မိသားစုမ်ား သေဘၤာနစ္ျမဳပ္ရာတြင္ ပါဝင္ၿပီး အသက္ဆံုး ႐ံႈးသြားသည့္ သတင္းကို ၾကားရၿပီးေနာက္ ရင္ဘတ္ေပၚတြင္ လက္ျဖင့္ ဖိၿပီး လဲက်ကာ ေသဆံုးသြားသူ လူႀကီးတစ္ဦးကို ငယ္စဥ္က ေတြ႕ဖူး ပါသည္။ ေလသင္ဓုန္းျဖတ္၊ ႏွလံုးရပ္ကာ ေသဆံုးသည္ဟု ေျပာၾကပါသည္။
ျပင္ပမွၾကည့္လွ်င္ ဒဏ္ရာတစ္စံုတစ္ရာမရိွဘဲ ႏွလံုးရပ္လွ်င္ ေသဆံုးသြားႏုိင္သည္ကို ငယ္စဥ္က ျမင္ဖူးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဟဒယဝတၳဳဟုေခၚေသာ ႏွလံုးတြင္ တစ္လက္ဆြမ္း(လက္ခုပ္တစ္ခုပ္စာ)မွ်ရိွေသာေသြးသည္ တည္ေနၿပီး ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးသို႔ ေလ၏တြန္းအားျဖင့္ စီးဆင္းလွည့္လည္ေနသည္။ ထုိစီးဆင္းမႈအဟုန္ကို ဓာတ္ႀကီးေလးပါးတြင္ပါဝင္ေသာ ဝါေယာဓာတ္က သင့္တင့္မွ်တေသာအဟုန္ျဖင့္ တြန္းပို႔လ်က္ရိွသည္။ စိတ္ေသာကတစ္ခုခုႀကံဳေသာအခါ စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ဝါေယာဓာတ္(စိတၲဇဝါေယာ)သည္ ႐ုတ္တရက္ အရိွန္အဟုန္ျပင္းစြာေဆာင့္တိုးေသာေၾကာင့္ သင္ဓုန္းဓားႏွင့္ တိကနဲျဖတ္သကဲ့သို႔ျဖတ္ေသာေလကို ေလသင္ဓုန္းဟုေခၚျခင္းျဖစ္သည္။
အေနာက္တိုင္းေဆးပညာတြင္လည္း ႏွလံုးခုန္ႀကိမ္ကို ဦးေႏွာက္မွထိန္းခ်ဳပ္လ်က္ရိွသည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း ဦးေႏွာက္အတြင္း ေသြးေၾကာေပါက္၍ သတိလစ္ေမ့ေျမာေနသူအခ်ိဳ႕မွာ ႏွလံုးက ပံုမွန္အလုပ္လုပ္လ်က္႐ိွသည္ကို ထူးဆန္းစြာေတြ႕ရသည္။ စိတ္ေသာကအပူလံုး႐ိုက္၍ ႏွလံုးရပ္ေသဆံုးသြားသူမွာကား ဦးေႏွာက္ပါေသဆံုးသြားသည္ကို ေတြ႕႔ရသျဖင့္ လူ႔အသက္ရွင္ေရးအတြက္ ဦးေႏွာက္ထက္ ႏွလံုးကပို၍ အေရးႀကီးသည္ဟု ဆုိရမလိုျဖစ္ေနေပသည္။
အလုပ္တာဝန္မ်ားျပားေသာ အရာရိွႀကီးတစ္ဦး၏ ဒူးနာေရာဂါကိုကုေပးသည့္အခါ သူ႔မွာအလုပ္ထဲမွ စိတ္ေသာကဖိစီးမႈ Stress မ်ားေၾကာင့္ ဒူးနာေရာဂါကို မကုသႏုိင္။ ေဆးခန္းသြားဖုိ႔အခ်ိန္မေပးႏုိင္။ ေဆးကိုလည္း မွန္မွန္မလိမ္းႏုိင္ရာမွ ပို၍ဆိုးေသာ ဒူးဆစ္ေရာင္နာျဖစ္လာရသည္ကို ေတြ႕႐ိွရပါသည္။
အလုပ္တာဝန္ဖိစီးသူ ဥပေဒပညာရွင္တစ္ဦးမွာလည္း ေ႐ွ႕ရင္လတ္ႏွင့္လက္ျပင္ေအာင့္ျခင္း၊ ေခါင္းငံု႔လွ်င္ မူးေဝျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ႏွလံုးေရာဂါထင္ၿပီး အေထြေထြေရာဂါအထူးကုသမားေတာ္ႀကီးႏွင့္ ျပသစစ္ေဆးေသာအခါမွ ႏွလံုးေရာဂါမဟုတ္ဘဲ ဇက္၊ လည္ပင္း႐ိုးဆစ္မ်ား က်ီးေပါင္းတက္သည့္ ေရာဂါျဖစ္ေနသည္ကို စစ္ေဆးေတြ႕ရိွရပါသည္။ ႏွလံုးေရာဂါစစ္စစ္ႏွင့္ ႏွလံုးေရာဂါႏွင့္ဆင္တူေသာ ေရာဂါမ်ားကို ဆရာဝန္ႀကီးမ်ားကိုယ္တိုင္စစ္ေဆးျခင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျပဳလုပ္ၿပီးမွသာ ေရာဂါ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏုိင္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။
