Culture
--------
Cultureဆိုတာ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္ပါ။ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္အတြက္ ယဥ္ေက်းမႈအေမြ အႏွစ္က အရမ္းအေရးႀကီးပါတယ္။ ညီမတို႔ ျမန္မာျပည္မွာ ဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြ အႏွစ္ကိုၾကည့္ခ်င္ရင္ ပုဂံမွာ ၾကည့္ရမယ္။ အကယ္၍သာ ပုဂံမွာ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္ေတြ မက်န္ခဲ့ရင္ ညီမတို႔လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ Resources ေတြကို ဘယ္မွာရွာရမွန္း ဘယ္လိုေဖာ္ထုတ္ ရမယ္ မွန္း သိမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ဆိုတာ အဲဒီႏိုင္ငံရဲ႕ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ကို ေလ့လာၿပီးမွ သိႏိုင္တာပါ။
ပုဂံကိုသြားရင္ ညီမတို႔လူမ်ဳိးေတြက ေက်ာက္ေခတ္ တို႔၊ ဟန္လင္းတို႔ေခတ္မွာ ဘာေတြဝတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဘယ္လိုအျပင္အဆင္ေတြ ရိွခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ ေလ့ လာႏိုင္တယ္။ ေစတီဘုရားပုထိုးေတြကို ဖူးရင္းနဲ႔လည္း ညီမတို႔ရဲ႕ ဗိသုကာ လက္ရာေတြ၊ အႏုပညာေတြကို ေလ့လာလို႔ရတယ္။ ေရႊတိဂုံ ဘုရားႀကီးကို မတည္ခင္မွာ ဘုရားရဲ႕ပုံစံငယ္က ခြက္ပုံစံလုပ္ခဲ့တာ။ အဲဒီကမွ ေျပာင္းလဲၿပီး တည္ ထားခဲ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ယဥ္ေက်းမႈကတစ္ဆင့္ ၿပီးတစ္ဆင့္ ေျပာင္းလဲလာတယ္ဆိုတာလည္း သိထားရပါမယ္။ နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီေတြကို ေလ့လာတဲ့အခါ ပ်ဴေခတ္တို႔၊ သေရေခတၱရာေခတ္ တို႔က အဝတ္အစားေတြ က အိႏၵိယႏြယ္တာေတြ ေတြ႕ရလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညီမတို႔က အိႏၵိယက ဆင္းသက္လာတဲ့ လူမ်ဳိးစုလို႔ ခန္႔မွန္းေျပာဆိုႏိုင္ ၾကတာပါ။ ၿပီးေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈက ဖလွယ္တာ ကူးလူးတာလည္း ျဖစ္ေသးတယ္။ ဥပမာ - ဒီေခတ္မွာဆို ကိုရီးယားက ေခတ္စားတယ္။ ဒီေတာ့ ညီမအပါအဝင္ လူငယ္ေတြေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ကိုရီးယား Style ဝတ္ၾကတယ္။ အမွန္က ညီမတို႔မွာ ကိုယ္ပိုင္ဗမာဝတ္စုံဆိုတာ ရိွၿပီးသားေလ။ ရင္ဖုံးေလးနဲ႔ ထဘီေလးနဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ညီမတို႔ရဲ႕ဝတ္စုံက ေနရာတိုင္းဝတ္လို႔ အဆင္မေျပဘူး။
ဥပမာ - ညီမဆိုရင္ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ ၿပိဳင္ေတာ့ Swimming Suit ကို မဝတ္မျဖစ္ဝတ္ ရတယ္။ ညီမေျပာခ်င္တာက ညီမတို႔ေတြက International ကိုဝင္မယ္ဆိုရင္ တစ္ခါတေလမွာ အခါအားေလ်ာ္စြာ International Style ေတြ ဝတ္သင့္ရင္ ဝတ္ရမယ္။ ဒါေပမဲ့ တတ္ႏိုင္သေရြ႕ ေတာ့ ကိုယ့္ဗမာဝတ္စုံကိုေတာ့ ဝတ္ေစ ခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညီမက ၿပိဳင္ပြဲေတာက္ေလွ်ာက္မွာလည္း ျမန္မာဝတ္ စုံေတြကိုပဲ ဝတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ Swimming Suit ကေတာ့ မျဖစ္မေနဆိုတာ့ ဝတ္ခဲ့ရတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ညီမဝတ္တဲ့ ဗမာဝတ္စုံ ေတြကိုၾကည့္ၿပီး ညီမနဲ႔အတူ ဝင္ၿပိဳင္တဲ့ၿပိဳင္ပြဲဝင္ ေတြကေတာ့ ညီမတို႔ျမန္မာရဲ႕ ဝတ္ဆင္ပုံေတြကို သူတို႔ သိသြားၾကပါတယ္။ ရင္ဖုံးေလးနဲ႔ ထဘီေလး နဲ႔က ဗမာဝတ္စုံဆိုတာကို သတိထားမိသြားၾက တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာဆိုတာ ဘယ္လိုပါဆိုတာကို သိေစခ်င္ရင္ ညီမတို႔က Internationalပြဲေတြ ကေန Promotionလုပ္ကို လုပ္ရမယ္။ ညီမတို႔ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈအဆင့္အတန္း က ျမင့္မားပါတယ္။
ညီမတို႔လူမ်ဳိးက ပ်ဴငွာတယ္၊ ေႏြးေထြးတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေတြ႕တဲ့အခါမွာ ရယ္ ေမာၿပဳံးၿပီး ႏႈတ္ဆက္ေလ့ရိွတယ္။ ႏိုင္ငံတကာက ဧည့္သည္ေတြက ညီမတို႔ရဲ႕ဒီဓေလ့ေတြကို အထင္ႀကီးသေဘာက်ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ညီမတို႔လူမ်ဳိးက သေဘာထားျပည့္ၿပီး ခြင့္လႊတ္ တတ္ၾကတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကက်ေတာ့ ခြင့္မလႊတ္တတ္ၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ေတြ က Complain ေတြ သိပ္တက္တာေလ။ ၿပီးေတာ့ ညီမတို႔ ျမန္မာဓေလ့က မိသားစုသိုင္းဝိုင္းၿပီး ေနတတ္တယ္။ သူတို႔ ေတြကေတာ့ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္တာနဲ႔ သတ္သတ္စီ ခြဲၿပီး ေနၾကတယ္။ မိဘဆီကေန ေမတၱာေတြ မရေတာ့ဘူး။ ညီမရဲ႕ ဧည့္လမ္းၫႊန္လုပ္တဲ့ အေတြ႕အႀကဳံအရဆိုရင္ေတာ့ ညီမတို႔ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ေတြ ကို ႏိုင္ငံျခားသားေတြထဲမွာ ၈ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္က ေတာ္ေတာ္သေဘာက် ၾကတယ္။
ညီမတို႔ရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈကို Promotion လုပ္မယ္ဆိုရင္လည္း ေဖ်ာ္ေျဖေရး ဝင္ၿပီးလုပ္ရင္ ပိုၿပီးထိေရာက္လိမ့္မယ္။ ႐ုပ္ရွင္တို႔၊ သီခ်င္းတို႔ကို ေျပာတာေပါ့။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အခု ညီမတို႔ လူငယ္ေတြက ကိုရီးယားယဥ္ေက်းမႈကို အတုခိုး ေနၾကတယ္ဆိုတာ လည္း ကိုရီးယားကားေတြက ေနပဲ ၾကည့္ၾက တာေလ။ ညီမတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဗယ္ဆုရွင္ အန္တီေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ ဆိုရင္ သူက ဘယ္ႏိုင္ငံက ဘယ္လို Conference ေတြပဲတက္တက္ ဘယ္ကိုပဲသြားသြား သူက ဗမာဝတ္စုံကိုပဲ စြဲစြဲလမ္းလမ္းဝတ္တယ္။ ဒါကိုညီမတို႔ကအတုယူသင့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အခုဆိုရင္ ျမန္မာ႐ုပ္ရွင္ကားေတြကို Internationalမွာ သြားၿပီးျပတာတို႔ ဘာတို႔လုပ္ေနၿပီ။ ဒါဆို ဒီလို ႐ုပ္ရွင္ေတြ ထဲမွာ ညီမတို႔က ညီမတို႔ရဲ႕ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈအေၾကာင္းေတြကို ေဇာင္းေပး ၿပီး မ်ားမ်ားေလးျပေပးရမယ္။ ဒါက ညီမတို႔ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကို Promotion လုပ္ဖို႔ အလြယ္ဆုံး နည္းေတြပါပဲ။
Communication
--------
