 |
| ဟိမဝႏာၱမွ သက္စြန္႔ဆံဖ်ား ပ်ားဖြပ္သမားမ်ား ဟိမဝႏာၱမွ ပ်ားဖြပ္သမားမ်ားသည္ ေလွကားမ်ား၊ ႀကိဳးမ်ားကို အသံုးျပဳကာ ေတာင္ကလပ္မ်ားေပၚ တြဲခိုေနသည့္ ပ်ားအံုမ်ားသို႔ စြန္႔စြန္႔စားစား ခ်ဥ္းကပ္ရသည္။ |
ထို႔ေနာက္တြင္မူ ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ ထိန္းညွိရင္း ပ်ားသလက္မ်ားကို ဓားျဖင့္ဖဲ့ထုတ္ရသည္။ ထိုအေတာအတြင္း ၎တို႔သည္ ပ်ားတုပ္သည့္ဒဏ္ကိုလည္း ခံစားရေသးသည္။ မီးခိုးမိႈင္းတိုက္ၿပီး ပ်ားမ်ားကို ဖယ္ရွားထားသည့္တိုင္ ပ်ားအခ်ိဳ႕ကမူ ၎တို႔၏ ေနအိမ္ကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ အစြမ္းကုန္ အံတုေလ့ ရွိၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ နီေပါႏိုင္ငံရွိ ဟိမဝႏာၱေတာင္ေျခမွ တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ ထိုကဲ့သို႔ ပ်ားဖြပ္ျခင္းႏွင့္ မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္ အသက္ေမြးခဲ့ၾကသည္။
သို႔ေသာ္လည္း လက္ရွိအခ်ိန္တြင္မူ အစိုးရက ပ်ားရည္ထုတ္လုပ္မႈ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ပါဝင္ျခယ္လွယ္လာၿပီး ႏုိင္ငံရပ္ျခား တင္ပို႔ေရာင္းခ်ေနသည့္အတြက္ အဆိုပါ ရိုးရာပ်ားဖြပ္သမားမ်ားအတြက္ အသက္ေမြးရန္ အခက္အခဲမ်ား ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။ ပ်ားဖြပ္သမားမ်ားသည္ ၎တို႔ အလုပ္လုပ္ပံုကို ၾကည့္ရႈလိုသည့္ ကမာၻလွည့္ ခရီးသည္မ်ားကို အခေၾကးေငြယူကာ လက္ေတြ႕ ပ်ားဖြပ္ျပေလ့ ရွိသည္။ ေရွးဦးစြာ ေတာင္ေျခတြင္ ၎တို႔က ပ်ားမ်ားကို မီးခိုးမိႈင္းတိုက္ၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္တြင္မူ ေတာင္ေစာင္းမ်ားေပၚ စြန္႔စြန္႔စားစားတက္ကာ ပ်ားသလက္မ်ား စုေဆာင္းယူငင္ၾကသည္။
ႀကိဳးျဖင့္ တြယ္တက္ေနစဥ္ အေတာအတြင္း ဟန္ခ်က္ကို ထိန္းရသလို ေဘးတြင္ တြဲေလာင္းခ်ိတ္ဆြဲထားသည့္ ျခင္းထဲသို႔လည္း ပ်ားသလက္မ်ားကို လက္မွန္းတည့္စြာ ထည့္သြင္းႏုိင္ရန္ လိုသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ေတာင္စြန္းမ်ားမွတစ္ဆင့္ ႀကိဳးေလွကားမ်ားျဖင့္ တြယ္ဆင္းကာ ပ်ားသလက္မ်ားကို ပ်ားအံုထဲမွ ႏိႈက္ယူရေလ့ရွိသည္။ ပ်ားအံုႀကီးမ်ားသည္ မီတာ(၅၀)မွ် အျမင့္တြင္ တည္ရွိေလ့ရွိၿပီး ႀကိဳးျဖင့္ဆင္းကာ ပ်ားဖြပ္ေနစဥ္ ႀကိဳးပ်က္က်၍ အသက္ဆံုးရံႈးရသူ အမ်ားအျပား ရွိသည္။
အဝတ္အစား ထူထပ္စြာ ဝတ္ဆင္ထားေသာ ပ်ားဖြပ္သမားမ်ားသည္ ၎တို႔ တြန္ဂိုဟု ေခၚေဝၚသည့္ ဝါးတံရွည္ႀကီးမ်ားကို အသံုးျပဳကာ ပ်ားသလက္မ်ားကို ခ်ိတ္ယူၾကသည္။ ပ်ားရည္သည္ ရာသီဥတု အေျခအေနကိုလိုက္၍ အရည္အေသြးလည္း ကြာျခားေလ့ရွိသည္။ ေႏြဦးကာလတြင္ စုေဆာင္းရယူႏုိင္ေသာ ပ်ားရည္သည္ အမ်ိဳးအစား အေကာင္းဆံုးအျဖစ္ ေစ်းေကာင္းရၿပီး တစ္ကီလိုဂရမ္လွ်င္ ေပါင္စတာလင္ (၃၀)မွ်ထိ ေပါက္ေစ်းရွိေၾကာင္းလည္း သိရွိရသည္။
Planet Myanmar Network.
