ပထမအၾကိမ္လြတ္လပ္ျခင္း႐ုပ္ ရွင္ပြဲေတာ္ဆုရ 'ႀကိဳး' အမည္ရႏိုင္ငံ
ေက်ာ္ဇာတ္လမ္းတိုဇာတ္ကားရဲ႕ ဒါ႐ိုက္တာပီပီ ဒါ႐ိုက္တာကို မင္းသိုက္ကၾသဂုတ္(၄)ရက္ေန႔က ေနျပည္ေတာ္ မွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ေဘာလံုး ကြင္းကရန္ပြဲန႔ဲဆက္စပ္ၿပီး 'ဖိုက္ပြဲ' ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ အြန္လိုင္းမွာေရး သားလာမႈက အဲ့ဒီေနျပည္ေတာ္ကပြဲနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လြဲခဲ့ေပမယ့္ ဘဝထဲကအမွတ္တရ 'ကြင္းထဲအရပ္သားပါ ဆင္း႐ိုက္တဲ့ရန္ပြဲတစ္ပြဲ' ကိုအတိတ္အမွတ္တရေတြနဲ႔အတူ တစ္တြဲတည္းအမွတ္ရေစ ပါတယ္။
'မဆလေခတ္က ....ႏွစ္စဥ္ မိုးရာသီဆို ရပ္ကြက္ေပါင္းစံု၊ ၿမိဳ႕ နယ္ေပါင္းစံု ေဘာလံုးပြဲေတြဖိုင္နယ္ ပြဲကိုေအာင္ဆန္းအားကစားၿပိဳင္ ကြင္း ႀကီးထဲမွာက်င္းပတယ္။ရပ္ကြက္ ေပါင္း စံုက ႏိုင္တဲ့သူက ၿမ္ိဳ႕နယ္ေပါင္း စံုတက္၊ ၿမိဳ႕နယ္ေပါင္းစံုကေအာင္တဲ့သူကျပည္ နယ္ႏွင့္တိုင္းေဘာလံုး ပြဲႀကီးပါဝင္ ဆင္ ႏႊဲပဲ။၁၉၈၂ေလာက္ကထင္တယ္ဗ်။
ႏွစ္ေတာ့အတိအက်မမွတ္မိေတာ့ဘူးရပ္ ကြက္ေပါင္းစံုပြဲမွာ ကြၽန္ ေတာ္တို႔ဖဆပလက ေဘာလံုးလက္ ေရြးစင္အေက်ာ္အေမာ္အဖြဲ႔နဲ႔...အသင္းတို႔ေနာက္ဆံုးဖိုင္နယ္ကန္ၾကတာ ေအာင္ဆန္းကြင္းႀကီးထဲမွာ၊ မိုး ေတြကလဲတဖြဲဖြဲနဲ႔။
ဖဆပလကဂိုးသမားက ကိုေမာင္ ေမာင္ေလးတကယ့္တိုက္စစ္မွဴးႀကီး ဆိုေပမယ့္သူကဂိုးပဲဖမ္းတယ္၊ အသင္း ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ဦး။
ေနာက္ဆံုးၿပီးခါနီးအခ်ိန္အထိ ဖဆပလက ဆယ့္တစ္ဂိုး နဲ႔ဦးေဆာင္ေနရာက တစ္ပြဲလံုးလူ ခ်ည့္လိုက္ခ်ေနတဲ့ ...အသင္းကို ဖဆပလကငနဲေတြ ကြင္းထဲဆင္းၿပီး အုတ္ခဲေတြနဲ႔ထု၊ အလံတိုင္(သံတိုင္ ေတြနဲ႔ခြၽတ္႐ိုက္ အပီဝိုင္းေကြၽးတာမ်ား .. မေန႔က ျဖစ္သြားတဲ့.....' ဆို တဲ့ဲ့အစ္ကိုကို မင္းသိုက္စာအစြမ္းက ဖတ္ရင္းပင္မ်က္လံုးထဲပံုရိပ္ေတြကြက္ ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္ေယာင္လာတယ္။
'တစ္ခ်ိန္မဆလေခတ္တုန္းကျပည္နယ္ႏွင့္တိုင္းေဘာလံုး ၿပိဳင္ပြဲႀကီးဆို သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာ၊ ကြၽန္ ေတာ္တို႔တိုက္ေရွ႕ (အခုဂ်ိဳးျဖဴလမ္း) မွာဆိုစားဖြယ္စံုအသည္ေတြပိတ္က်ပ္ ေနေရာပဲ။ထိုစဥ္ကေဘာလံုးအေက်ာ္ အေမာ္ေတြထဲမႏၲေလးတိုင္းက 'ေပါက္စီ' ဆိုတာလည္းနာမည္ေက်ာ္တယ္။