Communicationဆိုတာက တစ္ေယာက္ နဲ႔တစ္ေယာက္ ဆက္သြယ္တာပါ။ ညီမအေနနဲ႔ ေတာ့ Communicationဆိုတာကို ၃ ခုခြဲခ်င္ပါ တယ္။ အဲဒါေတြက One Way Communication , Two Way Communication နဲ႔ Star Communication ဆိုတာေတြေပါ့။ One Way ဆိုတာက ဥပမာ - အခုညီမတို႔ Internet သုံးတယ္။ Mail ကေန စာပို႔လိုက္တယ္။ ဒါက ကိုယ္ကပဲ တစ္ေယာက္တည္းေရးၿပီး ပို႔လိုက္တယ္။ သူက Accept လုပ္ၿပီ ဆိုမွ ႏွစ္ေယာက္က Communication ရိွသြားတာေပါ့။ ဒါက တစ္ေယာက္ တည္းပဲ ေျပာရတဲ့ Feeling နဲ႔ေပါ့။ Two Way ကက်ေတာ့ အျပန္အလွန္ ဆိုတာေတြ ပါၿပီေပါ့။ Internetကေန Chatting လုပ္တယ္ ဆိုရင္လည္း ဒါက Two Way ပါပဲ။ တစ္ေယာက္ နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ေျပာတာေတြ ေဆြးေႏြးတာေတြကို ေျပာတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ Y Communication ဆိုတာ ရိွေသးတယ္။ ဒါကိုေတာ့ ညီမက သေဘာမက်ဘူး။ ဒါက ဘာလဲဆို ေတာ့ Yကို ေဇာက္ထိုးလုပ္လိုက္ရင္ ဘယ္လိုပုံစံ ျဖစ္သြားလဲဆိုရင္ အထက္ေျပာတဲ့ အမိန္႔က ေအာက္ကနာခံရတာေပါ့။ ဒီမွာ ေအာက္ကလူက ဘယ္လို ေဆြးေႏြး တာမွ လုပ္လို႔မရဘူး။ အထက္ ကေျပာတာပဲ နာခံဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ Star Communication ကေတာ့ အဲဒီလိုမဟုတ္ ေတာ့ဘူး။ အားလုံးက ျပန္ၿပီးေဆြးေႏြးလို႔ရတယ္။ အခု Facebook သုံးၾကတယ္။ ညီမက ညီမရဲ႕ Account ကေန Post တစ္ခုတင္လိုက္ၿပီဆိုရင္ ဒါကို ဝိုင္းၿပီး Comment ေပးႏိုင္တယ္။ ဒါက Star Communicationေပါ့။ ႏွစ္ေယာက္ပဲ လုပ္လို႔ရတဲ့ Communicationမဟုတ္ဘူး။ အမ်ားႀကီးနဲ႔ Communicationလုပ္လို႔ရတယ္။
ညီမ အခုလုပ္ေနတဲ့ ဧည့္လမ္းၫႊန္အလုပ္ဆိုရင္ Two Way လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ ဒီအလုပ္မွာ ဘယ္လိုခက္ခဲမႈေတြ ရိွႏိုင္လဲဆိုေတာ့ ဘာသာ စကားေပါ့။ ညီမတို႔က ကိုယ့္လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း ေျပာရင္ ကိစၥမရိွဘူး။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားနဲ႔ Communicate လုပ္ဖို႔က်ေတာ့ ဘာသာစကားက အေရးပါ လာၿပီ။ ဒါေတာင္ ကိုယ္ကလည္း သူ႔စကားမေျပာတတ္၊ သူကလည္း ကိုယ့္ စကား မေျပာႏိုင္၊ အဂၤလိပ္လိုလည္း မေျပာတတ္ဆိုရင္ ျပႆနာ တက္ၿပီပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ညီမတို႔ေတြက အဂၤလိပ္စာကို အေျခခံကစၿပီး လုပ္ထားဖို႔လို တယ္။ ညီမတို႔ေတြက International ကို ဝင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အဂၤလိပ္က မျဖစ္မေန လိုကိုလိုတယ္။ တစ္ကမၻာလုံးက အဂၤလိပ္က အဓိကဘာသာ စကားျဖစ္ေန တာေလ။ အခုဆိုရင္ ညီမတို႔ႏိုင္ငံမွာက အခြင့္အလမ္းေတြ ပြင့္လမ္းလာၿပီ ဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြက ဝင္ေနၿပီ။ ဒါဆို အဂၤလိပ္စာေကာင္းတဲ့ သူက အခြင့္အေရးသာသြားမွာပဲ။ အမွန္ကေလ ညီမတို႔ျမန္မာက အဂၤလိပ္စာ မညံပါဘူး။ သင္လြယ္တတ္လြယ္ပါတယ္။ ညီမ သြားၿပိဳင္တဲ့ Miss International ပြဲမွာဆိုရင္ တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေတြက ဘာသာျပန္ေတြေတာင္ ပါၾက တယ္။ ဂ်ပန္နဲ႔ျပင္သစ္ဆိုလည္း အဂၤလိပ္မေကာင္း ၾကဘူး။ သူတုိ႔က ျမန္မာ ကို အဂၤလိပ္ စကား မေျပာတတ္ဘူးလို႔ပဲ ထင္ေနၾကတာ။ ညီမက အဂၤလိပ္လို ေျပာေတာ့ သူတို႔က တအံ့တၾသနဲ႔ ''ေၾသာ္ နင္တို႔ ျမန္မာေတြက အဂၤလိပ္ စကား