ေခါင္းမူး ေခါင္းခဲျခင္းသည္ အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ျဖစ္ပြားသည့္ ေရာဂါျဖစ္သည္။ ေခါင္းမူးျခင္း သို႔မဟုတ္ ေခါင္းကိုက္ျခင္း တစ္ခုခုျဖစ္လာ ခဲ့ပါက ဖ်ားျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသြးအားနည္းျခင္း၊ အအိပ္ပ်က္ျခင္း၊ အစားပ်က္ျခင္း၊ စိတ္မေပ်ာ္ ရႊင္ျခင္းႏွင့္ မူးေဝ ေအာ့အန္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ႏုိင္သည္။
ေခါင္းမူးလွ်င္ အက္စပရင္ တစ္လံုး၊ ပါရာစီတေမာ တစ္လံုး သို႔မဟုတ္ ဆရာဝန္ၫႊန္ၾကားသည့္အတုိင္း ေသာက္သင့္သည္။ ေရခ်ဳိးျခင္း၊ အရက္၊ ဘီယာေသာက္ျခင္း မ်ဳိး မျပဳလုပ္သင့္ပါ။
တက္ျခင္းသည္ ေရာဂါမဟုတ္ဘဲ ေရာဂါတစ္ခု၏ လကၡဏာသာ ျဖစ္သည္။ ကေလးမ်ား ဖ်ားလွ်င္ တက္တတ္သည္။ ၄၅ရာခုိင္ႏႈန္း သည္ ဖ်ား၍ တက္ၾကသည္။ ၃ဝ ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ ဝက္႐ူးျပန္ (ေမြးရာပါ) ေရာဂါေၾကာင့္ တက္သည္။ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ အျခား အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ဦးေႏွာက္ဒဏ္ရာ ရျခင္း၊ တုတ္ျဖင့္ေခါင္းကို အ႐ုိက္ခံရျခင္း၊ လက္ေဝွ႔ထုိးျခင္း၊ ေဘာလံုးကန္ျခင္း၊ အရက္အမူးလြန္ျခင္း တုိ႔ေၾကာင့္လည္း တက္တတ္သည္။ တစ္ႀကိမ္ တက္ဖူးလွ်င္ မၾကာခဏ တက္တတ္သည္။ ကေလးဘဝ အတက္ေရာဂါသည္ ကေလးႀကီးျပင္း လာလွ်င္ ႀကီးထြား ေဟာ္မုန္းေၾကာင့္ အတက္ေလ်ာ့သည္။
မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ တက္သည္ျဖစ္ေစ ဦးေႏွာက္ကို အဆမတန္လႈ႔ံေဆာ္ျခင္းျဖစ္၍ ေရရွည္အတြက္ မေကာင္းပါ။ ကေလး၏ ဦးေႏွာက္ပ်က္စီးကာ စာသင္ၾကား ႏုိင္ျခင္းမရွိဘဲ ဥာဏ္ရည္ မမီ ျဖစ္သြားႏိုင္ သည္။
ဦးေႏွာက္ကို လႈံ႔ေဆာ္ျခင္းမွာ ၾကြက္သားမ်ား လႈပ္ရွား၍ ေျခလက္မ်ား ေကာက္ေကြးျခင္း၊ ပါးစပ္က အျမႇဳပ္ထြက္ျခင္း၊ မ်က္လံုးမ်က္ဆန္ လန္ျခင္း၊ အသက္ရွဴရပ္ သြားျခင္း၊ ေတာင့္တင္းျခင္းမ်ား ျဖစ္တတ္သည္။
ျပဳစုနည္းမွာ
(၁) လူနာလိမ့္ မက်ေစရန္ ခုတင္သို႔မဟုတ္ စားပြဲေပၚတြင္ မထားရွိဘဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ေရႊ႕ထားရမည္။