ေဘာလံုးေလာကကြင္းထဲ အရပ္ သားပါဆင္း 'ဖိုက္တဲ့၊ ႐ိုက္တဲ့' ပြဲစခဲ့ တာ ဖဆပလသားေတြပဲ။မွတ္မိသူ ေတြေတာ့မွတ္မိၾကပါလိမ့္ဦးမည္' တဲ့...။ မွတ္မိပါ့အစ္ကို။
ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္မွတ္မိတဲ့ အေၾကာင္းက ကြၽန္ေတာ့္ရပ္ကြက္၊ ကြၽန္ေတာ့္ေက်ာင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ အေၾကာင္း ျဖစ္ေနေလေတာ့ ကိုယ့္ ကိုယ္ကိုယ္ေဖာ္ မသူေတာ္ျဖစ္သြား ေလမလားဘဲ။ မတတ္ႏုိင္ဘူးေလ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ကိုယ့္သမုိင္းေလး ကိုယ္တိုင္ေရးခ်င္ မိေလေတာ့ ေျပာၿပီ ေရးၿပီ အစ္ကိုေရ..။
အစ္ကိုေျပာတဲ့ ဂ်ိဳးျဖဴလမ္းနဲ ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔အထက(၁) ဒဂံုေက်ာင္း ေပါက္ဝတည့္တည့္ကဝိတိုရိယဘုရင္ မလမ္းတို႔ဟာျဗိတိသွ် သံ႐ံုးကိုခြထား တဲ့လမ္းႏွစ္လမ္းေပါ့။ေဘာလံုးပြဲေတြ ရွိတဲ့ကာလတိုင္း သံဆူးႀကိဳးေတြခ် လမ္းပိတ္ထားရတဲ့လမ္းေတြလည္းျဖစ္ ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြကေတာ့ အဲ့ဒီသံဆူးၾကိဳးေခြေတြျမင္ရင္ပဲ ေပ်ာ္ပြဲ ရႊင္ပြဲတမွ် ေပ်ာ္ခဲ့ၾကတာပါ။ ေနာင္ အခါအဲ့ဒီလိုသံဆူးၾကိဳးေတြနဲ႔ႏိုင္ငံ
တစ္ဝန္းတားျမစ္နယ္ေျမအျဖစ္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ ျပဳလာမယ္လို႔ ဘယ္ထင္ခဲ့ပါ့မလဲ။ ေက်ာင္း ဝတ္စံုအျဖဴအစိမ္းနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ တို႔တစ္ ေတြေက်ာင္းကေနျပန္လာရင္အဲ့ဒီသံ ဆူးၾကိဳးေတြ မွာ ေစာင့္ၾကပ္ေန သူေတြ က ကိုယ့္တစ္ရပ္ကြက္သားအစ္ကိုၾကီး ေတြ၊ဦးၾကီးေတြခ်ည္းမို႔
ရပ္ကြက္ထဲ ျပန္တာဆိုျပီးလက္မွတ္မပါလည္း ဝင္ ထြက္ခြင့္ရတာကို သေဘာက်မိတာ။ေဘာလံုးပြဲၾကည့္ခ်င္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကိုကို လည္းေခၚငင္ႏိုင္လို႔ ဖဆပလကဆို မ်က္ႏွာပြင့္တယ္ေပါ့။ႏိုင္ငံေက်ာ္ ေမွာင္ ခိုလက္မွတ္ရာဇာဦးေရခဲဆိုတာကလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရပ္ကြက္သား ဆိုေတာ့ ဂုဏ္ကမေသးလွဘူး။ မိုက္ဂုဏ္ဆိုရ မလားဘဲ။ ဒီေနရာ မွာေပ်ာ္စရာေတြ အမွတ္ရသလို ဘီေအေအကြင္း (ဘီေအဂေရာင္း) လို႔ေခၚတြင္တဲ့ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကြင္းၾကီးရဲ႕ ဂုဏ္ အဂၤါကိုလည္း အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က ေဘာလံုးအားကစားဝါသနာရွင္ေတြက တန္ဖိုးထားၾကတာလည္းအမွတ္ရဂုဏ္ယူစရာျပီးေတာ့ျမန္မာ့ အားကစားကမၻာ ကိုလႊမ္းရမယ္ဆိုတဲ့ေၾကြးေၾကာ္သံ မရွိ ေပမယ့္ လည္းျမန္မာ့အားကစား ဂုဏ္ ေရာင္သိပ္မေမွးမွိန္ခဲ့ပါ။