ေျပာတတ္ ပါလား'' ဆိုၿပီး ေျပာၾကတယ္။ သူတို႔ျမန္မာဆိုရင္ အထင္ ေသးတတ္ၾကတယ္။ အမွန္ကေတာ့ သူတို႔က မေျပာတတ္တာပါ။ ဒါကလည္း ႏိုင္ငံကဖြံ႕ၿဖိဳးေတာ့ သူတို႔ ဘာသာ စကားကို တျခားဘာသာစကားထက္ သုံးၾကလို႔ေလ။ ညီမတို႔ႏိုင္ငံကေတာ့ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈက နည္းေနေသးေတာ့ သူမ်ားႏိုင္ငံကို Depandလုပ္ရမွာေတြ ရိွတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာသာစကား က Communication မွာ လိုတာပါ။
Confidence
--------
Confidenceက ယုံၾကည္မႈပါ။ ယုံၾကည္မႈ က Experience နဲ႔လည္း ဆက္စပ္ေနတတ္တယ္။ ညီမတို႔က အလုပ္တစ္ခုလုပ္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီ အလုပ္မွာ လုံေလာက္တဲ့ Experience ရိွမွ ကိုယ္ က ယုံၾကည္မႈရိွမွာေပါ့။ ဒီလို Experience ရိွဖို႔ ဆိုရင္ ေလ့က်င့္မႈရိွဖို႔ လိုတယ္။ ညီမဆိုရင္ အရင္တုန္းက ႏိုင္ငံျခားသားက ကိုယ့္ကို Hi , Hello ေျပာမွာေတာင္ စိုးတယ္။ ငါ့ကို လာေျပာရင္ ငါဘာျပန္ေျပာရမလဲဆိုၿပီး ေၾကာက္ေနခဲ့တာ။ အခု အလုပ္လုပ္ တာၾကာသြားေတာ့ အေတြ႕အႀကဳံ ရိွသြားၿပီဆိုေတာ့ အဲဒီလိုမျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဒါက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယုံၾကည္မႈရိွသြားတာပဲ။ Confidence မွာလည္း ယုံၾကည္မႈက လြန္သြားခဲ့ ရင္ Over Confidence ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါက မေကာင္းဘူး။ Over Confidence ျဖစ္သြားလို႔ ကိုယ့္ဘဝ ဆုံး႐ႈံးသြားတာမ်ဳိး လည္း ရိွတယ္။ ယုံၾကည္မႈက လူကိုရင့္က်က္မႈလည္း ျဖစ္သြားတယ္။
ညီမ International ပြဲသြားၿပိဳင္တုန္းက တစ္ေယာက္တည္း သြားခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ Confidence ရိွရိွနဲ႔ သြားခဲ့ရတယ္။ ဘာကပါ အေရးႀကီးေသးလဲ ဆိုေတာ့ တာဝန္ယူမႈ ပါရိွေသးတယ္။ ညီမက နန္းခင္ေဇယ်ာဆိုတာ ထက္ Miss Myanmar ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ကိုယ္စား လွယ္ေပါ့။ ညီမသာ မဟုတ္တာတစ္ခုခု လုပ္မိ ဒါက ျမန္မာလုပ္တာပဲေလ။ အဲဒီေတာ့ Myanmarဆိုတဲ့ Image နဲ႔ ေနရတယ္။ ကိုယ့္ ဘာသာ ယုံၾကည္မႈ ရိွရိွ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ရတာေတြရိွတယ္။ ဆံပင္ဆိုရင္ ညီမက အဲဒီတုန္းကအေရာင္ တင္ထားတာ။ အမည္းမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ညီမက စဥ္းစားတယ္။ ျမန္မာ ဆိုရင္ ဆံပင္အမည္းမွ ျဖစ္မယ္။ အေရာင္နဲ႔က မသင့္ေတာ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ညီမ ေအာက္က Store ဆိုင္ကိုဆင္းၿပီး ဆံပင္ကို အမည္းဆိုးလိုက္တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ဆုံးျဖတ္ ခ်က္နဲ႔ပဲ လုပ္ခဲ့တာပါ။ ဧည့္လမ္းၫႊန္ဆိုတာလည္း တာဝန္ႀကီးတာပဲ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကိုလာတဲ့ ဧည့္သည္ကို ကိုယ့္ေၾကာင့္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ကို အထင္ေသးသြားတာမ်ဳိး ျဖစ္လို႔မရဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ယုံၾကည္မႈက တာဝန္ယူမႈကိုလည္း ရိွသြားတတ္ပါတယ္။
ၿဖိဳးစုပိုပို
By Yati Magazine
