတ္လာသူကိုလက္ေတြ႕ႀကံဳဖူးသည္။ သတၱဳစပ္လက္ေကာက္ တစ္မ်ဳိးကို ႏုိင္ ငံျခားမွလာသည့္ ေလမျဖတ္သည့္ လက္ေကာက္၊ ဤလက္ေကာက္ကို ဝတ္ထားလွ်င္ ေသြး မတိုးႏုိင္ဟု ညာေရာင္းေနျခင္းမ်ားလည္းရွိသည္။
စာေရးသူ၏ လက္ေတြ႕လူနာမ်ားကို ကုသခဲ့ဖူးေသာအျမင္ျဖင့္ ေလျဖတ္ျခင္းမွ ကာကြယ္ႏုိင္ ေသာ နည္းလမ္းေကာင္း တစ္ခုကိုၫႊန္ျပ ပါဆုိလွ်င္''ေရေႏြးၾကမ္း''တစ္ခြက္ကိုပင္ ၫႊန္ျပလုိသည္။ သင္ေလျဖတ္ျခင္းမွကာကြယ္ေသာေဆးတစ္ခြက္ကို ေသာက္လုိလွ်င္ အစာစားၿပီး တုိင္း ေရေႏြးၾကမ္း တစ္ခြက္ေသာက္ပါ။ အစာစားၿပီးတိုင္း အခ်ဳိရည္၊ ေရခဲေရေသာက္သည္ထက္ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္သည္က အစာ လည္းေၾက၊ ဆီးခ်ဳိေသြး တိုးေရာဂါကိုလည္း ကာကြယ္ၿပီး ေသြးတြင္း အဆီက်ေစသည့္ အျပင္ ေလျဖတ္ျခင္းမွလည္း ကာကြယ္ႏုိင္သည့္ ေငြ ကုန္ ေၾကး က် နည္း ေသာ ေဆးေကာင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားလုိက္ရပါသည္။
ျမ၀တီ
https://www.facebook.com/pg/mwdmedia