အဆိုးထဲမွာအေကာင္းမ်ားရွာေတြ႕ေလမလားေမွ်ာ္လင့္ ရွာေဖြၾကည့္ ရင္းအေကာင္းထဲမွာအဆိုးကိုေတြ႕ရ ေတာ့ဆိုခဲ့သလို ကြၽန္ေတာ္ပဲ ကံဆိုး လြန္းတာလားလို႔ သမိုင္းမဝင္ေပမဲ့သမိုင္းစဥ္ထဲမွာ ရွိေနခဲ့တဲ့ ပံုရိပ္ဆိုးေတြ ကိုအေပ်ာ္ေတြၾကားအမွတ္ကရမိ၊ သတိကရွိ ရျပန္တယ္။ကြၽန္ေတာ္တို ့ ခပ္ငယ္ငယ္က ႏိုင္ငံဂုဏ္ေဆာာင္အားကစား ပြဲေတြအတြက္ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကိုေက်ာင္းသားပြဲေတာ္ေတြ ကတစ္ဆ င့္ေမြးထုတ္ေလ့ရွိခဲ့တာမို ့ ေက်ာင္းသားပြဲေတာ္အၾကိဳေက်ာင္းလက္ေရြးးစဥ္ျပိဳင္ပြဲေတြက မျပတ္တမ္းရွိခဲ့သလိုေက်ာင္းအခ်င္းခ်င္းရန္ ပြဲေတြကလည္း မျပတ္တမ္းရွိခဲ့ပါ တယ္။တစ္ခုေသာပြဲဆို ကြၽန္ေတာ္ေမ့ မရနိုင္ေအာင္ရွိ ရပါတယ္။
အဲ့ဒါက လမ္းနီ တ႐ုတ္ဘံုေက်ာင္းကဘတ္စကက္ေဘာကြင္း
မွာယွဥ္ျပိဳင္တဲ့ဒဂံုနဲ ့လသာဘတ္စကက္ေဘာျပိဳင္ပြဲဆီ ကေန႐ိုက္ခတ္
လာတဲ့ရန္ပြဲဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကေလးငယ္ အငယ္တန္းေတြ ေက်ာင္း ခ်ိန္မွာ တုတ္၊ဓား၊ခ်ိန္းၾကိဳး၊ သံလက္ သီး၊ခဲသီးေလာက္ေလး၊ေခတ္ကာလ လက္နက္ဆန္းအစံုအလင္ ကိုင္ ေဆာင္တဲ့ေက်ာင္းသားၾကီး တစ္ သိုက္ကေက်ာင္းေပါက္ဝမွာ ေတြ႕ သမွ် ဒဂံုတစ္ေက်ာင္းသားေက်ာင္း သူမွန္သမွ်ကို ေျပးေျပး႐ိုက္႐ိုက္ တိုက္ခိုက္သြားတာနဲ႔ ႀကံဳရဆံုရထိ ခိုက္အနာတရလည္းရွိခဲ့ရပါတယ္။
အဲ့ဒီလိုနဲ ့ဘုမသိဘမသိခံလိုက္ ရျပန္တဲ့ရန္ပြဲေတြ၊ဂယက္ေတြ မ်ားစြာကေနကြၽန္ေတာ္လည္း အၿမဲလိုေလးၫိႇဳ႕သံကိုၾကားမိႏိုင္ ေအာင္ အေလ့အက်င့္ရွိလို႔လာပါ ေတာ့ တယ္။ကိုမင္းသိုက္ဆိုခဲ့တဲ့ေဘာ လံုးကြင္းထဲကဖိုက္တင္ပြဲကေတာ့ ကြၽန္ ေတာ္တို႔ရပ္ကြက္ (စံျပဖဆပလရပ္ ကြက္)နဲ႔ ..တို႔ကန္တဲ့မဂၤလာေတာင္ ညြန္႔ ျမိဳ႕နယ္အဆင့္ဗိုလ္လု ပြဲပါ။ကြၽန္ ေတာ္ကေဘာလံုးဝါသနာအိုး အစ္ကို ေတြနဲ႔အတူသံဗန္းစင္ (အေပါက္ဝိုင္း ပါသံျပားၾကီးမ်ိဳးေတြနဲ႔ကြင္းဘက္ အနီးဆံုးက မဆလာစင္ သဏၭာန္ပြဲ ၾကည့္စင္ပါ။စင္ကသံဗန္းေတြ၊ သစ္ သားထုပ္တန္းေတြ၊ ယက္ေတြ၊ ေယာက္ ေတြအကုန္ခြာျပီး ကြင္းထဲပစ္ေပါက္ ၾကလို ့အဲ့ဒီရန္ ပြဲမ်ားျပီးကတည္းကကြန္ကရစ္ခံုေတြလုပ္ခဲ့တာလို႔ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲ အမွတ္အသားရွိေန မိတာပါပဲ)မွာ ထိုင္ၾကည့္လို႔အထိ အခိုက္အနာတရ မကင္းခဲ့ျပန္ပါ။