--------
Cultureဆိုတာ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္ပါ။ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္အတြက္ ယဥ္ေက်းမႈအေမြ အႏွစ္က အရမ္းအေရးႀကီးပါတယ္။ ညီမတို႔ ျမန္မာျပည္မွာ ဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြ အႏွစ္ကိုၾကည့္ခ်င္ရင္ ပုဂံမွာ ၾကည့္ရမယ္။ အကယ္၍သာ ပုဂံမွာ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္ေတြ မက်န္ခဲ့ရင္ ညီမတို႔လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ Resources ေတြကို ဘယ္မွာရွာရမွန္း ဘယ္လိုေဖာ္ထုတ္ ရမယ္ မွန္း သိမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ဆိုတာ အဲဒီႏိုင္ငံရဲ႕ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ကို ေလ့လာၿပီးမွ သိႏိုင္တာပါ။
ပုဂံကိုသြားရင္ ညီမတို႔လူမ်ဳိးေတြက ေက်ာက္ေခတ္ တို႔၊ ဟန္လင္းတို႔ေခတ္မွာ ဘာေတြဝတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဘယ္လိုအျပင္အဆင္ေတြ ရိွခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ ေလ့ လာႏိုင္တယ္။ ေစတီဘုရားပုထိုးေတြကို ဖူးရင္းနဲ႔လည္း ညီမတို႔ရဲ႕ ဗိသုကာ လက္ရာေတြ၊ အႏုပညာေတြကို ေလ့လာလို႔ရတယ္။ ေရႊတိဂုံ ဘုရားႀကီးကို မတည္ခင္မွာ ဘုရားရဲ႕ပုံစံငယ္က ခြက္ပုံစံလုပ္ခဲ့တာ။ အဲဒီကမွ ေျပာင္းလဲၿပီး တည္ ထားခဲ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ယဥ္ေက်းမႈကတစ္ဆင့္ ၿပီးတစ္ဆင့္ ေျပာင္းလဲလာတယ္ဆိုတာလည္း သိထားရပါမယ္။ နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီေတြကို ေလ့လာတဲ့အခါ ပ်ဴေခတ္တို႔၊ သေရေခတၱရာေခတ္ တို႔က အဝတ္အစားေတြ က အိႏၵိယႏြယ္တာေတြ ေတြ႕ရလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညီမတို႔က အိႏၵိယက ဆင္းသက္လာတဲ့ လူမ်ဳိးစုလို႔ ခန္႔မွန္းေျပာဆိုႏိုင္ ၾကတာပါ။ ၿပီးေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈက ဖလွယ္တာ ကူးလူးတာလည္း ျဖစ္ေသးတယ္။ ဥပမာ - ဒီေခတ္မွာဆို ကိုရီးယားက ေခတ္စားတယ္။ ဒီေတာ့ ညီမအပါအဝင္ လူငယ္ေတြေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ကိုရီးယား Style ဝတ္ၾကတယ္။ အမွန္က ညီမတို႔မွာ ကိုယ္ပိုင္ဗမာဝတ္စုံဆိုတာ ရိွၿပီးသားေလ။ ရင္ဖုံးေလးနဲ႔ ထဘီေလးနဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ညီမတို႔ရဲ႕ဝတ္စုံက ေနရာတိုင္းဝတ္လို႔ အဆင္မေျပဘူး။
ဥပမာ - ညီမဆိုရင္ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ ၿပိဳင္ေတာ့ Swimming Suit ကို မဝတ္မျဖစ္ဝတ္ ရတယ္။ ညီမေျပာခ်င္တာက ညီမတို႔ေတြက International ကိုဝင္မယ္ဆိုရင္ တစ္ခါတေလမွာ အခါအားေလ်ာ္စြာ International Style ေတြ ဝတ္သင့္ရင္ ဝတ္ရမယ္။ ဒါေပမဲ့ တတ္ႏိုင္သေရြ႕ ေတာ့ ကိုယ့္ဗမာဝတ္စုံကိုေတာ့ ဝတ္ေစ ခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညီမက ၿပိဳင္ပြဲေတာက္ေလွ်ာက္မွာလည္း ျမန္မာဝတ္ စုံေတြကိုပဲ ဝတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ Swimming Suit ကေတာ့ မျဖစ္မေနဆိုတာ့ ဝတ္ခဲ့ရတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ညီမဝတ္တဲ့ ဗမာဝတ္စုံ ေတြကိုၾကည့္ၿပီး ညီမနဲ႔အတူ ဝင္ၿပိဳင္တဲ့ၿပိဳင္ပြဲဝင္ ေတြကေတာ့ ညီမတို႔ျမန္မာရဲ႕ ဝတ္ဆင္ပုံေတြကို သူတို႔ သိသြားၾကပါတယ္။ ရင္ဖုံးေလးနဲ႔ ထဘီေလး နဲ႔က ဗမာဝတ္စုံဆိုတာကို သတိထားမိသြားၾက တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာဆိုတာ ဘယ္လိုပါဆိုတာကို သိေစခ်င္ရင္ ညီမတို႔က Internationalပြဲေတြ ကေန Promotionလုပ္ကို လုပ္ရမယ္။ ညီမတို႔ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈအဆင့္အတန္း က ျမင့္မားပါတယ္။
ညီမတို႔လူမ်ဳိးက ပ်ဴငွာတယ္၊ ေႏြးေထြးတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေတြ႕တဲ့အခါမွာ ရယ္ ေမာၿပဳံးၿပီး ႏႈတ္ဆက္ေလ့ရိွတယ္။ ႏိုင္ငံတကာက ဧည့္သည္ေတြက ညီမတို႔ရဲ႕ဒီဓေလ့ေတြကို အထင္ႀကီးသေဘာက်ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ညီမတို႔လူမ်ဳိးက သေဘာထားျပည့္ၿပီး ခြင့္လႊတ္ တတ္ၾကတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကက်ေတာ့ ခြင့္မလႊတ္တတ္ၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ေတြ က Complain ေတြ သိပ္တက္တာေလ။ ၿပီးေတာ့ ညီမတို႔ ျမန္မာဓေလ့က မိသားစုသိုင္းဝိုင္းၿပီး ေနတတ္တယ္။ သူတို႔ ေတြကေတာ့ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္တာနဲ႔ သတ္သတ္စီ ခြဲၿပီး ေနၾကတယ္။ မိဘဆီကေန ေမတၱာေတြ မရေတာ့ဘူး။ ညီမရဲ႕ ဧည့္လမ္းၫႊန္လုပ္တဲ့ အေတြ႕အႀကဳံအရဆိုရင္ေတာ့ ညီမတို႔ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ေတြ ကို ႏိုင္ငံျခားသားေတြထဲမွာ ၈ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္က ေတာ္ေတာ္သေဘာက် ၾကတယ္။
ညီမတို႔ရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈကို Promotion လုပ္မယ္ဆိုရင္လည္း ေဖ်ာ္ေျဖေရး ဝင္ၿပီးလုပ္ရင္ ပိုၿပီးထိေရာက္လိမ့္မယ္။ ႐ုပ္ရွင္တို႔၊ သီခ်င္းတို႔ကို ေျပာတာေပါ့။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အခု ညီမတို႔ လူငယ္ေတြက ကိုရီးယားယဥ္ေက်းမႈကို အတုခိုး ေနၾကတယ္ဆိုတာ လည္း ကိုရီးယားကားေတြက ေနပဲ ၾကည့္ၾက တာေလ။ ညီမတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဗယ္ဆုရွင္ အန္တီေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ ဆိုရင္ သူက ဘယ္ႏိုင္ငံက ဘယ္လို Conference ေတြပဲတက္တက္ ဘယ္ကိုပဲသြားသြား သူက ဗမာဝတ္စုံကိုပဲ စြဲစြဲလမ္းလမ္းဝတ္တယ္။ ဒါကိုညီမတို႔ကအတုယူသင့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အခုဆိုရင္ ျမန္မာ႐ုပ္ရွင္ကားေတြကို Internationalမွာ သြားၿပီးျပတာတို႔ ဘာတို႔လုပ္ေနၿပီ။ ဒါဆို ဒီလို ႐ုပ္ရွင္ေတြ ထဲမွာ ညီမတို႔က ညီမတို႔ရဲ႕ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈအေၾကာင္းေတြကို ေဇာင္းေပး ၿပီး မ်ားမ်ားေလးျပေပးရမယ္။ ဒါက ညီမတို႔ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကို Promotion လုပ္ဖို႔ အလြယ္ဆုံး နည္းေတြပါပဲ။
Communication
--------