(၂) မီး၊ ပန္ကာ၊ဓာတ္ႀကိဳး၊ ေရျမႇဳပ္မ်ားႏွင့္ ေဝးရာတြင္ ထားသင့္သည္။
(၃) တက္သူ အား ေခ်ာင္ခ်ိေသာ အဝတ္အစားမ်ား လဲလွယ္ေပးရမည္။
(၄) လွ်ာမကိုက္မိေစရန္ တက္ေနသူ၏ ပါးစပ္ကိုဖြင့္၍ ဇြန္းအၿမီးကို အဝတ္ႏွင့္ ပတ္ကာ ထည့္ထားသင့္သည္။ လက္ကိုင္ပုဝါ သို႔မဟုတ္ အဝတ္စတစ္ခုခု ကုိက္ထားေစလွ်င္ လည္းရသည္။
(၅) ကေလးမ်ား အဖ်ားအရမ္းႀကီးလွ်င္ ေခါင္းက စ၍ ေရေလာင္းခ်ရမည္။ စအိုထဲသို႔ အဖ်ားက်ေဆး ပါရာစီတေမာဝမ္း ခ်ဴေတာင့္ ထည့္ႏုိင္သည္။ အတက္က်ေဆး ဒုိင္ယာစီပင္ထည့္ ေပးႏုိင္သည္။ (၆) ေဗလီယန္အေၾကာထဲ ထည့္ထုိးလွ်င္ ခ်က္ခ်င္း အတက္ က်သြားသည္။
(၇) မိသားစုဝင္မ်ား ႏွစ္သိမ့္ ေဆြးေႏြးရမည္။ အားေပးရမည္။
(၈) ဆရာဝန္ႏွင့္ ျပသရမည္။
(၉) စိတ္ဖိစီးမႈ မရွိသင့္ပါ။
(၁ဝ) တက္သည့္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္သည္ႏွင့္ အမွ် အသက္အႏၲရာယ္ စိုးရိမ္ရသည္။
(၁၁) အတက္ျဖစ္ေစသည့္ အဖ်ားႀကီးျခင္း၊ ႏွလံုး ေသြးတုိးေရာဂါ၊ ဆီးခ်ဳိေရာဂါ တုိ႔ကို ကုသထားရမည္။
(၁၂) ကေလးမ်ား သန္ထပါက ဝက္႐ူးျပန္ကဲ့သို႔ေသာ အတက္မ်ဳိးျဖစ္တတ္ သည္။ ႏွစ္စဥ္မုိးဦးႏွင့္ မုိးေႏွာင္းကာလတြင္ ႏွစ္ႀကိမ္သန္ခ် ေဆးေကြၽးရမည္။ လူႀကီးမ်ား လည္း သန္ခ်ေဆး စားေပးရမည္။
(၁၃) တက္တတ္သည့္သူမ်ားသည္ ယာဥ္ေမာင္း၊ အေၾကာ္ အေလွာ္၊ လက္နက္ကိုင္ ဝန္ထမ္း စသည္ျဖင့္ အႏၲရာယ္ ျဖစ္ေစသည့္ အလုပ္မ်ားကို မလုပ္ သင့္သလုိ စြန္႔စားၿပီး မခုိင္းသင့္ပါ။
(၁၄) တက္သည့္ ကေလးသည္ တစ္ပန္း႐ႈံး ေနသျဖင့္ စာမလုိက္ႏုိင္သည့္ ကေလး၊ ဥာဏ္ရည္ မမီသည့္ ကေလးျဖစ္တတ္၍ ကေလး၏ အနာဂတ္ကို သိပ္ၿပီးေမွ်ာ္လင့္ မထားရန္ မိဘမ်ားကို ႏွစ္သိမ့္ ေဆြးေႏြး ထားရမည္။ ပထမတစ္ေယာက္ ေမြး၍ တက္တတ္ေသာ ကေလးျဖစ္လာ ေသာ္လည္း ေနာက္ကေလးမ်ားတြင္ မျဖစ္ပြား ႏုိင္ပါ။
(၁၅) လူႀကီး၊ လူငယ္မေရြး တက္ျခင္းကို ေျပေလ်ာ့ ေစသည့္ နည္းလမ္းမွာ ဘာသာေရး လုိက္စားျခင္း၊ တရားနာျခင္း၊ တရားထုိင္ ျခင္းမ်ား လုပ္ရမည္။ ။
ေဒါက္တာလြင္သန္႔ (ေဆး-၂)
ျမ၀တီ
https://www.facebook.com/mwdmedia?fref=nf