ႏွလံုးေရာဂါအစစ္မ်ားမွာ ေမြးရာပါႏွလံုးေရာဂါႏွင့္ ေမြးရာပါမဟုတ္ေသာ အသက္ႀကီးလာမွျဖစ္သည့္ ႏွလံုးေရာဂါဟူ၍ ႏွစ္မ်ဳိးရိွသည္။ ထုိႏွစ္မ်ဳိးတြင္ ဒုတိယအမ်ဳိးအစားသည္ မိမိ၏အေနအထုိင္ အစားအေသာက္၊ အျပဳအမူ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္တစ္ခုခုေၾကာင့္ ေရာဂါတစ္ခုဝင္လာၿပီး ေနာက္ဆက္တြဲ အျဖစ္ ႏွလံုးသို႔ေရာဂါေရာက္ရိွကာ အသက္႐ွဴမဝျခင္း၊ ရင္ဘတ္ေအာင့္ျခင္း၊ ေမာပန္းလြယ္ျခင္း၊ အလုပ္မလုပ္ႏုိင္ျခင္း၊ အပင္ပန္းမခံႏုိင္ျခင္း၊ ညအိပ္မေပ်ာ္ျခင္း စေသာေရာဂါလကၡဏာမ်ား ေပၚလာေတာ့သည္။ စိတ္ဖိစီးမႈသည္လည္း အေနအထုိင္ႏွင့္အျပဳအမူ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ကဲ့သို႔ပင္ မိမိအေပၚမူတည္သည္။ စိတ္ပင္ပန္းရမည့္အလုပ္၊ ေသာကပြားရမည့္အလုပ္မ်ားကို အစကပင္ မေရွာင္ရွားႏုိင္ခဲ့သည္မွာ မိမိ၏အျပစ္ပင္ျဖစ္သည္။
အလုပ္တာဝန္မ်ားေၾကာင့္ စားခ်ိန္မမွန္၊ အိပ္ခ်ိန္မမွန္ ေသာကပြားရသူမ်ားသည္ အသက္ငယ္စဥ္က ဒဏ္ခံႏုိင္ေသာ္လည္း အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္လာေသာအခါ ဒဏ္မခံႏုိင္ျဖစ္လာသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ ေလးဆယ္ေက်ာ္မွဘဝစသည္ဆုိျခင္းမွာ ဒုကၡႏွင့္ေသာကမ်ားကို မထမ္းပိုးႏုိင္ေတာ့သျဖင့္ ေရာဂါတစ္ခုခု ဝင္လာေသာ ဘဝ၏အစိတ္အပိုင္းကို ေရာက္ရိွလာျခင္းျဖစ္မည္ထင္သည္။ အေနာက္တုိင္းေဆးပညာတြင္လည္း ခႏၶာကိုယ္မွ ဆဲလ္ကလာပ္စည္းမ်ားသည္ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္လာလွ်င္ ျဖစ္သည္ထက္ပ်က္သည္က ပိုမ်ားလာသည္ဟုဆိုသည္။
စိတ္ပညာ၏အေျခခံသေဘာတရားမ်ားတြင္ သိစိတ္ႏွင့္မသိစိတ္ဟူ၍ အေျခခံစိတ္ႏွစ္မ်ဳိးရိွသည္။ ဗုဒၶဘာသာတြင္ကား စိတ္တစ္ခုယုတ္ကိုးဆယ္ဟုဆုိသျဖင့္ စိတ္အမ်ိဳးေပါင္း (၈၉)မ်ဳိးရိွသည္ဟုဆိုသည္။
အေျခခံစိတ္ႏွစ္မ်ဳိးမွ သိစိတ္သည္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္လုိေသာ္လည္း အျခားတစ္ဖက္မွ မသိစိတ္သည္ ထုိတာဝန္မ်ားကို မထမ္းေဆာင္ခ်င္ေတာ့။ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးမ်ားကို ပစ္ခ်လုိစိတ္ျဖစ္ေပၚေနသည္။ ထုိစိတ္ႏွစ္မ်ိဳး၏လြန္ဆြဲဆန္႔က်င္မႈကို ခံစားေနရေသာလူသားသည္ ႏွလံုးေရာဂါျဖစ္လာရသည္။