Communicationဆိုတာက တစ္ေယာက္ နဲ႔တစ္ေယာက္ ဆက္သြယ္တာပါ။ ညီမအေနနဲ႔ ေတာ့ Communicationဆိုတာကို ၃ ခုခြဲခ်င္ပါ တယ္။ အဲဒါေတြက One Way Communication , Two Way Communication နဲ႔ Star Communication ဆိုတာေတြေပါ့။ One Way ဆိုတာက ဥပမာ - အခုညီမတို႔ Internet သုံးတယ္။ Mail ကေန စာပို႔လိုက္တယ္။ ဒါက ကိုယ္ကပဲ တစ္ေယာက္တည္းေရးၿပီး ပို႔လိုက္တယ္။ သူက Accept လုပ္ၿပီ ဆိုမွ ႏွစ္ေယာက္က Communication ရိွသြားတာေပါ့။ ဒါက တစ္ေယာက္ တည္းပဲ ေျပာရတဲ့ Feeling နဲ႔ေပါ့။ Two Way ကက်ေတာ့ အျပန္အလွန္ ဆိုတာေတြ ပါၿပီေပါ့။ Internetကေန Chatting လုပ္တယ္ ဆိုရင္လည္း ဒါက Two Way ပါပဲ။ တစ္ေယာက္ နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ေျပာတာေတြ ေဆြးေႏြးတာေတြကို ေျပာတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ Y Communication ဆိုတာ ရိွေသးတယ္။ ဒါကိုေတာ့ ညီမက သေဘာမက်ဘူး။ ဒါက ဘာလဲဆို ေတာ့ Yကို ေဇာက္ထိုးလုပ္လိုက္ရင္ ဘယ္လိုပုံစံ ျဖစ္သြားလဲဆိုရင္ အထက္ေျပာတဲ့ အမိန္႔က ေအာက္ကနာခံရတာေပါ့။ ဒီမွာ ေအာက္ကလူက ဘယ္လို ေဆြးေႏြး တာမွ လုပ္လို႔မရဘူး။ အထက္ ကေျပာတာပဲ နာခံဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ Star Communication ကေတာ့ အဲဒီလိုမဟုတ္ ေတာ့ဘူး။ အားလုံးက ျပန္ၿပီးေဆြးေႏြးလို႔ရတယ္။ အခု Facebook သုံးၾကတယ္။ ညီမက ညီမရဲ႕ Account ကေန Post တစ္ခုတင္လိုက္ၿပီဆိုရင္ ဒါကို ဝိုင္းၿပီး Comment ေပးႏိုင္တယ္။ ဒါက Star Communicationေပါ့။ ႏွစ္ေယာက္ပဲ လုပ္လို႔ရတဲ့ Communicationမဟုတ္ဘူး။ အမ်ားႀကီးနဲ႔ Communicationလုပ္လို႔ရတယ္။
ညီမ အခုလုပ္ေနတဲ့ ဧည့္လမ္းၫႊန္အလုပ္ဆိုရင္ Two Way လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ ဒီအလုပ္မွာ ဘယ္လိုခက္ခဲမႈေတြ ရိွႏိုင္လဲဆိုေတာ့ ဘာသာ စကားေပါ့။ ညီမတို႔က ကိုယ့္လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း ေျပာရင္ ကိစၥမရိွဘူး။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားနဲ႔ Communicate လုပ္ဖို႔က်ေတာ့ ဘာသာစကားက အေရးပါ လာၿပီ။ ဒါေတာင္ ကိုယ္ကလည္း သူ႔စကားမေျပာတတ္၊ သူကလည္း ကိုယ့္ စကား မေျပာႏိုင္၊ အဂၤလိပ္လိုလည္း မေျပာတတ္ဆိုရင္ ျပႆနာ တက္ၿပီပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ညီမတို႔ေတြက အဂၤလိပ္စာကို အေျခခံကစၿပီး လုပ္ထားဖို႔လို တယ္။ ညီမတို႔ေတြက International ကို ဝင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အဂၤလိပ္က မျဖစ္မေန လိုကိုလိုတယ္။ တစ္ကမၻာလုံးက အဂၤလိပ္က အဓိကဘာသာ စကားျဖစ္ေန တာေလ။ အခုဆိုရင္ ညီမတို႔ႏိုင္ငံမွာက အခြင့္အလမ္းေတြ ပြင့္လမ္းလာၿပီ ဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြက ဝင္ေနၿပီ။ ဒါဆို အဂၤလိပ္စာေကာင္းတဲ့ သူက အခြင့္အေရးသာသြားမွာပဲ။ အမွန္ကေလ ညီမတို႔ျမန္မာက အဂၤလိပ္စာ မညံပါဘူး။ သင္လြယ္တတ္လြယ္ပါတယ္။ ညီမ သြားၿပိဳင္တဲ့ Miss International ပြဲမွာဆိုရင္ တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေတြက ဘာသာျပန္ေတြေတာင္ ပါၾက တယ္။ ဂ်ပန္နဲ႔ျပင္သစ္ဆိုလည္း အဂၤလိပ္မေကာင္း ၾကဘူး။ သူတုိ႔က ျမန္မာ ကို အဂၤလိပ္ စကား မေျပာတတ္ဘူးလို႔ပဲ ထင္ေနၾကတာ။ ညီမက အဂၤလိပ္လို ေျပာေတာ့ သူတို႔က တအံ့တၾသနဲ႔ ''ေၾသာ္ နင္တို႔ ျမန္မာေတြက အဂၤလိပ္ စကား