အဆိုးထဲကအေကာင္း၊ အေကာင္း ထဲက အဆိုးဆိုသလို၊ ယမန္ႏွစ္ ရွစ္ ေလးလံုး ၂၄ႏွစ္ျပည့္အမွတ္တရ အျဖစ္ မခက္မာတို႔(RFA)သတင္း ဌာနကေမးလို႔ေတာင္ ေျဖခဲ့ရေသးတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသား လူငယ္ ေတြအေထြေထြလူမႈ မေက်နပ္မူေတြ မွာ အေျဖရွာမရခင္ အခ်င္းခ်င္းရန္ ျဖစ္ေလ့ရွိခဲ့ေပမယ့္ အေရးၾကီး ေသြး နီး ဆိုသလို ၈၈မွာ လသာေက်ာင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒဂံုက ေက်ာင္းသားေတြ သြားေရာက္ေ သြးၫႇိႏိုင္ခဲ့ၾက၊ ညီ ၫြတ္ခဲ့ၾကတဲ့ အတိတ္ပံုရိပ္ေလး အေၾကာင္းက ၾကည္ႏူးစရာပါ။
အဲဒီ ၈၈ကာလမွာတန္ျပန္ အဖ်က္သမားထင္ၿပီးဖမ္းေခၚလာ ၾကတဲ့အထဲ ဖိုက္ပြဲလို႔ ညႊန္းဆိုခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ရပ္ကြက္နဲ ရန္ျဖစ္ထားခဲ့ဖူးတဲ့ ရပ္ကြက္အနီးအပါးမွာေနသူလူတစ္ဦးလည္းပါေနတာမို႔ တကယ္ပဲ
အဖ်က္သမားဟုတ္မဟုတ္၊မဟုတ္ခဲ့ဘဲမွားယြင္းေနရင္ရန္ျငိဳးေၾကာင့္လို ့ ထင္စရာေတြမီးခိုးၾကြက္ေလွ်ာက္ထပ္ ႀကံဳရမွာစိုးရိမ္လို႔ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ သူငယ္ ခ်င္းမိုးျမင့္(ဆရာနီေလးေမာင္ရဲ႕သား)ကတာဝန္ယူျပီး ႏွစ္ဦးသားဆိုင္ကယ္ ေပၚစိုက္ထူထားတဲ့ေဒါင္းအလံအား ကိုးၿပီး မကၡရာနယ္ေျမသဖြယ္တုတ္၊ ဓားလက္နက္ေတြကိုယ္စီနဲ႔ကိုယ့္အရပ္ ကိုယ္ျပန္ကာ ကြယ္ေရးယူထားၾကတဲ့ ရပ္ကြက္ၾကိဳရပ္ကြက္ၾကား ျဖတ္သန္း လို႔ အဲ့ဒီအဖမ္းခံထားရသူေျပာတဲ့ လိပ္စာဆီအေရာက္သြားၿပီး သူ႔ မိသားစုနဲ႔ ေနာက္ေၾကာင္းရာဇဝင္ကိုသြား စံုစမ္းသတင္းေမးႏိုင္ခဲ့လို႔ကိုယ့္ရပ္ကြက္နဲ႔ရန္ျဖစ္ဖူးတဲ့ရပ္ကြက္ဆီကလူျဖစ္တဲ့တိုင္ေအာင္ လူ႔အသက္ တစ္ေခ်ာင္းမဆံုး႐ႈံးရေအာင္ ျဖဴစင္တဲ့ စိတ္အရင္းခံ ညီၫြတ္ေရးစိတ္သႏၲာန္ နဲ႔ကယ္တင္ေပး ႏိုင္ခဲ့ဖူးတာသမိုင္းမွာေသး ငယ္ေသာ္ လည္းဂုဏ္မငယ္ တဲ့ ျဖစ္စဥ္ေလးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးခံစားရမိပါရဲ႕။
မၾကာမီ ၁၁-၁၂-၁၃ဆိုတဲ့ အလြန္လွတဲ့ ေန႔ရက္ေလးတစ္ရက္ မွာ ေဒသတြင္း ဂုဏ္ယူစရာအား ကစားပဲြတစ္ရပ္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ငံက အိမ္ရွင္အျဖစ္ က်င္းပရပါ ေတာ့မယ္။ ညီၫြတ္တဲ့ ျမန္မာ၊ သေဘာထား ႀကီးတဲ့ ျမန္မာအျဖစ္ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ကိုျမႇင့္တင္ႏုိင္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔ ဆုေတာင္း တုိင္းတာ ျပည့္ခ်င္ပါေ တာ့တယ္။
ကိုမ်ိဳး(ျမန္မာစာ)
Popular Journal