တိုင္းရင္းေဆးပညာတြင္ စိတၲဇဝါေယာဟူ၍ရိွသည္။ ဝါေယာဓာတ္သည္ ႏွလံုးမွေသြးမ်ားကို ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႕အျပားသို႔ေရာက္ရိွေအာင္ တြန္းေပးေနေသာဓါတ္ျဖစ္သည္။ စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ဝါေယာဓါတ္လြန္ကဲျခင္း၊ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းေၾကာင့္ ဝါေယာဓါတ္ယုတ္ေလ်ာ့ ျခင္းတုိ႔ျဖစ္ေသာအခါ ႏွလံုးခုန္ႀကိမ္မ်ားမွာလည္း စည္းဝါးမမွန္ ျမန္သည့္အခါျမန္၊ ေႏွးသည့္အခါေႏွးႏွင့္ ႏွလံုးေရာဂါျဖစ္လာေတာ့သည္။ ထိုသူသည္ ႏွလံုးေရာဂါကိုကုမည္ဆုိလွ်င္ စိတ္ကို အလ်ဥ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ ကုသရမည္ျဖစ္သည္။ စိုးရိမ္ေသာက၊ ဗ်ာပါဒမ်ားကို ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္မွသာ ႏွလံုးေရာဂါသက္သာမည္ ျဖစ္သည္။
'ေရာဂါမွန္သမွ် အစာမေၾကျခင္းမွစသည္ . . .' ဟုဆိုေသာ ေဆးပညာစကားရိွသလို 'ေရာဂါမွန္သမွ်ေၾကာက္စိတ္မွစသည္ ' ဟု လက္ေတြ႕ေဆးကုသေနသည့္ ဆရာႀကီးမ်ားကေျပာသည့္ စကားလည္းရိွသည္။ စိတ္ေရာဂါမွန္သမွ်တြင္ ေၾကာက္စိတ္သည္ ႏွလံုးကုိ ခ်က္ျခင္းဒုကၡေပးႏုိင္ေသာ စိတ္ေရာဂါျဖစ္သည္။
ေဒသနာနယေဆးပညာေခၚ ဗုဒၶအဘိဓမၼာကို အေျခခံသည့္ ျမန္မာ့႐ိုးရာတုိင္းရင္းေဆးပညာ စစ္စစ္တြင္ ေရာဂါေရာက္ေၾကာင္း (ေရာဂါျဖစ္ရျခင္း၏အေျခခံ)မွာ ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရ . . .ဟု ဆုိျခင္းေၾကာင့္ စိတ္သည္ ဒုတိယထိပ္ဆံုးေနရာမွပါဝင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေပသည္။ ဥတုႏွင့္ အာဟာရမွာ ေနာက္ကလုိက္သည္ကိုေတြ႕႔ရသည္။
ႏွလံုးေရာဂါသည္ လက္သီးပုန္းေရာဂါျဖစ္သည္ဟု ႏွလံုးအထူးကုဆရာဝန္ႀကီးတစ္ဦးကဆိုသည္။ ယေန႔နံနက္ပင္ေတြ႕လိုက္ေသးသည္ ညေနတြင္ ဆံုးရွာၿပီဟူေသာေရာဂါမွာ ႏွလံုးေရာဂါပင္ျဖစ္သည္။
ေလာဘ၊ေဒါသ၊ ေမာဟ အေျခခံသည့္စိတ္မ်ားႏွင့္တည္ေဆာက္ထားသည့္လူမ်ားသည္ ရာထူး၊ ဂုဏ္ရိွန္၊ ဥစၥာမ်ားအတြက္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ်ႏွလံုးကို ထိခိုက္လ်က္ရိွသည္ကို သတိျပဳဆင္ျခင္ၾကဖုိ႔လုိေပသည္။ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားသာ ႏွလံုးေရာဂါ၏ အေျခခံအေၾကာင္းတရားျဖစ္သည္ကို သတိျပဳဆင္ျခင္ႏုိင္ရန္ အႀကံျပဳတင္ျပလိုက္ရပါသည္။ ။
ၾကည္လြင္ျမင္႕ (မုျဒာ)
The Mirror Daily
https://www.facebook.com/TheMirrorDaily