ေျပာတတ္ ပါလား'' ဆိုၿပီး ေျပာၾကတယ္။ သူတို႔ျမန္မာဆိုရင္ အထင္ ေသးတတ္ၾကတယ္။ အမွန္ကေတာ့ သူတို႔က မေျပာတတ္တာပါ။ ဒါကလည္း ႏိုင္ငံကဖြံ႕ၿဖိဳးေတာ့ သူတို႔ ဘာသာ စကားကို တျခားဘာသာစကားထက္ သုံးၾကလို႔ေလ။ ညီမတို႔ႏိုင္ငံကေတာ့ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈက နည္းေနေသးေတာ့ သူမ်ားႏိုင္ငံကို Depandလုပ္ရမွာေတြ ရိွတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာသာစကား က Communication မွာ လိုတာပါ။
Confidence
--------
Confidenceက ယုံၾကည္မႈပါ။ ယုံၾကည္မႈ က Experience နဲ႔လည္း ဆက္စပ္ေနတတ္တယ္။ ညီမတို႔က အလုပ္တစ္ခုလုပ္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီ အလုပ္မွာ လုံေလာက္တဲ့ Experience ရိွမွ ကိုယ္ က ယုံၾကည္မႈရိွမွာေပါ့။ ဒီလို Experience ရိွဖို႔ ဆိုရင္ ေလ့က်င့္မႈရိွဖို႔ လိုတယ္။ ညီမဆိုရင္ အရင္တုန္းက ႏိုင္ငံျခားသားက ကိုယ့္ကို Hi , Hello ေျပာမွာေတာင္ စိုးတယ္။ ငါ့ကို လာေျပာရင္ ငါဘာျပန္ေျပာရမလဲဆိုၿပီး ေၾကာက္ေနခဲ့တာ။ အခု အလုပ္လုပ္ တာၾကာသြားေတာ့ အေတြ႕အႀကဳံ ရိွသြားၿပီဆိုေတာ့ အဲဒီလိုမျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဒါက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယုံၾကည္မႈရိွသြားတာပဲ။ Confidence မွာလည္း ယုံၾကည္မႈက လြန္သြားခဲ့ ရင္ Over Confidence ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါက မေကာင္းဘူး။ Over Confidence ျဖစ္သြားလို႔ ကိုယ့္ဘဝ ဆုံး႐ႈံးသြားတာမ်ဳိး လည္း ရိွတယ္။ ယုံၾကည္မႈက လူကိုရင့္က်က္မႈလည္း ျဖစ္သြားတယ္။
ညီမ International ပြဲသြားၿပိဳင္တုန္းက တစ္ေယာက္တည္း သြားခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ Confidence ရိွရိွနဲ႔ သြားခဲ့ရတယ္။ ဘာကပါ အေရးႀကီးေသးလဲ ဆိုေတာ့ တာဝန္ယူမႈ ပါရိွေသးတယ္။ ညီမက နန္းခင္ေဇယ်ာဆိုတာ ထက္ Miss Myanmar ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ကိုယ္စား လွယ္ေပါ့။ ညီမသာ မဟုတ္တာတစ္ခုခု လုပ္မိ ဒါက ျမန္မာလုပ္တာပဲေလ။ အဲဒီေတာ့ Myanmarဆိုတဲ့ Image နဲ႔ ေနရတယ္။ ကိုယ့္ ဘာသာ ယုံၾကည္မႈ ရိွရိွ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ရတာေတြရိွတယ္။ ဆံပင္ဆိုရင္ ညီမက အဲဒီတုန္းကအေရာင္ တင္ထားတာ။ အမည္းမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ညီမက စဥ္းစားတယ္။ ျမန္မာ ဆိုရင္ ဆံပင္အမည္းမွ ျဖစ္မယ္။ အေရာင္နဲ႔က မသင့္ေတာ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ညီမ ေအာက္က Store ဆိုင္ကိုဆင္းၿပီး ဆံပင္ကို အမည္းဆိုးလိုက္တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ဆုံးျဖတ္ ခ်က္နဲ႔ပဲ လုပ္ခဲ့တာပါ။ ဧည့္လမ္းၫႊန္ဆိုတာလည္း တာဝန္ႀကီးတာပဲ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကိုလာတဲ့ ဧည့္သည္ကို ကိုယ့္ေၾကာင့္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ကို အထင္ေသးသြားတာမ်ဳိး ျဖစ္လို႔မရဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ယုံၾကည္မႈက တာဝန္ယူမႈကိုလည္း ရိွသြားတတ္ပါတယ္။
ၿဖိဳးစုပိုပို
By Yati Magazine
